به گزارش ورزش سه، رافائل نادال و راجر فدرر، در طول نزدیک به دو دهه، یکی از پرشورترین و احساسی‌ترین رقابت‌های تاریخ تنیس را رقم زدند. این دو ابتدا به‌عنوان رقیب آغاز کردند و در نهایت به دوستانی نزدیک بدل شدند.
اکنون، در آستانه آغاز آخرین تورنمنت حرفه‌ای نادال به‌عنوان یک بازیکن تنیس (که به نظر می‌رسد امروز برابر تیم ملی هلند در فینال 8 جام دیویس بازی کند)، فدرر با یک نامه احساسی در شبکه‌های اجتماعی خود (اینستاگرام و ایکس) از رفیق قدیمی‌اش خداحافظی کرد. او در این نامه از تمام لحظات مشترک در زمین تنیس، چه به‌عنوان رقیب و چه به‌عنوان دوست، قدردانی کرده است.
متن کامل نامه راجر فدرر:
رافا، حالا که آماده خداحافظی از تنیس می‌شوی، چند حرف دارم که باید قبل از احساسی شدن با تو در میان بگذارم.
بیایید با یک نکته آشکار شروع کنیم: تو خیلی بیشتر از من پیروز شدی، بیشتر از آنچه من توانستم بر تو غلبه کنم! تو مرا به چالشی کشیدی که هیچ‌کس دیگری قادر به انجامش نبود. روی زمین خاکی، حس می‌کردم به حیاط خلوت تو پا گذاشته‌ام و تو مرا وادار کردی سخت‌تر از آنچه تصور می‌کردم کار کنم، تنها برای اینکه بتوانم در حد و اندازه تو بمانم. تو حتی باعث شدی سبک بازیم را دوباره تصور کنم، تا جایی که اندازه سر راکتم را تغییر دادم، به این امید که شاید مزیتی به دست آورم.
من آدم خرافاتی نیستم، اما تو این مسئله را به سطح دیگری رساندی. تمام روال‌ها و مراسم تو. چینش بطری‌های آب مثل سربازهای اسباب‌بازی در صف، مرتب کردن موهایت، تنظیم لباس‌هایت... و همه این‌ها با حداکثر تمرکز و شدت صورت گرفت. در خفا، من عاشق این‌ها بودم. چون خیلی منحصر به فرد بود، خیلی «رافا».
و می‌دانی، رافا؟ تو باعث شدی از بازی بیشتر لذت ببرم.
البته، شاید نه در ابتدا. بعد از اوپن استرالیا 2004، برای اولین بار به رتبه اول جهان رسیدم. فکر می‌کردم به قله جهان رسیده‌ام و همین‌طور بود، تا دو ماه بعد، که تو با آن تی‌شرت قرمز بدون آستین و بازوهای قدرتمند وارد زمین شدی و در میامی مرا قاطعانه شکست دادی. همه شایعاتی که درباره تو شنیده بودم، اینکه این بازیکن جوان شگفت‌انگیز از مایورکا، یک استعداد نسل جدید، شاید روزی گرند اسلم ببرد حقیقت داشتند.
ما هر دو در آغاز سفرمان بودیم، سفری که با هم طی کردیم. حالا، 20 سال بعد، باید بگویم: رافا، تو یک دوران شگفت‌انگیز داشتی. از جمله 14 قهرمانی در رولان گاروس، که تاریخی است! تو اسپانیا را به خودت افتخارآمیز کردی... و کل دنیای تنیس را.
من همچنان به خاطراتی که با هم به اشتراک گذاشتیم فکر می‌کنم. ارتقای این ورزش در کنار هم. بازی در زمینی که نیمی چمن و نیمی خاک رس بود. شکستن رکورد حضور تماشاگران با بازی در مقابل بیش از 50,000 نفر در کیپ‌تاون، آفریقای جنوبی. خندیدن‌های مشترک. فرسوده کردن یکدیگر در زمین و سپس، گاهی اوقات، مجبور شدن به ایستادن کنار هم در مراسم اهدای جام.
من همچنان ممنونم که مرا به مایورکا دعوت کردی تا در سال 2016 در افتتاحیه آکادمی رافائل نادال کمک کنم. راستش را بخواهی، خودم را دعوت کردم! می‌دانستم که تو آن‌قدر مؤدب هستی که اصرار نکنی، اما نمی‌خواستم این فرصت را از دست بدهم. تو همیشه یک الگوی الهام‌بخش برای کودکان سراسر جهان بوده‌ای و من و میِرکا خوشحالیم که همه فرزندانمان در آکادمی‌های تو تمرین کردند. آن‌ها واقعاً لذت بردند و چیزهای زیادی یاد گرفتند، مثل هزاران بازیکن جوان دیگر. البته همیشه نگران بودم که بچه‌هایم به خانه برگردند و مثل یک بازیکن چپ‌دست تنیس بازی کنند!
و بعد، لحظه لندن بود. لاور کاپ 2022. آخرین مسابقه من. اینکه تو آنجا در کنار من بودی، نه به‌عنوان یک رقیب، بلکه به‌عنوان هم‌تیمی من در بازی دوبل، همه چیز برای من معنا داشت. به اشتراک گذاشتن آن زمین با تو در آن شب و به اشتراک گذاشتن آن اشک‌ها، برای همیشه یکی از خاص‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای من خواهد بود.
رافا، می‌دانم که تمرکزت بر روی آخرین مرحله از این دوران حماسی است. وقتی همه چیز تمام شد، صحبت خواهیم کرد. اما فعلاً فقط می‌خواهم به خانواده و تیم تو که نقش مهمی در موفقیت‌هایت داشته‌اند، تبریک بگویم و می‌خواهم بدانی که دوست قدیمی‌ات همیشه برای تو آرزوهای خوب دارد و به همان شدت تو را در هر چیزی که در آینده انجام می‌دهی، تشویق خواهد کرد.
همیشه، با احترام، تحسین‌کننده تو، راجر."
