ایران نه تنها در منطقه، بلکه در سطح جهانی بیشترین میزان احساس ناامنی در خصوص خانه و زندگی را دارد؛ به گونه‌ای که حتی از کشورهای جنگ‌زده‌ای مانند اوکراین و افغانستان نیز وضعیت بدتری را تجربه می‌کند. قیمت خانه در بسیاری از مناطق کشور نجومی شده و تهیه مسکن مورد نظر برای اقشار کم درآمد جامعه به امری محال بدل شده است.
دلایل مهم ناامنی مسکن در یک کشور می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
تورم و افزایش قیمت‌ها: افزایش ناگهانی قیمت مسکن به دلیل تورم بالا یا کمبود عرضه، می‌تواند دسترسی مردم به مسکن مناسب و امن را دشوار کند.
کمبود عرضه مسکن: نبود پروژه‌های مسکن با کیفیت و قیمت مناسب، خصوصاً در مناطق شهری با جمعیت بالا، می‌تواند به افزایش تقاضا و در نتیجه ناپایداری قیمت‌ها و احساس ناامنی در مالکیت مسکن منجر شود.
مشکلات اقتصادی و بیکاری: نوسانات اقتصادی، بیکاری یا کاهش قدرت خرید مردم می‌تواند باعث شود که افراد نتوانند خانه‌ای خریداری کنند یا حتی اجاره بهای مناسب پیدا کنند، که به ناامنی در مسکن می‌انجامد.
مشکلات حقوقی و قانونی: نبود شفافیت و استحکام در قوانین مربوط به مالکیت، اجاره و ساخت مسکن، می‌تواند موجب نارضایتی و بی‌اعتمادی مردم به نظام مسکن شود.
مهاجرت‌های داخلی و خارجی: افزایش جمعیت در برخی مناطق خاص، به ویژه در پایتخت‌ها و شهرهای بزرگ، می‌تواند به کمبود مسکن و در نتیجه احساس ناامنی دامن بزند.
نوسانات بازار اجاره: اجاره‌بهای بالا و بی‌ثباتی در این بازار، به ویژه برای اقشار کم‌درآمد، می‌تواند موجب احساس ناامنی در افراد و خانواده‌ها شود.
دولت و سیاست‌گذاری‌های ناکافی: عدم اجرای سیاست‌های مؤثر و برنامه‌های حمایتی برای تأمین مسکن مناسب، می‌تواند منجر به مشکلات جدی در تأمین مسکن برای قشرهای مختلف شود.
بحران‌های طبیعی و جنگ‌ها: بلایای طبیعی مانند زلزله یا سیل، و همچنین بحران‌های سیاسی و جنگ‌ها، می‌توانند زیرساخت‌های مسکن را آسیب‌پذیر کرده و احساس ناامنی در مردم ایجاد کنند.
نابرابری اجتماعی: تفاوت‌های فاحش اقتصادی و اجتماعی بین گروه‌های مختلف جامعه می‌تواند موجب دسترسی نابرابر به مسکن امن و مناسب شود.
