به گزارش رکنا، هماتوکریت یا HCT در واقع درصد حجمی گلبول های قرمز خون در کل حجم خون است. به عبارت ساده‌تر، این آزمایش نشان می‌دهد که چه مقدار از خون شما را گلبول‌های قرمز تشکیل می‌دهند. گلبول‌های قرمز مسئول حمل اکسیژن به سلول‌های بدن هستند، بنابراین سطح هماتوکریت می‌تواند نشان‌دهنده‌ی توانایی بدن در انتقال اکسیژن باشد.

چرا آزمایش هماتوکریت انجام می شود؟

آزمایش هماتوکریت برای ارزیابی درصد حجمی گلبول‌های قرمز خون در کل حجم خون انجام می‌شود. این آزمایش به دلایل مختلفی مهم است:

تشخیص کم‌ خونی: اگر سطح هماتوکریت پایین باشد، ممکن است نشانه کم‌خونی باشد. کم‌خونی به این معنی است که بدن به اندازه کافی گلبول قرمز برای حمل اکسیژن به سلول‌ها ندارد.

تشخیص پلی‌ سیتمی: اگر سطح هماتوکریت بالا باشد، ممکن است نشانه پلی‌سیتمی باشد. پلی‌سیتمی به این معنی است که بدن گلبول قرمز بیش از حد تولید می‌کند و خون غلیظ می‌شود.

نظارت بر بیماری‌های مزمن: این آزمایش برای نظارت بر بیماری‌هایی مانند سرطان، بیماری‌های کلیوی و بیماری‌های التهابی روده استفاده می‌شود.

ارزیابی کم‌آبی بدن: در صورت کم‌آبی بدن، سطح هماتوکریت ممکن است افزایش یابد.

بررسی اثرات داروها: برخی داروها می‌توانند بر سطح هماتوکریت تاثیر بگذارند.

به طور خلاصه، آزمایش هماتوکریت به پزشکان کمک می‌کند تا:

سلامت کلی خون را ارزیابی کنند.

بیماری‌های خونی را تشخیص دهند.

علت خستگی، ضعف و سایر علائم را بیابند.

اثربخشی درمان‌ها را ارزیابی کنند.

چه زمانی باید آزمایش هماتوکریت انجام داد؟

آزمایش هماتوکریت برای ارزیابی وضعیت سلامتی و تشخیص برخی بیماری‌ها و شرایط پزشکی می‌تواند انجام شود. این آزمایش به پزشکان کمک می‌کند تا اطلاعاتی درباره تعداد گلبول‌های قرمز در خون و وضعیت کلی خون به دست آورند. در موارد زیر انجام آزمایش هماتوکریت توصیه می‌شود:

1. ارزیابی علائم کم‌خونی یا پلی‌سیتمی

کم‌خونی (Anemia): اگر علائمی مانند خستگی، ضعف، تنگی نفس، رنگ‌پریدگی پوست یا سرگیجه را تجربه می‌کنید، آزمایش هماتوکریت می‌تواند به تشخیص کمک کند.

پلی‌سیتمی (Polycythemia): برای تشخیص افزایش غیرطبیعی تعداد گلبول‌های قرمز که می‌تواند باعث غلیظ شدن خون و خطر لخته شدن شود.

2. نظارت بر بیماری‌های مزمن

بیماری‌های کلیوی: افرادی که دچار مشکلات کلیوی هستند، ممکن است تولید اریتروپوئیتین (هورمونی که تولید گلبول‌های قرمز را تحریک می‌کند) کاهش یابد و به همین دلیل آزمایش هماتوکریت لازم است.

بیماری‌های ریوی مزمن: افرادی که بیماری‌های مزمن ریوی دارند، مانند COPD یا آپنه خواب، ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن در خون سطح هماتوکریت بالا داشته باشند.

بیماری‌های التهابی: مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید که می‌توانند بر سطح هماتوکریت تأثیر بگذارند.

3. کنترل و نظارت بر درمان‌ها

برای ارزیابی اثربخشی درمان‌هایی که بر تولید گلبول‌های قرمز یا وضعیت خون تاثیر می‌گذارند.

