به گزارش رکنا، در آن زمان مادها (که در کنار پارس‌ها و پارت‌ها، یکی از اقوام بزرگ ایران باستان را شکل می‌دادند)، بر سراسر فلات ایران و آسیای صغیر حکمرانی می‌کردند.

کاوش‌های قبلی در اولوز هویوک، سفالینه‌ها، محراب‌ها و سازه‌های معماری‌ای که به مادها نسبت داده می‌شود را آشکار کرده بود. امسال نیز کشف یک آتشکده که مکان مقدسی برای مادها بوده است، ابعاد تازه‌ای از حضور آنها در منطقۀ آناتولی را نشان داده است.

رهبری این کاوش به عهده پروفسور دونمز از دانشگاه استانبول بوده است. او در گفتگو با خبرنگاران تاکید کرد که کاوش‌های ۱۸ ساله آنها در اولوز هویوک اطلاعات حیاتی‌ای درباره مادها به دست داده است. او توضیح داد که مادها بین سال‌های ۵۸۰ تا ۶۰۰ پیش از میلاد، پس از فروپاشی پادشاهی اورارتو، در اولوز هویوک مستقر شدند و به تدریج به سمت غرب گسترش یافتند.

او گفت: «آتشکده‌ای که کشف کرده‌ایم یک ساختار مربعی شکل است که از نظر مادها مقدس بوده است. این کشف از آن جهت مهم است که اولین شواهد باستان‌شناسی از حضور مادها در آناتولی، از جمله عناصر معماری و یافته‌های کوچک را ارائه می‌دهد».

دونمز درباره ماهیت مقدس آتشکده توضیح داد و آن را به عنوان عنصری مرکزی در مناسک مذهبی مادها توصیف کرد. «این آتشکده که در فضایی باز و وسیع واقع شده، در ابتدا محل متفاوتی بوده اما توسط مادها تغییر یافته است. آنها با افزودن یک گودال آتش مقدس در شمال و سکوی آتش در جنوب، آن را به یک آتشکده تبدیل کرده‌اند».

او همچنین به پیامدهای فرهنگی این کشف اشاره کرد و پیشنهاد داد که این آتشکده نشان‌دهنده تغییر از چندخدایی به احتمالاً آغازین‌ترین مراحل آیین زرتشتی در آناتولی باشد. «این تحول، نشان‌دهنده یک تغییر مهم مذهبی در منطقه است که از چندخدایی به یکتاپرستی حرکت کرده است».