فیلیپه لازارینی رئیس آنرو گفت : خوب، من مدام از خودم می‌پرسم این وضعیت به کجا ختم می‌شود؟ یعنی می‌دانید؟ ما اخیراً شاهد اقدامات زیادی ضد نهاد خود بوده ایم و از طرف دیگر شاهد محکوم کردن این اقدام و خشم جامعه بین المللی از این اقدام (اسرائیل) بوده ایم. ما حتی هفته گذشته یک بیانیه از پانزده عضو شورای امنیت داشتیم که قطعاً مورد استقبال قرار گرفت و تمام تلاش من این است که مطمئن شوم که این محکومیت‌ها اثراتی به دنبال داشته باشد. بنابراین، من می‌خواهم صریح باشم. بدیهی است که من همچنان امیدوار هستم که راهی برای جلوگیری از اجرای این قانون پیدا کنیم. اما با پاسخ دادن به این، نمی‌دانم تا چه حد. این فقط یک آرزو است. 
رئیس آنروا درباره قانون رژیم صهیونیستی در خصوص فعالیت سازمان آنروا گفت : تا روزی که دیگر نتوانیم فعالیت کنیم، کار خواهیم کرد؛ بنابراین تصمیم ما این است که به وظیفه خود برای ارائه خدمات تسلیم نشویم و تا زمانی که مجبور به توقف خدمات نباشیم خدمات را ارائه خواهیم داد. چه زمانی این قانون عملیاتی می‌شود؟ امیدوارم هرگز! حالا بعد از ۹۰ روز چه اتفاقی خواهد افتاد؟ من پاسخ مستقیمی ندارم. من فکر می‌کنم تعداد کمی از ما می‌دانیم. اگر ما در مکانی مانند غزه سیاست عدم تماس داشته باشیم، به این معنی است که نمی‌توانیم هیچ یک از اقدامات خود را از به پیش ببریم یا هماهنگ کنیم. بنابراین، عملیات فوق‌العاده و چالش‌برانگیز خواهد بود، اما حداقل در ابتدا مانع از آن نمی‌شود که کارکنان در یک پناهگاه معین در غزه همچنان به ارائه مراقبت‌های اولیه بهداشتی ادامه دهند. به عنوان مثال، زمانی که امکانات ما به طور کامل تمام شد و ما قادر به بازگرداندن امکانات نیستیم، ممکن است از ورود آنها جلوگیری شود؛ بنابراین به طور معمول وضعیت واضحی وجود نخواهد داشت. اما پس از ۹۰ روز، آنچه در حال حاضر می‌شنویم این است که به سیاست عدم تماس پایان می‌دهد و سوال این است که سیاست عدم تماس چگونه تفسیر می‌شود؟ این در شروع با کارکنان بین المللی به چه معناست؟ آیا هنوز هم می‌توانیم درخواست بدهیم و ویزا بگیریم؟ من تا امروز جوابی برای این موضوع ندارم. 
فیلیپه لازارینی رئیس آنروا:  من با سفیر  اسرائیل ملاقاتی دوجانبه نداشتم. او امروز صبح با کمیته چهارم تماس گرفت و از من خواست که با شرمندگی استعفا بدهم و اساساً، پاسخ من به این است که اگر شخص من واقعاً تغییری ایجاد کند، مطمئناً این چیزی است که باید تصور کنم و من این کار را انجام داده ام. اما فکر نمی‌کنم فردی که به او جمله می‌شود، من باشم. کارکرد من است که به آن حمله می‌شود. این یک کمیسر کل است که امروز در درجه اول هدف قرار گرفته است و بخشی از این کارزار گسترده‌تر برای مشروعیت زدایی از آنروا است و این من را به بخش دوم سؤال شما هدایت می‌کند. چرا سیاسی است؟ هدف از بین بردن هویت آوارگان فلسطینی و همچنین تغییر یکجانبه پارامتر‌های راه حل سیاسی است. این راهی برای تضعیف آرمان آینده فلسطینی‌ها برای تعیین سرنوشت است. این راهی برای تضعیف و دفن یک بار برای همیشه راه حل دو کشوری است. ما همچنین دیدیم که فقط آنروا نیست که هدف قرار گرفته است.

