روزنامه اعتماد: بی‌شک ذات فوتبال گره خورده با کری‌خوانی و چیزی که لذت دیدن بازی‌ها را دوچندان می‌کند، همین کری‌خوانی‌ها و کل‌کل‌هایی است که بین طرفداران فوتبال در همه جای دنیا هست، اما وقتی این کری‌خوانی به مسائلی آمیخته با توهین، نژادپرستی یا ... گره بخورد، می‌تواند به بدترین شکل نمود پیدا کند.
تیم ملی فوتبال ایران در مقدماتی جام جهانی موفق شد در یک بازی پرگل مقابل قطر پیروز شود، اما رفتارهای عجیب و غریب بازیکنان و خوشحالی‌های توام با توهین آنها شیرینی این برد را زیر سوال برد. هرچند خود ملی‌پوشان و کادرفنی هم می‌دانند اگر این بازی ده بار دیگر تکرار شود و ایران باز هم ده بار پیروز باشد، تلخی شکست در جام ملت‌های آسیا جبران نمی‌شود، اما به هرحال نمی‌توان از بازی خوب شاگردان قلعه‌نویی به سادگی گذشت. با وجود این شادی گل عجیب و زشت سردار آزمون حس این پیروزی را زیر سوال برد هر چند که موج‌سواران فضای مجازی از دیدن آن غش و ضعف کنند یا به‌زعم خود با این حرکت خود را فاتح سرزمین قطر فرض کنند. یک لحظه تصور کنید اگر همین رفتار از سوی رقبا رخ می‌داد چه اتفاقی می‌افتاد؟ اگر چه بازیکنان رقیب اصلا حرکات مناسبی نداشتند، اما وقتی نتیجه ثبت شده روی اسکوربود می‌تواند بهترین پاسخ به رقیب هتاک باشد، چرا باید بازیکنان چنین حرکتی بکنند؟ وقتی بازیکنان تیم‌های رقیب و به خصوص کشورهای عربی در مواجهه با تیم‌های ایرانی خوشحالی تحریک‌آمیز انجام می‌دهند چقدر سیل فحش و توهین روانه آنها می‌شود؟ مگر می‌شود حرکتی برای رقیب زشت باشد، اما همان را برای خودمان نشانه فتح‌الفتوح بدانیم؟ از سوی دیگر چرا باید بازیکنی مانند سردار آزمون که سابقه بازی در سطح اول فوتبال اروپا و گلزنی در لیگ قهرمانان اروپا را دارد، این‌گونه حرکتی انجام دهد؟ اگر همین حرکت در بازی‌های اروپایی انجام می‌شد چه مجازاتی در انتظار آن بود؟
هنوز یادمان نرفته خوشحالی بازیکنانی همچون آل‌کثیر چگونه کار دست خودشان و تیم‌شان داد، اما گویی برای برخی بازیکنان ما این چیزها محلی از اعراب ندارد و قرار نیست رفتار حرفه‌ای از آنها سر بزند، حتی اگر سال‌ها در اروپا و تیم‌های تراز اول نیز بازی کرده باشند. خوب یا بد، تیم ملی ایران روندی سینوسی دارد اما همان‌طور که نمی‌توان بازی خوب آنها مقابل قطر را زیر سوال برد، آنها نیز باید بدانند با یک برد نمی‌شود این‌گونه سرمست شد یا به بهانه توهین رقیب، این‌گونه حرکات ناشایستی انجام داد. حرکتی که می‌تواند مصداق سخن خواجه عبدالله انصاری، بدی را بدی کردن باشد یا به قول مولانا: «من بد کنم و تو بد مکافات دهی/ پس فرق میان من و تو چیست؟ بگو».
