از دست رفتن کرسی بین‌المللی ایران در فدراسیون جهانی والیبال که سال‌ها متعلق به محمدرضا داورزنی بود، به تلخی رقم خورد و جالب اینکه ردپای ایرانی‌ها در این ناکامی شدیداً دیده می‌شود.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، برگزاری کنگره جهانی والیبال در پورتوی پرتغال آغازی بود بر ریاست فابیو ازودو برزیلی با دبیرکلی مک چان امریکایی و پایانی بود بر تنها کرسی قابل عرض و با اهمیت ورزش‌های گروهی ایران، یعنی عضویت محمدرضا داورزنی، رئیس پیشین فدراسیون والیبال در هیئت رئیسه فدراسیون جهانی والیبال (FIVB)؛ پایانی تلخ که با خواست و تلاش جایگزین داورزنی، یعنی میلاد تقوی اتفاق افتاد.
اجلاس روز شنبه فدراسیون جهانی والیبال با حضور اکثر رؤسای فدراسیون‌های والیبال در پرتغال در حالی با شکست تلخی برای ایران همراه شد که روابط عمومی فدراسیون والیبال و اکثر رسانه‌ها هیچ اشاره‌ای به پایان کار داورزنی نداشتند و اتفاقاً عنوان شد تقوی در حاشیه کنگره پورتو با رؤسای چندین کشور کم‌اهمیت در والیبال از جمله فلسطین دیدار کرده و مهم‌تر با کشور‌های گمنام ارمنستان و ازبکستان پروتکل همکاری امضا کرده و با آری گراسا، رئیس پیشین فدراسیون جهانی والیبال عکس یادگاری گرفته است.
محمدرضا داورزنی از آبان ۱۳۹۴ یعنی از ۸ سال پیش عضو هیئت رئیسه کنفدراسیون والیبال آسیا و یکی از نمایندگان این کنفدراسیون در هیئت رئیسه فدراسیون جهانی بود؛ این کرسی در دوره ریاست میلادی تقوی این هفته از دست رفت و ایران دیگر این کرسی را ندارد.
تلاش برای کنار گذاشتن محمدرضا داورزنی -نماینده ایران در کنفدراسیون والیبال آسیا و عضو هیئت رئیسه فدراسیون جهانی- از ماه‌ها قبل شروع شد؛ منابع موثق تابناک می‌گویند که وحید مرادی از همان ابتدا با ارسال پیام‌های رسمی به AVC خواستار کنار گذاشتن داورزنی و دادن کرسی‌ها به خودش و تقوی شده است. در اصل ثبت‌نام اولیه که باید صورت می‌گرفت و داورزنی معرفی می‌شد، انجام نمی‌شود تا مرادی یا تقوی خود را جایگزین داورزنی کنند.
میلاد تقوی ۲ ماه پیش در اجلاس کنفدراسیون آسیا در بانکوک با گرفتن پست‌های آسیایی از داورزنی آغازگر کنار زدن او از هیئت رئیسه فدراسیون جهانی شدند. کنار زدن داورزنی از حضور در برد آسیایی از منطقه آسیای مرکزی هیچ دستاوردی برای مرادی و تقوی نداشت و چه ساده‌انگارانه بود این تصور که با کنار رفتن او، کرسی‌اش به یک ایرانی دیگر می‌رسد.
وحید مرادی که برخی او را تئوریسین گماردن تقوی به جای داورزنی در والیبال می‌دانند، بداقبال بود که اردیبهشت ماه امسال و زمانی که تیم ملی والیبال را این‌بار به عنوان سرپرست برای سفر به برزیل همراهی می‌کرد، در دوبی بازداشت شد و تا امروز هم از سرنوشت او خبری موثقی در دسترس نیست جز اینکه تردیدی نیست او به دلایل مالی ماه‌ها در دوبی تحت نظر پلیس بود و اکنون گفته می‌شود چند روز پیش توانسته به ایران برگردد.
اکنون با قطعیت می‌توان گفت پروژه کنار زدن داورزنی با ایمیل‌های فدراسیون تحت هدایت مرادی به کنفدراسیون والیبال آسیا شروع شد تا ضربه نهایی شهریور ماه در بانکوک به داورزنی زده شود و کار این هفته در پورتوی پرتغال برای او و ایران تمام شد؛ از دست رفتن کرسی عضویت در هیئت رئیسه جهانی.
محمدرضا داورزنی مدیری که در تمام دولت‌های بعد از انقلاب با عنوان مدیرکل تربیت بدنی استان، رئیس و نایب رئیس فدراسیون، معاون وزیر، عضو هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک، نایب رئیس کنفدراسیون آسیا و عضو هیئت رئیسه فدراسیون جهانی کار کرد، حتما تصورش را هم نمی‌کرد پروژه کنار زدنش را تقوی و مرادی که خودش به فدراسیون والیبال آورد و یا مریم حسابی که با حمایت‌های خود داورزنی بال پر گرفت اجرایی شود؛ تلخ‌تر اینکه ایران به عنوان یکی از قطب‌های اصلی والیبال آسیا تنها کرسی مهم جهانی‌اش را در ورزش با تلاش خود ایرانیان از دست بدهد.
میلاد تقوی در ۸ ماه ریاستش بر فدراسیون والیبال به عراق، عمان، اندونزی، تایلند، فیلیپین، پرتغال و بحرین و برزیل سفر کرده تا به گفته ارکان رسمی فدراسیون والیبال، دیپلماسی و روابط جدید و عمیق در منطقه و جهان برای ایران ایجاد کند.
