رامتین نظری‌جو پژوهشگر موسیقی واستاد دانشگاه با باین این مطلب گفت: در حوزه پژوهش متاسفانه در یک بیراهه زیست می کنیم که معادلات فرهنگی و هنری را تغییر داده است که این موضوع تاثیر زیادی بر هنر موسیقی گذاشته و دغدغه‌مندی های موسیقایی را تغییر داده است. بنابراین پژوهش کم رنگ شده و حتی جامعه تخصصی که باید مخاطب دستاوردهای پژوهشی باشد؛ توجه لازم را ندارند.
به گزارش خبرآنلاین، این پژوهشگرِ که به تازگی کتاب پژوهشی با عنوان «قطعاتی از استاد فرامرز پایور برای سنتور» را توسط موسسه فرهنگی «ماهور» منتشر کرده است؛ ادامه داد: به اعتقادِ بنده ناشرانی که آثار پژوهشی را علی‌رغم اینکه صرفه اقتصادی و یا برگشت مالی ندارد؛ منتشر می‌کنند و یا پژوهشگرانی که با عشق و بدون درنظر گرفتن صرفه اقتصادی کار پژوهشی می کنند و از جان و قوای جسمانی خود در راه پؤوهش هزینه می کنند از جمله فداکاران فرهنگی هستند.
وی ادامه داد: بر همین اساس معتقدم که هم ناشر و هم پژوهشگر بر اساس عشق و تعهد فرهنگی که به این مملکت دارند از عمر خود برای اعتلای فرهنگی می‌گذراند تا بتوانند در میان انبوهی از آثار بُنجول یک جوی آب باریکه از اصالت فرهنگی و فرهیختگی را عرضه کنند. اما آنچه باعث ناراحتی و دلخوری است،کم لطفی‌های سازمان های مربوطه هستند که می توانند در این زمینه یاری‌رسان و انگیزه بخش باشند؛ اما متاسفانه هیچ کمکی نمی‌کنند و تنها هفته‌ای یکبار در هفته پژوهش یاد پژوهشگر می‌افتند.
رامتین نظری‌جو متذکر شد: این در حالی است که پژوهشگران باید از سوی نهادهای مسئول مورد حمایت قرار بگیرند و برای معرفی آثار پژوهشی نشست‌های منظم پژوهشی و مراسم رونمایی با الن‌های رایگان در اختیار قرار دهند. جون قطعا بنده به عنوان یک پژهشگر توان مالی پنین کاری را ندارم و اساسا از وظایف حوزه پژوهشی نیست.
وی اظهار کرد: البته ناگفته نماند که بنده از جامعه موسیقی به عنوان متخصصان و مخاطبان این اثر پژوهشی گله دارم که توجهی به آثار ندارند و متاسفانه بزرگترین دغدغه مند آنها تعداد لایک و کلیک و کامنت و غیره شده است.
نویسنده کتاب پژوهشی «پرنیان» خاطر نشان کرد: این کتاب در ادامه آثار مکتوبی چون « دردشت» و قطعاتی از استاد فرامرز پایور برای سنتور است که به نوعی جلد سوم این مجموعه به حساب می‌آید. تمرکز اصلی این مجموعه بر روی نسخه‌های شنیداریِ باقی‌مانده در مجموعه ریل‌های شخصی استاد فرامرز پایور بوده و می‌توان گفت جزو کم‌شنیده‌شده‌ترین و نویافته‌ترین آثار استاد پایور محسوب شده و منبعی گرانبها از لحاظ تاریخی و اجرایی، به‌ویژه برای سنتورنوازان، به‌شمار می‌آید.
