تعداد کمی از حیوانات بچه های خود را در کیسه های بدنشان بزرگ می کنند. از جمله اپوسوم ها ، شیاطین تاسمانی ، کوالاها و کانگوروها . با این حال کانگورو یکی از متفاوت ترین کیسه داران حیات وحش است. کانگورو در هر بار زایمان فقط یک بچه به دنیا می اورد.
یکی از ویژگی های منحصر به فرد تولید مثل در کانگورو به این صورت است که بعد از انجام لقاح در صورتی که شرایط محیطی برای بزرگ کردن بچه کانگورو مناسب نباشد ، مثلا در دوران خشکسالی ، بدن کانگورو مادر از رشد جنین در رحم جلوگیری میکند تا زمانی که شرایط محیطی مناسب شود. در این صورت جنین از حالت خواب خارج شده و دوران بارداری مادر شروع می شود.
کیسه کانگورو شباهت زیادی به سوئیشرت دارد که بندهای باز و بسته کردن آن ، عضلات کانگورو هستند که حالت کشی دارند و با میل و اراده کانگورو باز و بسته می شوند.
جنس کیسه کانگورو از جنس بافت پوست حیوان ولی بدون مو است.
نرمی داخل بافت کیسه کانگورو شباهت زیادی به نرمی پوست داخل مچ انسان دارد.
دمای داخل کیسه کانگورو به اندازه گرمای بدن کانگورو مادر و حدود 105 درجه فارنهایت یا 40.5 درجه سانتیگراد است.
داخل کیسه چهار سر پستان با مجرای شیر وجود دارد.
کانگورو ماده فقط با یک بار جفت گیری میتواند در یک سال 4 بچه به دنیا بیاورد. گاهی اوقات بعد از به دنیا آمدن یک بچه ، بدن کانگورو ماده میتواند کاشت جنین بعدی را تا چند ماهگی بچه اول ، به تاخیر بیندازد.
ضمن این که بدن کانگورو ماده قادر است طوری عمل کند که یک پستان شیر مغذی متناسب با نوزاد 8 ماهه را تولید کند و پستان دیگر شیر مغذی مناسب با نوزاد تازه متولد شده را تولید نماید.
کانگورو ماده در هر بار زایمان فقط یک بچه به دنیا می آورد ، بدن کانگورو میتواند بعد از انجام لقاح در صورتی که شرایط محیطی مناسب تولد و بزرگ کردن نوزاد نباشد ، از رشد جنین در رحم جلوگیری کند و بعد از اتمام دوران سخت از جمله خشکسالی ، جنین را از حالت خواب بیدار کرده و دوران بارداری را شروع کند.
مدت زمان بارداری کانگورو بین 32 – 33 روز است که بعد از اتمام آن ، نوزاد نارس کانگورو از طریق کانال واژن به دنیا می آید.
بزرگی نوزاد کانگورو تازه متولد شده ، به اندازه یک آبنبات ژله ای است که وزنی کمتر از 1 گرم دارد.
نوزاد کانگورو بعد از تولد با استفاده از اندام جلویی خود به داخل کیسه مادرش می خزد و به یک پستان میچسبد.
بعد از چسبیدن نوزاد کانگورو ، سر پستان متورم شده و داخل گلوی نوزاد فرو می رود و حدود 3.5 – 4 ماه در همین حالت باقی مانده و نوزاد را تغذیه می کند.
نوزاد حدود 4.5 – 5 ماه درون کیسه می ماند و سپس از کیسه مادر بیرون آمده و شروع به کنکاش در دنیای جدید می کند ولی همیشه کنار مادر می ماند تا بتواند به راحتی شیر بنوشد.
با گذشت ماه های بیشتر ، بچه کانگورو میتواند مدتی طولانی تر و با فاصله دور تر خارج از کیسه مادر بماند و حدود 8 ماهگی تبدیل به یک ماجراجوی واقعی می شود.
زمانی که بچه کانگورو به اندازه کافی رشد کرده باشد و بتواند خارج از کیسه زندگی کند ، فقط برای شیر نوشیدن سرش را داخل کیسه می برد.
بچه کانگورو حدود 10 – 12 ماهگی از شیر گرفته می شود و دیگر به داخل کیسه بر نمیگردد.
از آنجا که بچه کانگورو در زمان زندگی داخل کیسه ، در آنجا مدفوع و ادرار می کند ، زمانی که از کیسه خارج می شود ، مادرش باید سر خود را داخل کیسه ببرد تا مدفوع و کثیفی های داخل آن را با زبانش تمیز کند.
حتی زمانی که نوزاد در ماههای اول به سینه چسبیده است در صورت نیاز مادر میتواند با زبانش تمام اطراف او را تمیز کند.
گزدآوری : بخش علمی و آموزشی بیتوته