شهید غلامرضا ضراعی قمی در بیست و ششم خرداد ۱۳۴۶، در قم به دنیا آمد. پس از اتمام پایه دوم متوسطه برای انجام خدمت مقدس سربازی در ارتش، به جبهه اعزام و در تیپ ۷۷ خراسان مشغول خدمت شد.
وی سرانجام در سی ام آبان ماه ۱۳۶۵، در میش داغ بستان بر اثر انفجار مواد منفجره و اصابت ترکش با لباس سربازی به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای علی بن جعفر(ع) بلوک یک، قطعه ۱۲ ردیف ۳ به خاک سپرده شد.
در خاطراتی از زبان خواهر شهید نقل شده است: یک بار که غلامرضا برای مرخصی به قم آمده بود، پدرم که گویا خوابی دیده بود و نگرانش بود، مانع رفتن دوباره او به جبهه شد. دقیقا آن صحنه یادم هست، غلامرضا جلو آیینه ایستاده بود، وقتی مخالفت پدرم را دید، گفت: من میروم، خون من رنگین‌تر از خون علی اکبر امام حسین نیست. من میروم که فدای علی اکبر امام حسین (ع) شوم.
غلامرضا در زمان نوجوانی به ورزش کشتی علاقه داشت. در یکی از مسابقات کشتی، وقتی برنده می‌شود داور دست او را بالا می‌برد. طرف مقابل از شدت خجالت دست جلوی چشمانش می‌گیرد و غلامرضا با دیدن این صحنه از فرط ناراحتی برای همیشه کشتی را ترک کرد.
یادم هست آن موقع برادرم گفت: به خاطر اینکه حریف من از من باخت و خجالت زده شد، من به هیچ عنوان دیگر این رشته را ادامه نمی‌دهم که باعث خجالت یا ناراحتی کسی بشوم.
هرچقدر هم که آقای زند، مربی غلامرضا با خود او و پدرم صحبت کرد که کشتی برد و باخت دارد و به کشتی برگردد فایده‌ای نداشت.
شهید غلامرضا ضراعی در یکی از نامه‌هایش به جوانان سفارش کرده که «سعی کنید مطیع حرف پدر و مادر باشید و اگر آن‌ها به شما امر و نهی می کنند، قطعا خیر و صلاح شما را می خواهند.»
انتهای پیام
