برخی از بیماری‌ها و مشکلات پزشکی می‌توانند توانایی باروری مردان را تحت تأثیر قرار دهند و احتمال پدر شدن را کاهش دهند. این مشکلات ممکن است شامل اختلالات هورمونی، مشکلات ژنتیکی، عفونت‌ها، بیماری‌های مزمن، و عوامل محیطی باشند. شناخت آن‌ها هم از سوی مرد و هم زن می‌تواند به رابطه درست و پایدار و همچنین برنامه ریزی آن‌ها برای آینده کمک کنید.
تورم وریدهای کیسه بیضه است که می‌تواند منجر به کاهش تولید اسپرم و کیفیت آن شود.
عفونت‌های منتقله جنسی (مانند کلامیدیا و گونوره) و عفونت‌های دیگری که روی بیضه‌ها تأثیر می‌گذارند، می‌توانند باعث آسیب به سیستم تولید مثل شوند.
مشکلاتی مانند کمبود تستوسترون، هایپوتیروئیدی، یا مشکلات غده هیپوفیز می‌توانند بر تولید اسپرم تأثیر بگذارند.
برخی اختلالات ژنتیکی مانند سندرم کلاین‌فلتر یا ناهنجاری‌های کروموزومی می‌توانند به‌طور جدی بر باروری مردان اثر بگذارند.
سرطان بیضه، سرطان پروستات و حتی برخی سرطان‌های دیگر می‌توانند باعث کاهش باروری شوند. همچنین، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی ممکن است به سلول‌های تولیدکننده اسپرم آسیب برسانند.
دیابت کنترل نشده می‌تواند باعث اختلالات جنسی و کاهش کیفیت اسپرم شود.
در برخی شرایط، سیستم ایمنی بدن به اسپرم‌ها حمله کرده و باعث ناباروری می‌شود.
انسداد یا ناهنجاری‌های ساختاری در لوله‌های منی‌بر یا کیسه‌های منی می‌توانند مانع از خروج اسپرم‌ها شوند.
مصرف طولانی‌مدت الکل، استعمال سیگار و مصرف مواد مخدر می‌توانند بر کیفیت و کمیت اسپرم‌ها اثر منفی بگذارند.
چاقی می‌تواند تعادل هورمونی را بر هم بزند و اثر منفی بر باروری داشته باشد.
در نتیجه، برای بررسی وضعیت باروری، انجام آزمایش اسپرم، آزمایش‌های هورمونی و بررسی‌های پزشکی لازم است و برخی از این شرایط که در بالا توضیح داده شد، قابل درمان یا مدیریت هستند و با توجه به مشورت پزشک متخصص، می‌توان بهبودهایی را در باروری ایجاد کرد.