تقوی در ۸ ماه ریاستش به حدود ۱۵ استان ایران سفر کرد و بار‌ها و بار‌ها با هزینه فدراسیون به خارج از ایران رفته است. رئیس فدراسیون والیبال حتی در سفر دومش به عمان -که فدراسیون والیبال هیچ خبری از آن منتشر نکرد- در اقدامی بی‌سابقه همسرش و مریم حسابی را به عنوان مترجم و مشاور همراه برد و یا در هفته اول لیگ ملت‌ها حدود دو هفته در کشور برزیل کنار تیم ملی ایران ماند.
بعد از ناکامی‌های تیم ملی والیبال در لیگ ملت‌ها و تغییر دو مربی در کمتر از ۷ ماه، دستگیری وحید مرادی در دوبی یا انتخاب سرمربی تیم نوجوانان ایران بدون حتی یک روز سابقه سرمربیگری، انتظار می‌رفت بر اساس سفر‌های پرتعداد تقوی کرسی‌های ایران از دست نرود که اینطور هم نشد.
تقوی و تیم خام او، تمام ماه‌های اخیر در کنار فدراسیون‌های عرب منطقه در حمایت از علی کوواری قطری بر این تصور بودند که در انتخابات دو ماه پیش کنفدراسیون آسیا، نماینده قطر رئیس کنفدراسیون می‌شود و رئیس جوان ایران هم به پست و سمتی می‌رسد. تحلیل‌های تیم ایران تا اندازه‌ای غلط بود که از ۶۳ فدراسیون آسیا، ۴۸ فدراسیون به ریاست رامون سوزار، میلیاردر فیلیپینی برای ریاست بر کنفدراسیون آسیا رأی دادند تا امروز تأثیرات شرط بندی آقایان روی اسب بازنده نمایان‌تر شود.
کرسی داورزنی در هیئت رئیسه کنفدراسیون والیبال آسیا ۲ ماه پیش با حضور تقوی به عنوان نماینده ایران در این کنفدراسیون از دست رفت تا این هفته کرسی اصلی یعنی عضویت در هیئت رئیسه فدراسیون جهانی هم از کف ما برود.
پیش از این کشورمان سابقه حدود یک دهه حضور غفار درخشنده در کمیته مسابقات فدراسیون جهانی را داشته و یا دوره‌هایی از حضور ابراهیم نعمتی در کمیته داوران فدراسیون جهانی و محمد عدل در کمیته والیبال ساحلی را تجربه کرده بود. کرسی‌هایی که سال‌های زیادی زمان برد به ایرانیان برسد، اما خراب کردن آن به آب خوردنی بود.
محمدرضا یزدانی‌خرم رئیس اسبق فدراسیون والیبال در گفت‌وگویی پیش از فوت‌اش با نگارنده مطلب، عنوان می‌کرد در سال‌های ابتدایی ریاستش بر این فدراسیون، داریوش جمالی دبیر وقت فدراسیون برای کنار زدن ابراهیم نعمتی از پست‌اش در فدراسیون جهانی شخصاً از طرف فدراسیون ایران -بدون هماهنگی با رئیس و اعضای فدراسیون- به این نهاد بین‌المللی فکس می‌زند و خواستار کنار گذاشتن او می‌شود.
به نظر آنچه در تمام این سال‌ها بر والیبال ایران و کرسی‌های بین‌المللی‌اش گذشته نشانه‌هایی پر تعداد از نخواستن و تلاش برای کنار گذاشتن هم‌طن و هم‌زبانی از مناصبی است که حق خود می‌دانند و نه حق غیر.
آنچه می‌دانیم اینکه او تشنه‌ی دیده شدن است. میلاد تقوی رئیس فدراسیون والیبال برای دیدن مسابقات والیبال در سکو‌ها کنار مردم می‌نشیند، به مناطق محروم بشاگرد می‌رود و می‌گوید طرحی با عنوان «والیبال برای همه» دارد، صابر کاظمی ملی‌پوش جوان را محروم می‌کند تا مجبور شود از فدراسیون عذرخواهی کند و یا پیمان اکبری و محمد ترکاشوند و دیگر ملی‌پوشان سابق را جمع می‌کند تا با او در فدراسیون والیبال بازی کنند و یا نمایندگان بیش از ۳۰ استان را به هر سختی و مرارتی به شهر کوچک بانه در غرب ایران می‌برد و مجمع فدراسیون را در این شهر برگزار می‌کند. او تمام اینها را انجام می‌دهد و اتفاقاً با بودجه عمومی ایران، نیروهای پرتعداد روابط عمومی فدراسیون‌اش برای ثبت و ضبط این صحنه‌ها و انتشارش در وبسایت فدراسیون و کانال‌های تلگرامی آماده‌اند.
او عاشق دیده شدن است. به خانه محمدرضا یزدانی‌خرم، رئیس اسبق و فقید فدراسیون والیبال می‌رود و تلاش می‌کند بگوید می‌تواند همچون داورزنی کت و شلواری مرتبط بپوشد، اما مثل یزدانی‌خرم مدیری با تفکر انقلابی و برآمده از حزب مؤتلفه اسلامی باشد. تقوی تلاش می‌کند با پاک کردن ردپای داورزنی چهره‌ای از خود به والیبال ایران نمایش دهد؛ چهره‌ای که حدود ۲۰ سال طول کشید برای داورزنی و ۱۷ سال زمان برد تا برای یزدانی‌خرم ساخته شود. احتمالاً تاریخ قاضی قدرتمند و خوبی برای آن چیزی است که تقوی با داورزنی در پست‌های آسیایی و جهانی کرد و شاید حتی معیاری برای سنجش میزان وطن‌پرستی او.
گزارش: فرزاد کفیلی
