تساوی یک - یک در بازی پرسپولیس و الریان عادلانه به‌نظر می‌رسد؛ اگرچه در آمارها تیم قطری هم امید گل بالاتری دارد و هم شوت‌های داخل چارچوبش خیلی بیشتر از پرسپولیس بوده است. با وجود این، برتری پرسپولیس در نیمه‌اول و الریان در نیمه‌دوم به شکلی بود که تقریبا تعادل را در ۲نیمه بین ۲تیم تقسیم می‌کند. پرسپولیس در این مسابقه ۵۸درصد مالکیت توپ داشته و فقط در ۴۲درصد از زمان مسابقه توپ را به حریف خودش سپرده است. اما این برتری در مالکیت توپ منجر به برتری در خلق موقعیت نشده و الریان در مجموع موقعیت‌های بیشتر و بهتری نسبت به نماینده ایران داشته است. تیم قطری در تعداد شوت‌ها ۱۶ بر ۹ و در تعداد شوت‌های داخل چارچوب ۷ بر ۲ از نماینده ایران برتر بود. در واقع پرسپولیس جز ضربه فرشاد فرجی که تبدیل به گل شد، فقط یک ضربه دیگر به چارچوب دروازه حریف داشت که آن را امید عالیشاه قبل از مصدومیت سنگین و خروج از میدان زد و البته دروازه‌بان الریان دردسر چندانی برای مهار این ضربه متحمل نشد.
پرسپولیس با این عملکرد و با تکیه بر همین ضربات به امید گل ۰.۸۵ رسید تا با زدن یک گل در این مسابقه درواقع بیشتر از امید گلی که خلق کرده بود، گل بزند. در مقابل اما الریان قطر با امید گل ۱.۰۱ دقیقا به اندازه موقعیت‌هایی که خلق کرده بود، گل زد؛ هر چند این تیم بعد از به تساوی کشاندن مسابقه، می‌توانست گل دوم را هم بزند و پرسپولیس در چند صحنه خوش‌شانس بود که گل دیگری دریافت نکرد. بهترین بازیکن پرسپولیس در این میدان طبیعتا فرشاد فرجی بود که باز هم در آسیا گل زد و نمره۷.۵۸ را از متریکا گرفت. الکسیس گوندوز و علی علیپور نیز با نمرات۷.۴۱ و ۷.۳۰ نفرات بعدی بودند.
