این اظهارنظر یک فعال بازار در حالی است که سیاست‌گذار اصرار دارد، خطای خود را در بازار روغن ادامه دهد. کسری تولید و بحران توزیع هر دو منشأیی جز دلار ۴۲۰۰ ندارند. نشانه‌شناسی وضعیت حاکم بر صنعت روغن و مرور تجربه کشور طی دوره سه ساله تحریم‌های آمریکا نشان می‌دهد صرف میلیاردها دلار ارز ترجیحی نتوانسته است سیاست‌گذار را به هدف اصلی خود یعنی ارزانی در سبد معیشتی مردم نزدیک کند. این رویکرد که با صنعت‌زدایی و ایجاد اضافه تقاضا، بحرانی جدی در بازارهای متعدد از گوشت مرغ و روغن تا تخم مرغ، شکر و... ایجاد کرده، در همه سالیان اخیر مهم‌ترین ابزار دولت‌ها برای مقابله با افزایش قیمت محصولات بوده است. فرضی که از یک نگرش خطا حادث شده و تصور می‌کند می‌تواند تورم را که مفهومی علمی و منبعث از رشد چشمگیر کمیت‌های پولی نظیر نقدینگی است، از طریق واردات نهاده‌های ارزان برای تولید کنترل کند. این نگرش خطا اما نه تنها به رشد قیمت‌ها مهار نزده که کسری بودجه دولت را نیز تشدید کرده است. مرور آمارهای تولید روغن در سال جاری نشان می‌دهد در طول ۱۱ ماه گذشته این صنعت به دلیل مداخلات چشمگیر دولتی و اصرار به کنترل قیمت از طریق دستور نهادهای تعزیراتی، با افت تولید چشمگیری روبه‌رو بوده است. این افت چشمگیر در حدی است که با وجود افزایش جدی تولید در ماه‌های آذر، دی و بهمن و عبور تولید در بهمن از مرز ۱۶۷هزار تن، کماکان عملکرد این صنعت نسبت به ۱۱ ماهه ۹۸ کمبودی معادل ۲۷۰ هزار‌تن دارد. موضوعی که عمدتا ناشی از کمبود انگیزه تولیدکنندگان داخلی به‌دلیل سرکوب قیمت این محصول از سوی دولت است.