4. بررسی شرایط غیرطبیعی در آزمایش خون

اگر در آزمایش خون اولیه مقادیر غیرطبیعی گلبول‌های قرمز مشاهده شده باشد، آزمایش هماتوکریت برای ارزیابی دقیق‌تر انجام می‌شود.

5. ارزیابی وضعیت بدن در شرایط خاص

کم‌آبی بدن (Dehydration): در مواقعی که بدن دچار کم‌آبی می‌شود، سطح هماتوکریت می‌تواند افزایش یابد.

زندگی در ارتفاعات: برای افرادی که در مناطق مرتفع زندگی می‌کنند، آزمایش هماتوکریت می‌تواند نشان‌دهنده میزان طبیعی افزایش تولید گلبول‌های قرمز باشد.

6. بررسی تاثیر داروها

برخی داروها می‌توانند بر سطح هماتوکریت تاثیر بگذارند، بنابراین برای نظارت بر اثرات داروها انجام این آزمایش توصیه می‌شود.

محدوده طبیعی هماتوکریت

هماتوکریت یا HCT در واقع درصد حجمی گلبول‌های قرمز خون در کل حجم خون است. به عبارت ساده‌تر، این آزمایش نشان می‌دهد که چه مقدار از خون شما را گلبول‌های قرمز تشکیل می‌دهند.

محدوده طبیعی هماتوکریت در افراد مختلف ممکن است کمی متفاوت باشد و به عوامل مختلفی مانند سن، جنس و ارتفاع از سطح دریا بستگی دارد. به طور کلی، محدوده طبیعی برای:

عوامل موثر بر محدوده طبیعی هماتوکریت

سن: سطح هماتوکریت در نوزادان، کودکان و بزرگسالان متفاوت است.

نوزادان: نوزادان معمولاً سطح هماتوکریت بالاتری دارند (حدود 55-65 درصد) زیرا نیاز بیشتری به اکسیژن در دوران جنینی دارند. این سطح بعد از تولد به تدریج کاهش می‌یابد.

کودکان: در کودکان، سطح هماتوکریت کمتر از بزرگسالان است و در دوران بلوغ با افزایش هورمون‌ها به سطح بزرگسالان نزدیک می‌شود.

بزرگسالان: سطح هماتوکریت در بزرگسالان پایدارتر است، اما ممکن است در افراد مسن کمی کاهش یابد.

جنس: به طور معمول، مردان هماتوکریت بالاتری نسبت به زنان دارند.

مردان: سطح هماتوکریت مردان معمولاً بالاتر است، زیرا تستوسترون تولید گلبول‌های قرمز را افزایش می‌دهد.

زنان: به دلیل سیکل قاعدگی و میزان کمتر تستوسترون، سطح هماتوکریت زنان کمی پایین‌تر از مردان است.

ارتفاع از سطح دریا: افرادی که در ارتفاعات زندگی می‌کنند، به دلیل کمبود اکسیژن، ممکن است هماتوکریت بالاتری داشته باشند.

در ارتفاعات، غلظت اکسیژن هوا کمتر است و بدن برای جبران این کمبود، گلبول‌های قرمز بیشتری تولید می‌کند تا اکسیژن بیشتری به سلول‌ها برساند.

این تغییر فیزیولوژیکی به افرادی که در ارتفاعات زندگی می‌کنند، امکان تطبیق با شرایط محیطی را می‌دهد.

بارداری: در دوران بارداری، هماتوکریت ممکن است کمی کاهش یابد.

کاهش طبیعی: در دوران بارداری، حجم پلاسما (بخش مایع خون) افزایش می‌یابد که منجر به کاهش نسبی غلظت گلبول‌های قرمز می‌شود (همودیلوشن).

این تغییر معمولاً بی‌ضرر است، اما سطح بسیار پایین ممکن است نشانه کم‌خونی باشد که نیاز به درمان دارد.

بیماری‌ها: برخی بیماری‌ها مانند کم‌خونی، پلی‌سیتمی و بیماری‌های مزمن می‌توانند بر سطح هماتوکریت تاثیر بگذارند.

کم‌خونی: کاهش گلبول‌های قرمز باعث کاهش سطح هماتوکریت می‌شود. علل شایع شامل کمبود آهن، ویتامین B12، یا فولات، و خونریزی است.

