یک پژوهش جدید نشان داده است که برخی از افراد مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) در دوره‌های پراسترس، علائم کمتری از این اختلال را نشان می‌دهند.

براساس گزارش گاردین، «مگی سیبلی» (Maggie Sibley)، روانشناس بالینی و استاد روانپزشکی دانشگاه واشنگتن و نویسنده اصلی این پژوهش، در ابتدا تصمیم گرفته بود تا دریابد که آیا امکان بهبودی بزرگسالان مبتلا به ADHD وجود دارد یا خیر. سیبلی فکر می‌کرد که افراد درگیر با ADHD بیشترین تسکین را در دوره‌های کم‌استرس تجربه می‌کنند. بااین‌حال او به نتایج دیگری دست پیدا کرد.

کاهش علائم ADHD در شرایط پراسترس

مگی سیبلی در پژوهش قبلی خود که در سال 2022 منتشر شد، مجموعه داده‌های مؤسسه ملی سلامت روان آمریکا را تجزیه‌وتحلیل کرد؛ این مجموعه داده‌ها مربوط به 600 فرد مبتلا به ADHD بود و در آن سوابق افراد طی 16 سال، از دوران کودکی، بررسی شده است.

اکنون سیبلی در پژوهش جدید خود دوباره به همان مجموعه داده‌ها بازگشت تا بفهمد چه شرایطی ممکن است منجر به تسکین علائم ADHD شود. در این مطالعه، او سه گروه مختلف از مبتلایان به ADHD را شناسایی کرد: کسانی که دوره‌های بهبودی کامل را تجربه کردند، کسانی که بهبودی نسبی داشتند و کسانی که علائم ADHD آن‌ها در طول زمان ثابت ماند.

او متوجه شد افرادی که بهبودی موقتی را تجربه کردند، بیش از همه احتمال داشت که تسکین‌شان در زمان‌های پراسترس بوده باشد. البته محققان به‌طورکلی می‌گویند که اختلال ADHD در شرایط مختلف واکنش‌های متفاوتی بروز می‌دهد.

بیش از نیمی از بزرگسالان مبتلا به ADHD نیز استرس را تجربه می‌کنند. اما پژوهش سیبلی نشان می‌دهد که این امر ممکن است همیشه چیز بدی نباشد. برای مثال او می‌گوید که کودکان مبتلا به ADHD و اضطراب نسبت به کودکانی که فقط ADHD دارند، بهتر به درمان‌های رفتاری پاسخ می‌دهند. محقق دیگری نیز می‌گوید که گاهی اضطراب به افراد دارای ADHD کمک می‌کند تا تکانشگری (Impulsivity) را کنترل کنند.

سیبلی سازوکار ADHD و اضطراب را به گاز و ترمز یک ماشین تشبیه می‌کند؛ ADHD شاید گاز باشد و اضطراب نیز همانند ترمز عمل کند تا افراد علائم اختلال خود را مهار کنند. همچنین او می‌گوید که اضطراب و تکانشگری ممکن است در افراد مبتلا به ADHD شدیدتر باشد، اما آن‌ها یکدیگر را به گونه‌ای خنثی می‌کنند که هیچ یک از این اختلال‌ها را به خودی‌خود مشکل‌ساز نمی‌کند.

به‌طورکلی محققان موافق هستند که افراد مبتلا به ADHD باید به‌دنبال بهترین روش برای آرامش باشند و اضطراب خود را تا حد معقولی که مفید است حفظ کنند.

یافته‌های این پژوهش در NIH منتشر شده است.