اگر پزشک با معاینه فیزیکی متوجه وجود زگیل تناسلی در ناحیه جنیتال شما شده باشد، ممکن است نمونه‌برداری زگیل تناسلی را توصیه کند. در این مقاله به شما می‌گوییم که نمونه‌برداری زگیل تناسلی چگونه است؟
ضایعات تناسلی یا زگیل تناسلی می‌تواند توسط ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) یا ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد شود. زگیل‌های HSV با جراحی برداشته نمی‌شوند چون این زخم‌ها معمولا خود به خود فروکش می‌کنند. زگیل‌های تناسلی ناشی از HPV می‌توانند سرطانی شوند، بنابراین برداشتن و بیوپسی آن‌ها در زمان ظاهر شدن بسیار مهم است. این زگیل‌ها ممکن است روی مقعد، آلت تناسلی، واژن و فرج قابل مشاهده باشند. زگیل‌های HPV ممکن است روی دهانه رحم نیز ظاهر شوند. در این موارد، زگیل‌ها با جراحی از طریق لیزر درمانی یا برداشتن الکتروسرجری حذف می‌شوند.
به این نکته ضروری توجه کنید که درمان زگیل تناسلی، بدن را از عفونت درمان نمی‌کند. ویروس حتی بدون وجود زگیل یا شیوع قابل مشاهده در بدن باقی می‌ماند. استفاده از کاندوم در رابطه جنسی می‌تواند به کاهش خطر گسترش عفونت‌های ناشی از ویروس پاپیلوم انسانی و ویروس هرپس سیمپلکس کمک کند.
پزشکان متخصص زنان و زایمان اغلب می‌توانند زگیل تناسلی را در طول معاینه فیزیکی پیدا کنند. گاهی اوقات، یک قطعه کوچک از بافت باید برداشته و در آزمایشگاه بررسی شود که به این عمل، بیوپسی یا نمونه‌برداری زگیل تناسلی می‌گویند.
برای زنان، انجام منظم آزمایش پاپ اسمیر بسیار مهم است. این آزمایش‌ها می‌توانند به یافتن تغییرات واژن و دهانه رحم ناشی از زگیل تناسلی و همچنین علائم اولیه سرطان دهانه رحم کمک کنند.
در تست پاپ، پزشک با استفاده از دستگاهی به نام «اسپکولوم» واژن را باز نگه می‌دارد. این کار درد ندارد، اما برخی از خانم‌ها ممکن است درد احساس کنند. سپس پزشک با استفاده از یک ابزار یک‌بار مصرف، نمونه کوچکی از سلول‌های دهانه رحم را جمع‌آوری می‌کند. این نمونه به آزمایشگاه فرستاده و زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود.
تنها چند نوع HPV تناسلی با سرطان دهانه رحم مرتبط است. نمونه‌ای از سلول‌های دهانه رحم که در طی تست پاپ اسمیر (یا همان تست پاپ) گرفته شده است، برای این گونه‌های HPV سرطان‌زا مورد آزمایش قرار می‌گیرد. این آزمایش برای خانم‌های 30 ساله و بالاتر انجام می‌شود و برای افراد جوان‌تر مفید نیست.
پزشک شما در صورت مشاهده زگیل تناسلی ممکن است نمونه‌برداری زگیل تناسلی انجام بدهد تا از این بافت غیر طبیعی، نمونه بگیرد، اما اکثر زگیل‌ها نیازی به بیوپسی ندارند. اگر زگیل تناسلی را نتوان به راحتی با معاینه فیزیکی یا در طول معاینه زنان و زایمان با کولپوسکوپی شناسایی کرد، نمونه‌برداری انجام می‌شود. معاینه میکروسکوپی روی بافت بیوپسی شده می‌تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد یا نه.
نمونه برداری زگیل تناسلی را می‌توان در مطب یا کلینیک پزشک انجام داد. ممکن است پزشک برایتان یک داروی بی‌حس‌کننده موضعی تزریق کند. این کار احتمالا برای نمونه برداری زگیل تناسلی از ناحیه خارجی تناسلی در مردان و زنان استفاده می‌شود که شامل فرج، کیسه بیضه یا آلت تناسلی است. تزریق ممکن است دردناک باشد. اما زمانی که بیوپسی به احتمال زیاد دردناک‌تر از تزریق باشد به بی‌حسی موضعی نیاز است.
