به گزارش خبرآنلاین، تیم‌های باشگاهی‌شان با هم رقابت می‌کنند تا جام قهرمانی نخبگان و لیگ قهرمانان را بالای سر ببرند، اما در حالی که در عربستان، قطر، امارات، ازبکستان و حتی تا همین چند هفته قبل در ایران همه مشغول لذت بردن از فوتبال و شاخ و شانه کشیدن برای هم هستند چند کیلومتر آن‌طرف‌تر مسلمانان غزه و لبنان در حال تکه‌تکه شدن زیر بمب‌ها و موشک‌های رژیم صهیونیستی هستند، ولی گویا برای کشورهای اسلامی فعلاً فقط فوتبال مهم است، نه چیز دیگری!
روزنامه جوان نوشت: یک‌سال است که رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونیستی مردم مظلوم و بی‌دفاع غزه را آماج بمب‌های امریکایی، موشک‌های انگلیسی و مواد شیمیایی آلمانی قرار داده و جهان مقابل این همه جنایت خفه شده و دم نمی‌زند. یک‌سال سکوت ثمره‌اش این شد که رژیم جنایتکار جنوب لبنان را هم هدف زیاده‌خواهی‌های خود قرار دهد و از آسمان و زمین مهمات اهدایی غرب را روی سر مردم بی‌دفاع جنوب لبنان بریزد و باز هم جهان خفه مانده و دم نمی‌زند. ثمره این سکوت حالا تهدید بقیه کشورها از جمله ایران است، ولی باز هم هیچ اعتراضی به گوش نمی‌رسد.
اعتراضی به گوش نمی‌رسد، اصلاً انگار جهان به این جنایت‌ها عادت کرده، طبیعی هم هست خرج این جنایت‌ها را اتحادیه اروپا، امریکا و انگلستان می‌دهند پس چرا باید اعتراض کنند. اما سؤال این است این همه کشور اسلامی چرا خفقان گرفته‌اند؟
اصلاً کاری با میدان سیاست و دیپلماسی نداریم. طی یک‌سال گذشته و در شرایطی که مردم غزه و لبنان زیر شدیدترین بمباران‌های رژیم منحوس صهیونیستی قرار داشتند کشورهای اسلامی سر خوش و شاد با هم فوتبال بازی کرده‌اند. از جام ملت‌های آسیا گرفته تا مسابقات مقدماتی جام جهانی و رقابت‌های لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان آسیا. فوتبال بازی کردند بدون اینکه هیچ نشانی از فلسطین و دفاع از مردم غزه و لبنان در آن دیده شود. بخش قابل توجهی از این رقابت‌ها در منطقه غرب آسیا و تنها چند کیلومتر فاصله با غزه و لبنان میان کشورهای اسلامی برگزار می‌شود، اما هیچ اعتراضی حتی به‌صورت نمادین هم دیده نمی‌شود، چه از سوی تماشاگران و چه از سوی بازیکنان و کادر فنی تیم‌ها، در حالی که در اروپا و امریکا که حامیان اصلی رژیم صهیونیستی هستند، علاقه‌مندان به فوتبال و هواداران تیم‌ها طی یک‌سال گذشته بارها و بارها به نشانه اعتراض و به‌صورت سمبلیک خواهان توقف جنایات رژیم صهیونیستی شده‌اند. از اسکاتلند گرفته تا کانادا و اسپانیا، نمونه اخیرش هم هواداران رئال‌سوسیداد هستند که با لباس‌های آغشته به خون و در دست داشتن پرچم فلسطین به ورزشگاه آمدند تا اعتراض خود را در جریان بازی تیم‌شان مقابل نماینده رژیم اشغالگر نشان دهند.
اما اینجا و در غرب آسیا در حالی که تیم‌های ملی و باشگاهی کشورهای اسلامی با هم رقابت می‌کنند، هیچ نشانی از اعتراض دیده نمی‌شود. این در حالی است که چند کیلومتر آن‌طرف‌تر یک نسل‌کشی تاریخی در حال رخ دادن است و عده‌ای مسلمان بی‌پناه قربانی می‌شوند، اما هواداران فوتبال در کشورهای اسلامی همراه ستاره‌های تیم‌هایشان و مدیران و کادر فنی و مسئولان بلندپایه فوتبال آسیا که اتفاقاً اکثرشان مسلمان هم هستند، خفه شده‌اند و از ترس فیفا و محرومیت با شعار نخ‌نما شده جدایی سیاست از ورزش هیچ عکس‌العملی نشان نمی‌دهند. در حالی که ثابت شده اگر همه یکصدا فریاد ظلم‌ستیزی سر دهند، فیفا که هیچ، بزرگ‌تر از آن هم نمی‌تواند مقابل حق‌خواهی و دفاع از مظلوم قدعلم کند، اما جای تأسف است که عافیت‌طلبی و بی‌خیالی چنان بر فوتبال بی‌غیرت و تعصب کشورهای اسلامی سایه انداخته که حتی حاضر به سر دادن شعار خشک و خالی در حمایت از مردم غزه و لبنان هم نیستند.
جهان متمدن این روزها مهر سکوت بر لب زده و کشورهای اسلامی منطقه خاورمیانه هم در همان مسیر دل خوش به نتایجی که در زمین فوتبال به دست می‌آید فقط نظاره‌گر قتل‌عام مردم غزه و لبنان هستند.
2302
