به گزارش همشهری آنلاین، مسعود جعفری جوزانی که فیلمنامه «پوریای ولی» او بیش از ۲ دهه است که در تلویزیون باقی مانده درباره پیشنهاد ساخت این سریال بیان کرد: پیمان جبلی رئیس صداوسیما سه بار با من جلسه گذاشته است و به شدت به دنبال این بودند که سریال «پوریای ولی» ساخته شود. مهدی نقویان رئیس سیمافیلم نیز بسیار پیگیر بود تا بتوانیم همکاری داشته باشیم اما تا امروز هیچ اتفاقی نیفتاده است.

وی درباره تمایل سیمافیلم به ساخت سریال اظهار کرد: آقای نقویان به شدت می‌خواهند این سریال ساخته شود. اما این کافی نیست. باید از افرادی که سرمایه و قدرت در دستشان است بپرسید. اگر فضای مناسب فراهم شود، اتفاقات خوبی خواهد افتاد.

جوزانی درباره سریال «بهشت تبهکاران» که نسخه‌ای از فیلم است نیز توضیح داد: فعلاً برای خود فیلم باید پروانه نمایش دریافت کنیم. وی درباره وضعیت امروز سینما گفت: اراده تولید یک اثر هنری، از نقاشی و شعر گرفته تا تئاتر، اسیر سرمایه است. سینما نیز اسیر سرمایه است.

جعفری جوزانی در ادامه درباره اینکه بودجه و امکانات لارم برای ساخت سریال فراهم است یا خیر بیان کرد: اراده تولید لزوماً به اقتصاد وابسته نیست، بلکه به تحمیل سیاست‌های مسئولانی که هنر را هدایت می‌کنند نیز بستگی دارد. اراده یعنی اراده موجود، چون هر چیزی که بشر اراده کند، قطعاً شدنی است. وقتی می‌دانید که اراده شما برای اجرا یا ساخته شدن عملی نمی‌شود، این خود اولین چیزی است که شما را به عقب می‌کشاند.

این کارگردان باسابقه سینما درباره فیلم «کوروش کبیر» که چند باری نام آن هم برای تولید مطرح شده است، گفت: آرزوی ماست که این فیلم ساخته شود اما همانطور که گفتم اراده تولید در دست ملت نیست. تلاش برای تولید در دست سازنده است ولی اراده تولید را سیاست تعیین می‌کند. تا موقعی که سیاست کشور یا سیاسیون کشور، نه فرهنگیان کشور، اراده تولید را در انحصار خود دارند نه این سینما به جایی می‌رسد، نه «کوروش کبیر» ساخته می‌شود و نه «یعقوب لیث» و دیگر فیلم‌ها.

کارگردان «جاده‌های سرد» با اشاره به فیلمنامه سینمایی «یعقوب لیث» که هنوز پروانه ساخت ندارد، یادآور شد: یعقوب لیث شخصیت مهمی در تاریخ است به گونه‌ای که می‌توان گفت اگر او نبود، فردوسی هم بعدها پدید نمی‌آمد و زبان فارسی را که ما امروز با آن صحبت می‌کنیم، نداشتیم.

وی در پایان صحبت‌هایش با طرح سوالی درباره وضعیت این روزهای سینما مطرح کرد: چرا سینمای ایران به این وضع دچار شده است که فیلم‌ها به مسخره‌بازی و لودگی افتاده‌اند؟ بالاخره سرمایه‌گذار به دنبال سود بیشتر و سلیقه موجود می‌رود و سوژه‌های امتحان پس‌داده را انتخاب می‌کند. او حق دارد، بخواهد از پولی که می‌گذارد، سود بیشتری ببرد، اما فرهنگ را با این مدل نمی‌شود اداره کرد.