بیوپسی زگیل تناسلی، یک روش سرپایی ساده است. پس از بی‌حسی موضعی، پزشک برای بریدن و برداشتن زگیل‌ها از ناحیه آسیب‌دیده از چاقوی جراحی استفاده می‌کند و در صورت لزوم از بخیه برای بستن برش‌ها استفاده می‌شود.
ممکن است 2 تا 4 هفته طول بکشد تا برش‌ها به طور کامل بهبود یابند و ممکن است جای زخم در ناحیه تحت درمان وجود داشته باشد. مهم است که تا زمانی که ناحیه تحت درمان به طور کامل بهبود می‌یابد و هیچ دردی ندارد، از رابطه جنسی خودداری کنید.
معمولاً بعد از بیوپسی هیچ عارضه‌ای وجود ندارد.
در صورت هر یک از موارد زیر ممکن است، پزشک از نمونه‌برداری از زگیل تناسلی استفاده کند:
یافته‌های بیوپسی زگیل تناسلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
انواع دیگری از ضایعات پوستی نیز ممکن است یافت شود.
تغییرات غیرطبیعی سلول‌های دهانه رحم ناشی از HPV با نحوه درمان زگیل تناسلی متفاوت است.
اگر زگیل تناسلی باعث ناراحتی نمی‌شود، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. اما در صورت بروز خارش، سوزش و درد، دارو یا جراحی به کاهش علائم کمک می‌کند. اگر نگران گسترش عفونت هستید، درمان نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.
البته زگیل‌ها اغلب پس از درمان بازمی‌گردند و هیچ درمانی برای خود ویروس اچ پی وی وجود ندارد.
درمان‌های زگیل تناسلی که می‌توانند روی پوست انجام شوند عبارتند از:
تری کلرواستیک اسید، درمان شیمیایی، زگیل تناسلی را می‌سوزاند. عوارض جانبی آن شامل تحریک خفیف پوست، زخم و درد است.
به این موضوع مهم دقت کنید که داروهای زگیل برای زگیل تناسلی کاربرد ندارند و برای استفاده در ناحیه تناسلی در نظر گرفته نشده‌اند.
ممکن است برای برداشتن زگیل‌های بزرگ‌تر یا آن‌هایی که با دارو بهبود نمی‌یابند به جراحی نیاز داشته باشید. اگر باردار هستید، ممکن است پزشک برای از بین بردن زگیل‌هایی که ممکن است نوزاد در هنگام زایمان با آن‌ها تماس پیدا کند، از جراحی استفاده کند. جراحی‌های زگیل تناسلی عبارتند از:
به این روش کرایوتراپی نیز گفته می‌شود. این روش با ایجاد تاول در اطراف زگیل عمل می‌کند. با بهبودی پوست، زگیل‌ها از بین می‌روند و پوست جدیدی ظاهر می‌شود. ممکن است لازم باشد این درمان را تکرار کنید. عوارض جانبی اصلی شامل درد و تورم است.
در این روش از جریان الکتریکی برای سوزاندن زگیل استفاده می‌شود و ممکن است بعد از آن کمی درد و تورم داشته باشید.
زگیل‌ها را می‌توان به روش جراحی برداشت. در این روش به شما داروی بی‌حسی داده می‌شود. ممکن است بعد از جراحی درد داشته باشید.
در این روش از یک پرتو شدید نور استفاده می‌شود که می‌تواند گران باشد. بیشتر اوقات، برای زگیل‌هایی که درمان گسترده و سخت دارند، از این روش استفاده می‌شود. عوارض جانبی شامل زخم و درد است.
در این مقاله متوجه شدید که نمونه‌برداری زگیل تناسلی چگونه است. برای این کار، پزشک از بی‌حسی استفاده می‌کند و زگیل یا بخشی از آن را با چاقوی جراحی می‌برد و نمونه را برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه می‌فرستد. زگیل تناسلی به دلیل ویروس اچ پی وی ایجاد می‌شود و درمان آن شامل مصرف دارو، کرایوتراپی، لیزر و الکتروکوتر است.
