مجله آمریکایی «جاکوبین» در تحلیلی با عنوان «چطور امپریالیسم آلمان خودش را فمینیست بازتعریف می‌کند» می‌نویسد، سال گذشته میلادی وزارت امور خارجه آلمان خط مشی‌هایی با ادعای حمایت از حقوق زنان و با شعار یک «سیاست خارجی فمینیستی» که قرار بود متمرکز بر حمایت از زنان به حاشیه رانده شده باشد، تشریح کرد. امروز اما در نوار غزه همین وزارتخانه دارد عامل مرگبارترین جنگ قرن علیه زنان و دختران را تسلیح می‌کند.

به گزارش این مجله آمریکایی، «آنالنا بربوک» وزیر امور خارجه آلمان نخستین بار در مارس ۲۰۲۳ خط مشی‌هایی تحت عنوان «سیاست خارج فمینیستی» را رونمایی کرد اما بحث عمومی بر سر معنای یک چنین سیاستی هرگز به اندازه همین یک ماه گذشته انقدر داغ نبوده است.

روز ۲۱ اکتبر یک سازمان پژوهشی بین‌المللی مسئول تدوین و ترویج به اصطلاح «سیاست خارجی فمینیستی» موسوم به «مرکز سیاست خارجی فمینیستی» به همراه یک سازمان غیر دولتی مسئول در حوزه حقوق بشر به نام HÁWAR کنفرانسی با محوریت حمایت‌های ادعایی از حقوق زنان برگزار کرد که در آن «آنالنا بربوک»، وزیر امور خارجه و عضو حزب سبز آلمان به همراه چند چهره زن مشهور دیگر حامی فمینیسم در عرصه‌های سیاست و فرهنگ به روی صحنه رفتند اما اعتراضات به حمایت‌های برلین از جنایات رژیم صهیونیستی در داخل و خارج از محل کنفرانس که حضور بربوک به شکلی ویژه آن را تحریک کرد، کنفرانس را تحت تاثیر قرار داد.

طی برگزاری این کنفرانس شخصی در میان جمعیت مخاطبان به نشانه اعتراض ایستاده و فریاد زد: «نسل‌کشی علیه زنان فلسطینی را متوقف کنید‍!» که بعدا از سوی ماموران امنیتی به زور به خارج از سالن رانده شد. در خارج از محل برگزاری کنفرانس نیز گروهی از معترضان زن تظاهراتی را برگزار کردند.

اعتراضات حامیان فلسطین در آلمان

در نهایت تصاویر مربوط به این کنفرانس و اعتراضات مرتبط با آن در فضای مجازی و رسانه‌های اجتماعی نیز با واکنش‌های شدیدی مواجه شد و موسسان مرکز سیاست خارجی فمینیستی متهم به نژادپرستی شدند و حتی چهره‌های فمینیست خارجی از هیات مشورتی این سازمان استعفا کردند.

«ماگدالنا برگر»، تحلیلگر و نویسنده مجله «جاکوبین» در ادامه این تحلیل خود تصریح داشته است: «این تحولات موجب شد بحثی که از مدتها پیش مطرح بود بار دیگر داغ شود: وزارت امور خارجه آلمان در خط مشی‌های خود برای یک سیاست خارجی فمینیستی مدعی تمرکز بر حقوق، نمایندگی و منابع برای زنان و گروه‌های به حاشیه رانده شده، است اما در عمل دقیقا دارد همین حقوق را تضعیف می‌کند. دولت آلمان در عمل تنها سیاست خارجی فمینیستی را با هدف نشان دادن یک ظاهر ترقی‌خواه فریبنده معرفی می‌کند در حالی که در حقیقت سیاستی که بربوک در قبال غزه در پیش گرفته روشن می‌کند که در این سیاست خارجی حمایت از حقوق زنان هیچ جایی ندارد.»

به باور نگارنده این تحلیل، بربوک در موقعیت‌های مختلف تلاش کرده خودش را یک فمینیست از جمله با حمایتش از مجاز کردن حق سقط جنین توصیف کند، در حالی که اقدامات او در وزارتخانه خودش چنین چیزی را نشان نمی‌دهد.

هدف گرفتن زنان و کودکان از سوی رژیم صهیونیستی در غزه

در ادامه این تحلیل نوشته شده است: «آلمان بعد از آمریکا مهم‌ترین تامین کننده تسلیحات اسرائیل است و در فاصله اوت تا اکتبر ۲۰۲۴  تحویل تسلیحات به اسرائیل به ارزش بیش از ۹۴ میلیون یورو را تصویب کرد. ماه گذشته میلادی او ادعا کرد محل‌های غیرنظامی در غزه در صورت سواستفاده تروریست‌ها از وضعیت آنها دیگر طبق قوانین بین‌المللی محافظت شده قلمداد نمی‌شوند؛ او با این اظهار نظر پشتیبانی تقریبا بی قید و شرط خود از اسرائیل را حتی برای زمانهایی که به مدارس و دیگر زیرساخت‌های غیرنظامی حمله کند تصریح کرد.»

اظهارات بربوک کاملا با واقعیت میدانی در نوار غزه و لبنان مغایر هستند. یک گزارش سازمان ملل که چند هفته پیش منتشر شد تصریح ساخت بازسازی غزه در صورتی که همچنان تحت محاصره جنایتکارانه رژیم صهیونیستی باقی بماند ۳۵۰ سال به طول خواهد انجامید. آمارها نشان می‌دهند که بیش از نیم میلیون زن در نوار غزه گرفتار ناامنی غذایی بوده و ۱۷۵۰۰۰ تن نیز در معرض خطرات مرگبار علیه سلامت خود قرار دارند. در ۲ دهه اخیر در هیچ جنگی به اندازه جنگ غزه این میزان از زنان و کودکان در طی یک سال قتل عام نشده‌اند.

برگر در ادامه این تحلیل نوشته است: «چنانچه این حقایق به اندازه کافی روشن نیستند اما مرکز حقوق اساسی و بشر اروپا اخیرا یک اقدام حقوقی را علیه تحویل تسلیحات آلمان به اسرائیل اتخاذ کرد.»

به نوشته نشریه آمریکایی، دولت «چپ میانه‌رو» کنونی حاکم در آلمان در سال ۲۰۲۳ در زمینه صادرات تسلیحات رکورد شکست در حالی که احتمالا امسال در این زمینه یک رکورد جدید دیگر را ثبت می‌کند. همچنین برلین تسلیحات خود را علاوه بر رژیم صهیونیستی برای دیگر جاهایی که در زمینه نقض حقوق زنان معروف هستند همچون عربستان، قطر و ترکیه نیز فرستاده و اینگونه ثابت کرده وقتی پای منافع مالی و ژئوپلتیکی آلمان مطرح باشد دیگر لازم نیست حفظ حقوق زنان را چندان جدی بگیریم.

مجله «جاکوبین» نتیجه گیری می‌کند در حقیقت حتی اگر در سیاست خارجی آلمان خط مشی‌های فمینیستی نگارش یافته باشند این سیاست خارجی احتمالا هرگز به اندازه حال حاضر ضد حقوق زنان نبوده است.