 

 

هر صدایی در منطقه که فلسطین حمایت کند اسرائیل شروع به حذف تدریجی آن می‌کند. ما آن را در برخی از نهاد‌های سازمان ملل دیده ایم. ما حتی با یکی از کشور‌های عضوی که از دیپلمات‌هایش خواسته شده است این موضوع را رها کند، دیده‌ایم و همچنین و در اینجا، من در کمیته نیرو و مجمع عمومی هفته گذشته گفتم که کاملاً نادرست است که باور کنیم اگر آنروا ارائه خدمات خود را متوقف کند، این کار به وضعیت آوارگان فلسطینی پایان خواهد داد. وضعیت آوارگان فلسطینی از طریق قطعنامه ۱۹۴ شورای امنیت سازمان ملل تأیید شده است. آنروا بعداً برای ارائه خدمات به آوارگان ساخته شده است. از این رو، حق بازگشت در قطعنامه ۱۹۴ باقی مانده است و ربطی به ارائه خدمات ندارد. متنی که می‌گوید این فرصتی برای یک نسل است تا یک بار برای همیشه به وضعیت پناهندگان و همچنین قربانی شدن پایان دهیم. 

 

فیلیپه لازارینی رئیس آنروا افزود : می دانید، اولین هدف من در حال حاضر حفاظت از نهاد و توانایی آن برای فعالیت از طریق تعدادی مداخله دیپلماتیک سیاسی است، زیرا ما باید و این درخواست من از کشور‌های عضو بود، از همه نفوذ جدید استفاده کنیم. باید اطمینان حاصل شود که این قوانین کنست اجرا نمی‌شوند و هنگامی که این قوانین به حالت تعلیق درآمدند تا از نقش آنروا در هر انتقال سیاسی محافظت کنند. اما در عین حال، حق با شماست و در مورد مسائل مالی صحبت نکرده ایم. تو که تا الان به شنیدن صحبت‌های من در مورد مسائل مالی عادت داشتید می‌دانید که وضعیت مالی ما همچنان بسیار وخیم است. من هنوز بودجه‌ای برای پایان سال ندارم،

 

 

بنابراین هنوز ۴۵ روز فرصت دارم تا حمایت مالی پیدا کنم تا بتوانم حقوق ۳۰ هزار کارمند خود را در سراسر منطقه بپردازم. اکنون در آغاز سال آینده، انتظاری که پیش‌بینی می‌شود بسیار ناگوار است، زیرا اهداکننده اصلی، که آمریکا بوده است، همیشه در ابتدای ژانویه کمک می‌کرد و به آنروا کمک می‌کرد تا سه ماهه اول را پشت سر بگذارد امسال، ما دیگر سهمی از آمریکا نخواهیم داشت. به هر حال، همانطور که می‌دانید، حداقل مشارکت تا مارس سال آینده متوقف شده است، و در واقع، ما مطلقاً هیچ نشانه‌ای مبنی بر از سرگیری آنها به این زودی نداریم. سپس تعدادی کمک کننده نیز در اروپا داریم که در حال گذراندن بودجه ریاضتی هستند که بر سطح کمک به آنروا نیز تأثیر خواهد گذاشت؛ بنابراین من واقعاً نگران وضعیت مالی از پایان سال و بعد از آن هستم. حال این متن قانونی چه تأثیری بر کشور‌های همسایه دارد؟ این تاثیری بر کشور‌های همسایه ندارد، زیرا در مورد کشور همسایه صدق نمی‌کند، اما می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد. همه چیز به این بستگی دارد که کشور‌های کمک کننده در آینده چه واکنشی نشان خواهند داد. اگر آنها این احساس را داشته باشند که آنروا دیگر نمی‌تواند در غزه و در کرانه باختری فعالیت کند. آیا زمانی که آنروا در کشور‌های همسایه فعالیت کامل داشته باشد، آیا آنها همچنان به کمک به آژانس ادامه خواهند داد؟ امیدوارم اینطور باشد. هدف ما این است، اما نمی‌توانم با قطعیت پاسخ دهم. 

