زمانی که همهگیری کرونا در سال 2020 باعث کاهش قابلتوجه انتشار کربن در جهان شد، برخی امیدوار بودند که کشورهای صنعتی از این فرصت برای مبارزه با تغییرات اقلیم استفاده کنند. بااینحال گزارش اخیر سازمان ملل نشان میدهد که انتشار گازهای گلخانهای در سال 2023 مزایای کاهش کربن در سه سال اخیر را از بین برده و توافق پاریس را بهخطر انداخته است.
براساس گزارش 2024 Emissions Gap سازمان ملل، انتشار جهانی کربن 1.3 درصد از سال 2022 تا 2023 افزایش یافته است که از میانگین سالانه 0.8 درصد از 2010 تا 2019 فراتر رفته و رکورد جدید 57.1 گیگاتن (GtCO2e) را ثبت کرده است. این افزایش انتشار کربن تقریباً در همه منابع انتشار مشاهده شده است و بخشهای انرژی و کشاورزی همچنان بیشترین سهم را دارند.
به گفته برنامه محیطزیست سازمان ملل متحد (UNEP)، سیاستهای فعلی میتواند تا پایان قرن حاضر میلادی منجر به افزایش دمای جهانی تا 3.1 درجه سانتیگراد – نسبت به دمای هوا پیش از انقلاب صنعتی – شود. به عبارتی اگر در چند سال آینده رشد انتشار گازهای گلخانهای همچنان مشابه سال 2023 باشد، هدف توافق پاریس برای محدودکردن این عدد به 1.5 درجه سانتیگراد محقق نخواهد شد.
رسیدن به رقم 1.5 درجه سانتیگراد مستلزم کاهش 47 درصدی انتشار گازهای گلخانهای (در مقایسه با سال 2019) تا قبل از سال 2030 و کاهش 57 درصدی تا سال 2035 است. افزایش استفاده از انرژی بادی و خورشیدی میتواند بین 27 تا 38 درصد کاهش انتشار کربن تا سال 2030 را به خود اختصاص دهد. معکوسکردن جنگلزدایی و بهبود مدیریت جنگلها نیز ممکن است به کاهش 20 درصد دیگر کمک کند.
کشاورزی یکی از عوامل مهم تغییرات اقلیمی محسوب میشود، زیرا اقیانوسها، جنگلها، خاک و سایر عناصر طبیعی زمین معمولاً حدود نیمی از گازهای گلخانهای منتشرشده را جذب میکنند. بااینحال، تحقیقات اولیه نشان میدهد که سیاره زمین تقریباً هیچ دیاکسیدکربنی را در سال 2023 جذب نکرده است. این پدیده ممکن است موقتی باشد، اما همچنین میتواند نشانهای از افزایش سرعت تغییرات اقلیمی در آینده نزدیک باشد.
