دیابت بیماری ای است که حدود ۴۲۲ میلیون نفر در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار داده است. این آمار توسط سازمان بهداشت جهانی اعلام شده است. همچنین، بر اساس اطلاعات این سازمان، سالانه ۱.۵ میلیون نفر به دلیل ابتلا به قند خون بالا جان خود را از دست می‌دهند. آمار ابتلا به این بیماری به طرز شگفت‌انگیزی در حال افزایش است. به طور کلی می‌توان مرض قند به پنج دسته تقسیم می شود.
| دسته‌بندی مرض قند |
|---|
| دیابت نوع ۱ |
| دیابت نوع ۲ |
| دیابت بارداری |
| پیش‌دیابت |
| دیابت بی‌مزه |
دیابت نوع ۱، که به دیابت نوجوانان یا دیابت وابسته به انسولین نیز معروف است، نوعی اختلال خودایمنی به شمار می‌آید. در این حالت، سیستم ایمنی بدن به سلول‌های تولیدکننده انسولین در لوزالمعده حمله می‌کند و توانایی بدن برای تولید انسولین را از بین می‌برد. بنابراین، به راحتی می‌توان حدس زد که در بدن چه اتفاقی می‌افتد: هورمونی به نام انسولین وجود ندارد که قند را به سمت سلول‌های بدن هدایت کند. این نوع دیابت مادرزادی است و به همین دلیل بیشتر در کودکان مشاهده می‌شود.
دانش‌آموزانی که به دیابت نوع یک مبتلا هستند، نیازمند توجه ویژه‌ای از سوی کارکنان مدرسه و همکلاسی های خود می‌باشند. این توجه می تواند تأثیر بسزایی در سلامت و تجربه اجتماعی این دانش‌آموزان در محیط مدرسه داشته باشد.
به منظور حمایت مؤثر از دانش‌آموزان دیابتی، ضروری است که مدیر و کارکنان مدرسه، به ویژه معلمان، در مورد دیابت آگاهی لازم را کسب کنند. آموزش اصول اولیه مرتبط با دیابت به این افراد کمک می‌کند تا بتوانند به‌درستی از دانش آموزان حمایت کنند. آن‌ها باید توانایی تشخیص قند خون بالا و پایین را داشته باشند تا در مواقع اورژانسی، اقدامات لازم را انجام دهند و از بروز مشکلات جدی جلوگیری کنند.
برگزاری جلسات مکرر گفت و گو بین والدین، مسئولین مدرسه و معلمان می‌تواند نقش بسیار مهمی در ایجاد ارتباط و همکاری مؤثر داشته باشد. این ارتباط متقابل به والدین این امکان را می‌دهد که دغدغه ها و نیازهای فرزندان خود را با مسئولین مدرسه در میان بگذارند و به ایجاد یک محیط حمایتی و امن برای دانش‌آموزان دیابتی کمک کند.
در دومین نشست بررسی چالش ها و راهکارهای مدیریت بیماران دیابتی در ایران، علیرضا استقامتی، فوق تخصص غدد درون ریز و متابولیسم، به یک موضوع نگران‌کننده اشاره کرد: برخی از مدارس غیرانتفاعی تهران از ثبت‌نام دانش‌آموزان دیابتی نوع یک خودداری می‌کنند. این خبر به سرعت توجه جامعه را جلب کرده و نگرانی‌های جدی را در پی داشته است.
این اقدام مدارس غیر انتفاعی نه تنها غیرقانونی است، بلکه نادیده گرفتن حقوق قانونی و شهروندی کودکان به شمار می‌آید. این موضوع سؤالاتی را به وجود می‌آورد، از جمله اینکه چگونه مدیران مدارس اجازه دارند چنین اقدامی را انجام دهند و چگونه می‌توانند حق تحصیل یک کودک را نادیده بگیرند. از همه مهم تر این سوال مطرح می‌شود که چرا دولت و وزارت آموزش و پرورش نظارت کافی بر این مدارس ندارند و چگونه اجازه می دهند مدارس به این سادگی قانون را زیرپا بگذارند.
وزارت آموزش می‌تواند از طریق بازرسی های دوره‌ای، وضعیت مدارس را مورد بررسی قرار دهد و اطمینان حاصل کند که قوانین مربوط به ثبت نام رعایت می‌شود.همچنین وزارت آموزش و پرورش می‌تواند با سازمان های بهداشتی و اجتماعی ویا حتی وزارت بهداشت همکاری کند تا حمایت های لازم را برای دانش آموزان دیابتی فراهم آورد.
این مسئله به حدی حائز اهمیت است که پیشنهاد می‌شود رئیس‌جمهور محترم خود پیش قدم شده و از وزیر آموزش و پرورش درخواست نمایند تا با مدارس متخلف به طور جدی برخورد شود. جلوگیری از حق تحصیل کودکان، به هر دلیلی که باشد، می‌تواند خسارات قابل توجهی به کشور وارد کند.
این وضعیت نیازمند توجه فوری و اقدام مناسب از سوی مسئولان است تا حق تحصیل همه کودکان، به‌ویژه دانش‌آموزان دیابتی، تضمین شود و از بروز چنین ناهنجاری‌هایی در آینده جلوگیری گردد. جامعه انتظار دارد که دولت و وزارت آموزش و پرورش به این مسئله رسیدگی کرده و اقدامات لازم را برای حمایت از حقوق تحصیلی این دانش‌آموزان به عمل آورند.