 

رئیس آنروا در ادامه گفت : بله ما به فعالیت در غزه ادامه می‌دهیم. اما همانطور که می‌دانید فضای عملیاتی ما بسیار بسیار محدود است. غزه، یکی از خطرناک‌ترین مکان‌ها برای عملیات است. همچنین به طور مرتب در مورد وضع وخیم‌کننده‌ای که در آنجا وجود دارد، مطلع شده‌اید. برخی نیز این وضع را برای همکاران ما و به ویژه در شمال غزه آخرالزمانی توصیف کرده اند. همچنین به شما اطلاع داده شد که چگونه گرسنگی عمیق‌تر شده است و قحطی، به ویژه در شمال بدتر است. همچنین به شما در مورد میزان کم ورود به غزه در ماه اکتبر اطلاع داده شده است. اول اکتبر یکی از بدترین ماه‌ها از نظر تامین نیروی انسانی به نوار غزه بود. فکر می‌کنم، فقط در ماه اول جنگ، به‌طور متوسط، کامیون‌های کمتری وارد این منطقه می‌شدند؛ بنابراین یک مسابقه با زمان وجود دارد. همچنین بار‌ها گفته ام که اگر اراده سیاسی وجود داشته باشد، می‌توانیم عرضه کمک را در سطح خود قرار دهیم. ما در مورد مبارزات انتخاباتی نیز دیدیم که اگر اراده سیاسی وجود داشته باشد، می‌توانیم آن را به موفقیت برسانیم و در این فضای تاریک موفق بوده است. ما در پناهگاه‌ها به فعالیت خود ادامه می‌دهیم. ما به ارائه ۱۶ هزار مشاوره در روز از طریق کلینیک سیار و مرکز بهداشتی خود ادامه می‌دهیم و هر زمان که کمکی ارائه می‌شود، کارکنان ما منسجم می‌شوند. در کرانه باختری، ما به خودی خود لزوماً درگیر یک چالش در ارائه کمک‌های بشردوستانه نیستیم. ما بیشتر در حال اجرای فعالیت‌های اصلی خود هستیم. مدارس ما باز است. ما ۵۰ هزار دانش آموز در مدرسه داریم. ما به ارائه مراقبت‌های بهداشتی اولیه، مشاوره ادامه می‌دهیم. بخش دوم سوال شما درباره وضعیت آوارگان فلسطینی است و بله ۲ تا چیز در اینجا هست و ما در آنروا حدود ۵ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر به عنوان آواره ثبت نام کرده ایم. این بدان معنا نیست که ۵ میلیون و ۹۰۰ هزار آواره فلسطینی در منطقه وجود دارد. به عنوان یک نهاد، ما به حدود ۵۵۰ هزار کودک، دختر و پسر در ۷۰۰ مدرسه خود در سراسر منطقه خدمات ارائه می‌دهیم. ما در مورد مراقبت‌های بهداشتی اولیه به حدود ۲ میلیون نفر خدمات رسانی می‌کنیم. ما بسته به جایی که حدود ۲ میلیون نفر در آن قرار دارند، کمک‌های اجتماعی، غذایی یا پول نقد ارائه می‌کنیم، و ما یک شبکه ایمنی اجتماعی داریم، شبکه ایمن برای فقیرترین افراد در میان فقرا برای حدود ۴۰۰ هزار نفر داریم؛ بنابراین ما با خدمات رسانی به ۵ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر فاصله داریم. همچنین مدام از من می‌پرسند که چرا دولت باید از یک نسل به نسل دیگر داده شود؟ این با فعالیت نهاد آوارگان سازمان ملل متفاوت است. اگر راه حل پایداری وجود نداشته باشد، نمی‌توانید نسل دوم، سوم یا چهارم را رها کنید. به صحرای غربی نگاه کنید. به افغانستان نگاه کنید. نگاه کنید، حتی به سومالی نگاه کنید. در اینجا، ما در حال حاضر در مورد ۵۰، ۴۰، ۳۰ سال صحبت می‌کنیم، بسته به زمینه‌ای که من به آن اشاره کردم. حق بازگشت یک حق سیاسی است که باید در یک راه حل سیاسی به آن پرداخته شود؛ بنابراین آنروا به عنوان یک نهاد مطلقاً هیچ ارتباطی با این موضوع ندارد