پلی‌سیتمی: در این بیماری، بدن بیش از حد گلبول قرمز تولید می‌کند که باعث افزایش غیرطبیعی سطح هماتوکریت و غلیظ شدن خون می‌شود.

بیماری‌های مزمن: مانند بیماری‌های کلیوی، التهاب‌های مزمن، و سرطان‌ها می‌توانند سطح هماتوکریت را کاهش دهند.

کم‌آبی بدن: در صورت کمبود مایعات، حجم پلاسما کاهش یافته و سطح هماتوکریت به طور کاذب افزایش می‌یابد.

علائم هشداردهنده هماتوکریت پایین

سطح پایین هماتوکریت نشان‌دهنده کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون است که می‌تواند به کاهش توانایی خون در حمل اکسیژن به سلول‌ها منجر شود. این وضعیت می‌تواند علائم زیر را ایجاد کند:

خستگی شدید: یکی از شایع‌ترین علائم کم‌خونی است. خون با هماتوکریت پایین نمی‌تواند اکسیژن کافی به بافت‌ها برساند، که منجر به خستگی و ضعف دائمی می‌شود.

ضعف عمومی: احساس ضعف و ناتوانی در انجام فعالیت‌های روزمره به دلیل کمبود اکسیژن‌رسانی به عضلات و ارگان‌ها.

رنگ‌پریدگی پوست و لب‌ها: کاهش تعداد گلبول‌های قرمز موجب می‌شود پوست و بستر ناخن‌ها رنگ پریده و کم‌خون به نظر برسد.

تنگی نفس: سطح پایین هماتوکریت باعث می‌شود که خون نتواند اکسیژن کافی را به بدن منتقل کند، بنابراین حتی در فعالیت‌های ساده هم نفس‌تنگی احساس می‌شود.

سرگیجه یا سبکی سر: کاهش جریان خون به مغز می‌تواند منجر به سرگیجه و احساس سبکی سر شود.

ضربان قلب سریع (تاکی‌کاردی): بدن برای جبران کمبود اکسیژن، ضربان قلب را افزایش می‌دهد تا خون بیشتری پمپاژ شود.

سردی دست و پاها: کاهش گردش خون می‌تواند باعث شود که اندام‌ها سرد و بی‌حس شوند.

مشکل تمرکز: کمبود اکسیژن به مغز می‌تواند باعث کاهش توانایی تمرکز و سردرگمی شود.

علائم هشداردهنده هماتوکریت بالا

سطح بالای هماتوکریت نشان‌دهنده افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون است که می‌تواند موجب غلیظ شدن خون و افزایش خطر لخته شدن شود. این وضعیت می‌تواند علائم زیر را ایجاد کند:

سردرد: افزایش غلظت خون باعث می‌شود جریان خون به مغز کاهش یابد، که می‌تواند منجر به سردردهای شدید شود.

سرگیزه و احساس سبکی سر: تغییر در جریان خون به مغز می‌تواند منجر به سرگیزه و احساس سبکی سر شود.

قرمزی پوست (به‌ویژه صورت): خون غلیظ شده می‌تواند باعث تغییر رنگ پوست، به‌ویژه در صورت، شود و پوست قرمز به نظر برسد.

خارش شدید: یکی از علائم شایع پلی‌سیتمی ورا، به‌ویژه پس از حمام گرم است. این خارش می‌تواند شدید و آزاردهنده باشد.

تاری دید: خون غلیظ می‌تواند جریان خون به چشم‌ها را محدود کند و منجر به تاری دید یا دید دوگانه شود.

درد یا بی‌حسی در اندام‌ها: خون غلیظ شده می‌تواند جریان خون به اندام‌ها را کاهش دهد، که این امر می‌تواند منجر به درد یا بی‌حسی در دست‌ها و پاها شود.

فشار خون بالا: افزایش تعداد گلبول‌های قرمز باعث افزایش ویسکوزیته خون و فشار خون می‌شود.

احساس سنگینی در بدن: افزایش حجم خون می‌تواند باعث احساس سنگینی یا فشاری در بدن شود.

افزایش خطر لخته شدن خون: خون غلیظ و چسبناک می‌تواند در عروق خونی لخته شود، که این مسئله می‌تواند خطر سکته یا حمله قلبی را افزایش دهد.

