به گزارش خبرورزشی، برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایران به طور همزمان در یک هفته از مسابقات لیگ، چهار مربی خارجی روی ۴ نیمکت تیم‌های بزرگ و مدعیان اصلی قهرمانی نشستند.
حضور مربیان خارجی به پیشرفت فوتبال در هر کشوری کمک می‌کند. اصولاً مربی و بازیکن خارجی در همه جای دنیا با دو هدف کوتاه و بلند مدت جذب می‌شوند؛ هدف کوتاه مدت که کسب پیروزی و قهرمانی و عنوان است اما هدف بلند مدت، کمک به پرورش جوانان و تغییر تفکر از آماتور به حرفه‌ای...
خرید مربی حرفه‌ای به شکل آماتور
متاسفانه ما خیلی کم به مربیان خارجی بها می‌دهیم. از این نظر که موقع انتخاب مربی خارجی، به هیچ چیز ز مبلغ و نحوه دستمزد او نگاه نمی‌کنیم! نه کارنامه‌اش مهم است و نه فلسفه فوتبالیش، وقتی هم که می‌آید به او زمان کافی برای تاثیرگذاری نمی‌دهیم!
نتیجه این می‌شود که فوتبال ما فقط دلارها را هدر می‌دهد و کماکان در جا می‌زند. ما حتی زیرساخت و امکانات مثل زمین هم در اختیار مربی خارجی قرار نمی‌دهیم تا از حضور او بهره کافی را ببریم...
مربیانی که شبیه ما می‌شوند!
نتیجه این می‌شود که مربیان با سابقه‌تر خارجی، بقول قدیمی‌ها دندان‌های ما را شمرده و به جای تاثیرگذاری روی ما و تغییر در فوتبال ایران، خود شبیه ما می‌شوند و فوتبال ایران از چنین افرادی هرگز استفاده نمی‌برد.
اما ببینید مربی خارجی خوب آنها که هنوز در فرهنگ ما حل نشده‌اند، چطور می‌توانند به کمک فوتبال ایران و آینده ما بیایند. نگاه کنید به عملکرد «گاریدو» در همین مدت زمان کوتاه حضور در پرسپولیس، کارهای مورایس در دو فصل حضور در سپاهان و نگاه ماسیمونه در همین اولین بازی با استقلال....
مربی ایرانی بزور اسلحه هم چنین نمی‌کرد!
کدام مربی ایرانی را سراغ دارید که حاضر باشد در لیگ نخبگان و برابر السد قطر، در حالی که دفاع راست اصلی‌اش مصدوم و دفاع راست ذخیره هم مجبور به خروج از زمین است و با یک گل عقب افتاده، به یک جوان ۲۰ ساله بدون سابقه بازی در مسابقات رسمی‌میدان بدهد؟ شده دروازه بان را می‌برند دفاع ولی به جوان اعتماد نمی‌کنند!
گاریدو قبلاً در هفته اول به یعقوب براجععه و بعدا به سمیر حبوباتی بازی داده بود. اصلاً او محکم ایستاد تا این جوانان در لیست پرسپولیس و روی نیمکت باشند. جالب اینکه سهیل صحرایی اساساً دفاع راست نیست اما همان میل به درخشش و انگیزه‌ای که بازیکن جوان دارد به همراه پتانسیل و استعداد کافی بود تا گاریدو به او اعتماد کند....
ثروتی که مرد اسپانیایی ساخت
و ببینید که نتیجه این اعتماد چه شد. سهیل صحرایی این بازی پاس گل داد. در مسابقه با السد هم فقط ۱۰ دقیقه زمان می‌خواست تا به اصطلاح موتورش راه بیفتد. به همین سادگی یک بازیکن با قرارداد ۱۰۰ میلیونی که حاصل آکادمی‌خود پرسپولیس است، تبدیل به یک ملی پوش آینده شده و سرمایه‌ای برای باشگاه پرسپولیس شد.
از آن مهمتر حالا بازیکنان تیم‌های جوانان و امید پرسپولیس الگویی مثل صحرایی دارند که اگر ما هم خوب باشیم، گاریدو به ما هم اعتماد خواهد کرد. ببینید که یک مربی در چند ماه هم می‌تواند چه تحول عظیمی‌در فوتبال ما ایجاد کند...
چه کسی در ایران کوشکی را فیکس می‌گذاشت؟
حالا نگاه کنید به موسیمانه در اولین بازی نشستن روی نیمکت استقلال، اگر به تمام بازیکنان و هواداران استقلال می‌گفتید که یک ترکیب برای بازی با خیبر بچینند، محال بود که علیرضا کوشکی را فیکس بگذارند! اما موسیمانه از فرهنگی می‌آید که نگاه به جوانی می‌کند نه اسم و رسم، شاید هم تصمیماتش جواب ندهد اما از امتحان کردن نمی‌ترسد.
هدایای مورایس به تیم ملی
حالا به سپاهان نگاه کنید و کاری که ژوزه مورایس در فصل دوم حضورش انجام داد. سال اول او با تیمی‌که برایش بسته بودند بازی کرد و با یک لغزش مقابل ملوان قهرمانی را از دست داد.
اما فصل دوم جوانانی را به ترکیب اصلی فرستاد که حالا دو نفرشان، محمد قربانی و محمد جواد حسین نژاد، لژیونر شده‌اند و آریا یوسفی بازیکن تیم ملی! کدام مربی ایرانی در سپاهان حاضر بود به یک جوان گمنام میدان بدهد و ستاره‌های چند ده میلیاردی را روی نیمکت بنشاند؟
اسکوچیچ هم اگر بماند و فصل بعد خودش تیم ببندد، به طور قطع بازیکنانی جوان را در تراکتور خواهیم دید.
از لاروخا تا ال کلاسیکو
این حقیقت فوتبال دنیاست و می‌بینید که اسپانیا با مشتی جوان قهرمان اروپا شد. همین دیشب در ال کلاسیکو به عنوان مهم‌ترین مسابقه فوتبال هر سال جهان، هانسی فلیک روی نیمکت بارسا بیش از ۵۰ درصد تیمش را از محصولات لاماسیا بست، زیر ۲۲ سال مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو و پیروزی چهار بر صفر در نیمه مربیان مقابل آنچلوتی بزرگ!
معجزه جوانی و انگیزه
این معجزه جوانیست. همان چیزی که مربیان ایرانی به آن توجهی ندارند همان چیزی که نیاز فوتبال ماست و آینده ما را می‌سازد. کارشناسان، رسانه‌ها و هواداران باید پشت این مربیان بایستند. اگر قرار است تیم بزرگ نتیجه نگیرد، پس چه بهتر که چند جوان را برای فردای فوتبال ایران بسازد! بماند که با همین جوانان می‌شود بهتر هم نتیجه گرفت!