 

. آیا حق بازگشت به رسمیت شناختن آنچه در گذشته رخ داده است؟ آیا حق استرداد به منزله غرامت است؟ آیا فراتر می‌رود؟ باید به این موضوع برخورد سیاسی شود. اصلا ربطی به این ندارد.  ما به طور رسمی در مورد ۴۳۰۰۰ نفر صحبت می‌کنیم، حداقل از طرف وزارت بهداشت در غزه این آمار وجود دارد. این یک جنگ تمام عیار ممکن بوده است. این فقط ۴۳۰۰۰ نفر کشته شده نیستند. ما از دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر شنیدیم که ۷۰ درصد کودکان و زنان هستند. ما شاهد تعداد بی‌سابقه‌ی کشته‌شدگان خبرنگار هستیم. تعداد بی‌سابقه‌ی کشته‌شدگان در بخش کارکنان بهداشتی. شاهد سطح بی‌سابقه‌ی تخریب‌ها بوده‌ایم. آیا این عدد واقعی است؟ آیا آن‌ها بیشتر هستند؟ بله مطمئناً تعداد بیشتری وجود دارد. آن‌ها کسانی هستند که در زیر آوار‌ها گمنام هستند. چند نفر از آن ها؟ من هیچ نظری ندارم، اما به احتمال زیاد بیشتر از آنچه که برای آن در نظر گرفته شده است، ۴۳۰۰۰ است؛ و سپس ما قطعاً باید ببینیم که میزان مرگ و میر بیش از حد در غزه به دلیل جنگ، به دلیل سختی فوق‌العاده در شرایط زندگی انسان، شرایط زندگی غیرانسانی که مردم از آن رنج می‌برند، تشدید شده توسط گرسنگی، تشدید شده توسط بیماری چیست و شرایط زندگی فوق العاده مردم در آن دشوار است؛ بنابراین مطمئناً یک مرگ و میر بیشتر وجود دارد، که می‌دانید که باید بررسی شود. من فکر می‌کنم ما وضعیت غزه را تقریباً با تمام کلمات ممکن توصیف کرده ایم. گاهی اوقات من از توصیف وضعیت آنجا ناتوان هستم.

 

من دیگر نمی‌دانم از چه چیزی برای تعیین کمیت آن استفاده کنم. آیا استفاده از کلماتی مانند کشتار، یا قتل عام کلمه درستی است؟ من نمی‌دانم. منظورم این است که رنجی که به مردم غزه تحمیل شده است باور کردنی نیست، رنجی که به این جوامع تحمیل شده است باورکردنی نیست. من فکر می‌کنم، شما شنیده اید که بسیاری از ما توصیف می‌کنیم که چگونه مردم فقط امیدوارند که کشته شوند. برخی به دنبال نجات خود از حملات هستند و برخی در اثر بیماری یا گرسنگی جان خود را از دست می‌هند و هر کاری که ممکن است انجام خواهند داد. مردم در شرایط واقعاً غیرانسانی زندگی می‌کنند. ما در ابتدای جنگ شنیدیم که برخی مردم غزه را حیوان خواندند. این همان چیزی است که مردم شروع به احساس می‌کنند. آنها تقریباً همه چیز را از دست داده اند و احساس می‌کنند که حیثیت خود را نیز از دست داده اند. پس چگونه می‌توان این را توصیف کرد؟ ما سعی می‌کنیم همانطور که می‌دانید، گزارش می‌کنیم، سعی می‌کنیم همانطور که همکارانمان وضعیت آنجا را برای ما می‌آورند گزارش کنیم. اما من فکر می‌کنم حتی صحبت در مورد کشتار وجود داشته است،