پژوهش جدیدی نشان می‌دهد نرخ ضربان قلب سگ‌ها و صاحبانشان در لحظات آرام و بدون تنش هماهنگ می‌شود. این هماهنگی نشان‌دهنده اشتراک احساسی آن‌هاست.
به گزارش ساینس دیلی، این تحقیق که در دانشگاه ییواسکیلا فنلاند انجام شده، درک ما را از ارتباط عاطفی سگ‌ها و صاحبانشان، ازجمله سازوکارهای فیزیولوژیکی پایه‌ای آن، عمیق‌تر می‌کند. تغییر در ضربان قلب و هماهنگ شدن آن نشان‌دهنده سیستم عصبی خودمختار است.
تغییرات ضربان قلب بالا نشان‌دهنده آرامش و ریکاوری است، درحالی‌که تغییرات ضربان قلب پایین نشان‌دهنده تحریک یا فشار است؛ مانند زمانی که امتحان دارید یا فعالیت ورزشی خاصی انجام می‌دهید. در این مطالعه، مشخص شد تغییر ضربان قلب صاحب سگ با تغییر ضربان قلب بالای آن سگ مرتبط است و بالعکس. این پژوهش به این نتیجه دست یافت که سطوح فعالیت بدنی سگ و صاحبش نیز سازگار می‌شوند.
برای این تحقیق، ارتباط تغییرپذیری ضربان قلب و سطوح فعالیت بین سگ و صاحبش هنگام انجام وظایف تعاملی خاص بررسی شد. درنهایت مشخص شد 2 فاکتور ضربان قلب و سطح فعالیت سگ‌ها و صاحبانشان با یکدیگر مرتبط است اما این ارتباط زمان‌های خاصی رخ می‌دهد.
هنگام استراحت، تنوع ضربان قلب بالای صاحب سگ به تغییر ضربان قلب بالای سگ مرتبط است؛ به زبان ساده‌تر، وقتی صاحب سگ آرام بود، سگ نیز آرامش داشت. علاوه‌براین، سطح فعالیت صاحب و سگ حین انجام وظایفی مانند بازی، مشابه بود.
به‌رغم اینکه مشخص است فعالیت بدنی روی ضربان قلب اثر می‌گذارد، قوی‌ترین ارتباط این متغیرها بین سگ و صاحبش در موقعیت‌هایی دیده می‌شود که کامل یکدیگر را توضیح نمی‌دهند. این موضوع نشان می‌دهد ارتباط تغییرات ضربان قلب منعکس‌کننده هم‌زمانی حالت عاطفی به‌جای سطوح فعالیت است.
نتایج پژوهش نشان می‌دهد این پیوند احساسی سگ و صاحبش شباهتی با ارتباط عاطفی والدین و فرزندان دارد و به عمیق‌تر شدن شناخت ما از ارتباطات احساسی گونه‌ها کمک می‌کند.
