به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، سارا صفی‌پور، تولیدکننده جوان و باتجربه ایرانی در حوزه صنایع دستی، با نگاهی نو به طراحی داخلی و بازسازی منازل، تلاش دارد تا هنرهای ایرانی را به صورت ویژه در آثار خود به نمایش بگذارد. او که در طراحی و تولید مبلمان ایرانی نیز فعالیت می کند، امسال محصول خاصی را در این حوزه عرضه کرده که مورد استقبال قرار گرفته است.
صفی‌پور با اشاره به کمبود مبلمان با هویت ایرانی در بازار کشور اظهار کرد: «مطالعات چندین‌ساله‌ام نشان داد که ما در کشور مبلمانی با هویت ایرانی نداریم. مبلمان منبت ملایر یا برخی طرح های گره چینی، تنها مواردی هستند که می‌توان از آنها به‌عنوان مبلمان ایرانی یاد کرد، اما این‌ها هم از نظر فرم و تکنیک اغلب ناقص اجرا می‌شوند. وقتی به‌عنوان طراح داخلی، بناهایی را با هویت ایرانی طراحی می‌کنیم، در مرحله تجهیز داخلی متوجه می‌شویم که مبلمان و تجهیزات داخلی مناسب برای تکمیل این هویت وجود ندارد.»
او در ادامه افزود: «کارهای مدرن و بی‌روح جایگزین صنایع دستی ارزشمند شده‌اند و این یک ضعف بزرگ در هنر و صنعت ماست. در پاسخ به این نیاز، تلاش کردم سبک جدیدی را با نام "ملی مدرن" معرفی کنم که هویت ملی را با طراحی مدرن تلفیق کرده و برای ارائه به جامعه امروزی مناسب باشد.»
سارا صفی‌پور با بهره‌گیری از عناصر معماری اصیل ایرانی، اقدام به تولید مبلمان‌هایی کرده که تلفیقی از صنایع دستی و معماری سنتی کشور هستند. او درباره روند کار خود گفت: «یکی از آثارم که امسال رونمایی شد، برگرفته از سقف گوشواره‌های عمارت بادگیر کاخ گلستان است. این اثر شامل ۲۸۰ قطعه صنایع دستی ایرانی است که همگی به‌صورت دستی و با همکاری اساتید برجسته از شهرهای مختلف ایران تولید شده‌اند.»
این اثر از هفت هنر اصیل ایرانی بهره می‌برد، ازجمله مشبک (یکی از قدیمی‌ترین هنرهای دنیا)، قلم‌زنی، مینای نقاشی و مینای خانه‌بندی (هنری در حال احیا)، فیروزه‌کوبی، ملیله‌کاری زنجان، نگارگری (هنر مادر) اشاره کرد.
صفی‌پور در رابطه با ارزش‌گذاری آثارش گفت: «این اثر خاص که در نمایشگاه بین‌المللی صنایع دستی رونمایی شد، ۷۵۰ میلیون تومان قیمت‌گذاری شده است. با این حال، ارزش هنری آن بسیار بالاتر است و تا ۲۰ هزار دلار نیز برای صادرات هنر ایران قیمت‌گذاری شده است.»
او افزود: «برای اینکه عامه مردم نیز بتوانند از این آثار بهره‌مند شوند، امکان شخصی‌سازی آثار با هزینه‌های کمتر وجود دارد. مثلاً می‌توان سایز کار را کوچک‌تر کرد یا از مواد و هنرهای ارزان‌تر استفاده کرد.»
یکی از مشکلات اصلی تولید این آثار، افزایش قیمت چوب و کاهش استادکاران حرفه‌ای است. صفی‌پور در این خصوص توضیح داد: «چوب راش مورد استفاده من از ترکیه وارد شده و قیمت آن در یک سال گذشته از ۴۰ میلیون به حدود ۶۰ میلیون تومان در هر متر مکعب افزایش یافته است. این هزینه‌ها، همراه با کاهش تعداد استادکاران حرفه‌ای که توانایی کار با چوب دارند، صنعت چوب را به سمت فقر می‌برد.»
او تأکید کرد: «کار با چوب نیاز به مهارت ویژه‌ای دارد که در حال حاضر کمتر کسی به سراغ آن می‌رود. بیشتر کارگاه‌ها به تولید ام‌دی‌اف روی آورده‌اند که سریع‌تر و ارزان‌تر است.»
صفی‌پور با اشاره به ضعف‌های موجود در فضاهای رسمی و بین‌المللی ایران گفت: «متأسفانه در مکان‌هایی مانند سفارت‌خانه‌ها، وزارت‌خانه‌ها و هتل‌های میزبان مقامات خارجی، اثری از مبلمان با هویت ایرانی دیده نمی‌شود. این در حالی است که بسیاری از کشورها در چنین فضاهایی از مبلمان با هویت ملی خود استفاده می‌کنند. امیدوارم این ضعف بزرگ برطرف شود و مبلمان ایرانی جایگاه شایسته‌ای پیدا کند.»
او در پایان ابراز امیدواری کرد که با حمایت از هنرمندان صنایع دستی و افزایش آگاهی عمومی، هویت ایرانی در طراحی داخلی و مبلمان بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد و جریان یابد. این تلاش می‌تواند هنر و فرهنگ غنی ایران را نه‌تنها در داخل کشور، بلکه در سطح بین‌المللی نیز معرفی کند.
