مسعود بابازاده همکار شهید احمد یوسفی در اوایل تشکیل سپاه پاسداران زنجان در گفت‌وگو با خبرنگار مهر گفت: جزو نفرات اولی بودم که در ۱ تیرماه سال ۱۳۵۸ وارد سپاه زنجان شدم. در همان مقطع، هم در حوزه نظامی و هم فرهنگی مشغول به کار شدم. ضبط صوتی داشتم که در سال ۱۳۵۷ صدای مبارزات مردم انقلابی زنجان را در خیابان ها ضبط می‌کردم. با اینکه حدود پنج ماه پس از انقلاب به عضویت سپاه درآمدم، از اولین اشخاصی که در سپاه دیدم و مجذوب شخصیتشان شدم، شهید احمد یوسفی بود.
وی افزود: در آن مقطع، سپاه، امکانات و دستگاه های صوتی و تصویری خاصی نداشت. سپاه در ساختمان دانشسرای مقدماتی زنجان مستقرشده بود و امکانات بسیار کمی داشت. من در ماموریت ها، از ضبط صوت بزرگ شخصی و نوارهای کاست خودم، یا از ضبط صوت ریلی صدا و سیما استفاده می کردم که حمل و مراقبت از آنها در مناطق جنگی مشکل بود.
همکار شهید یوسفی گفت: شهید یوسفی را بیشتر با چهره‌ای بشاش و خندان می‌دیدم. او در حال فکر کردن، برنامه‌ریزی، کار و فعالیت و نوآوری بود و دربخش تبلیغات، از خوش فکرترین پاسدارانی بود که می‌شناختم و شخصیت تاثیرگذاری روی همکارانش داشت. من از افرادی بودم که شهید یوسفی برای همکاری در بخش تبلیغات انتخاب کرده بود. از سال ۱۳۶۰ تهیه کننده گی و گویندگی برنامه رادیویی سپاه به زبان محلی به من پیشنهاد شد و علاوه بر اجرای مراسم و صبحگاه ها و نوشتن اطلاعیه ها و شرکت در هماهنگی برنامه های راهپیمایی، کارهای رسانه ای را هم انجام می دادم. شهید یوسفی همیشه ما را در انجام مستقل کارها تشویق می کرد.
بابازاده در ادامه گفت: شهید احمد یوسفی، اعتماد کاملی به نیروهایش در واحد تبلیغات سپاه داشت. یک بار با مدیریت خودش در زمستان ۱۳۶۱ با اکیپ سپاه و صدا و سیمای مرکز زنجان، کل مناطق جنگی که رزمندگان زنجان مستقر بودند، از شمال تا جنوب کشور را پیمودیم و گزارش‌های صوتی و تصویری خوبی تهیه کردیم. در این سفر، با بسیاری از رزمندگان استان زنجان مصاحبه کردیم. در آن مقطع، اکثر رزمندگان، معمولا میانه خوبی با مصاحبه و ارائه گزارش عملکرد خود نداشتند و به نوعی خجالت می کشیدند. آن ها برای دوری از ریا، مصاحبه نمی کردند. اما شهید یوسفی، آن ها را به مصاحبه کردن تشویق می کرد.
وی افزود: شهید احمد یوسفی یک مبارز انقلابی و یک نیروی عملیاتی سختی کشیده در دوران مبارزه با رژیم طاغوت بود ولی در عین حال، ذهنی تبلیغی و فرهنگی داشت و در مسائل استانی تاثیر گذار بود. او در کنار تک‌تک نیروهایش حاضر می شد و با آنها به فعالیت می پرداخت. در همین سفر، او در مناطق جنگی، آرام و قرار نداشت. از فرماندهان و رزمندگان در خصوص کمبودها و دیگر مباحث مورد لزوم پرس و جو می کرد تا در پشت جبهه، مشکلات آنها را مطرح و نیازهایشان را تامین کند.
همکار شهید احمد یوسفی با اشاره به کتاب «پاییز آمد» گفت: مهم‌ترین مسأله مطرح شده در این کتاب، رفتارهای درون خانوادگی شهید یوسفی است. تاکنون، چهره واقعی شهید یوسفی که در سال ۱۳۶۵ در ارتفاعات لاری بانه به شهادت رسیده، مورد بررسی قرار نگرفته است. شهید یوسفی، چهره چندوجهی دارد که یکی از آنها، مسئولیت در لشکر علی ابن ابیطالب (علیه السلام) است.
بابازاده گفت: کتاب «پاییز آمد» چند سال پیش در جلسه ای در زنجان، توسط شرکت کنندگان و نویسنده‌اش خانم گلستان جعفریان، مورد بحث و بررسی قرار گرفت. ما هم به عنوان شاگردان شهید و نویسندگان ادبیات پایداری، وظیفه داریم به ابعاد مختلف او که سِمت فرمانده واحد مهندسی رزمی لشکر علی ابن ابیطالب (ع) را عهده دار بوده، بپردازیم و به نسل جوان معرفی‌اش کنیم. «پاییز آمد» کتاب خوب، جذّاب و تاثیرگزاری است. از مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای به خاطر تقریظ این کتاب، تشکر می کنم و تقدیر از این کتاب را برای زنجانی‌ها، موجب افتخار و سربلندی می‌دانم.
همکار سردار شهید یوسفی در واحد تبلیغات سپاه در دوران دفاع مقدس گفت: کتاب مورد اشاره دارای نکات با ارزشی است که با شرح زندگی خانوادگی خانم فخرالسادات موسوی، مبارزات انقلابی خود و برادرشان، آقای سید علاء موسوی شروع می‌شود. من با آقای سید علاء، از دوران نوجوانی ام و مبارزات دانش آموزی، آشنا شدم و ارتباط و تاثیرپذیری داشته‌ام. نکته‌ای که درباره «پاییز آمد» وجود دارد این است که بیشتر به بُعد درون خانوادگی و عاطفی زندگی با شهید یوسفی می‌پردازد و جا دارد کتاب دیگری هم برای معرفی ابعاد مبارزاتی شهید در دوران طاغوت و شخصیت بیرون از خانه و چند وجهی او در محیط کار و جنگ و جبهه نیز نوشته و منتشر شود.