چه زمانی باید نگران سطح هماتوکریت باشیم؟

زمانی که سطح هماتوکریت خارج از محدوده طبیعی باشد (بیش از حد پایین یا بالا)، ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل سلامتی باشد که نیاز به بررسی و درمان دارد. در ادامه جزئیات بیشتری ارائه شده است:

1. هماتوکریت پایین

سطح پایین هماتوکریت به این معنی است که گلبول‌های قرمز خون کمتر از حد طبیعی هستند، که می‌تواند به دلایل زیر رخ دهد:

کم‌خونی (Anemia):

کاهش تعداد یا اندازه گلبول‌های قرمز خون.

ممکن است ناشی از کمبود آهن، ویتامین B12، یا فولات باشد.

خونریزی داخلی یا خارجی (مانند زخم معده یا سیکل قاعدگی شدید) نیز می‌تواند باعث کاهش هماتوکریت شود.

بیماری‌های مزمن:

بیماری‌های کلیوی: کاهش تولید اریتروپوئیتین (هورمونی که تولید گلبول قرمز را تحریک می‌کند) منجر به کاهش هماتوکریت می‌شود.

بیماری‌های التهابی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید.

مشکلات مغز استخوان:

اختلال در عملکرد مغز استخوان، مانند سرطان خون (لوسمی) یا میلوفیبروز، که تولید گلبول‌های قرمز را کاهش می‌دهد.

2. هماتوکریت بالا

سطح بالای هماتوکریت نشان‌دهنده افزایش گلبول‌های قرمز خون است که می‌تواند خون را غلیظ کند و خطر مشکلات جدی مانند لخته شدن خون را افزایش دهد:

پلی‌سیتمی ورا (Polycythemia Vera):

یک بیماری نادر که باعث تولید بیش از حد گلبول قرمز توسط مغز استخوان می‌شود.

می‌تواند به علائمی مانند سردرد، سرگیجه، و خارش شدید منجر شود.

کمبود اکسیژن:

زندگی در ارتفاعات: بدن برای جبران کمبود اکسیژن در ارتفاعات، گلبول‌های قرمز بیشتری تولید می‌کند.

بیماری‌های ریوی مزمن (مانند COPD) یا آپنه خواب می‌توانند منجر به سطح بالای هماتوکریت شوند.

کم‌آبی بدن (Dehydration):

کاهش حجم پلاسما (بخش مایع خون) باعث افزایش نسبی هماتوکریت می‌شود. این وضعیت موقتی است و با جبران مایعات بهبود می‌یابد.

آزمایش هماتوکریت (HCT) معمولاً به عنوان بخشی از آزمایش شمارش کامل خون (CBC) تجویز می‌شود. این آزمایش برای تعیین درصد حجمی گلبول‌های قرمز خون در کل حجم خون انجام می‌شود.

چه زمانی ممکن است پزشک آزمایش هماتوکریت را تجویز کند؟

تشخیص کم‌خونی: اگر علائمی مانند خستگی، ضعف، تنگی نفس، رنگ‌پریدگی پوست یا سرگیجه دارید که ممکن است نشانه کم‌خونی باشد، پزشک ممکن است آزمایش هماتوکریت را تجویز کند. کم‌خونی به معنی کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون است که می‌تواند به دلایل مختلفی مانند کمبود آهن، ویتامین B12 یا فولات رخ دهد.

تشخیص پلی‌سیتمی: اگر خون شما غلیظ شده باشد یا علائمی مانند خارش پوست، سردرد، سرگیجه یا تورم در پاها داشته باشید، پزشک ممکن است آزمایش هماتوکریت را برای بررسی پلی‌سیتمی تجویز کند. پلی‌سیتمی به معنی افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون است.

نظارت بر بیماری‌های مزمن: اگر به بیماری‌های مزمنی مانند سرطان، بیماری‌های کلیوی یا بیماری‌های التهابی روده مبتلا هستید، پزشک ممکن است به طور مرتب آزمایش هماتوکریت را برای نظارت بر وضعیت خون شما تجویز کند.

ارزیابی کم‌آبی بدن: در صورت کم‌آبی شدید، سطح هماتوکریت ممکن است افزایش یابد.

بررسی اثرات داروها: برخی داروها می‌توانند بر سطح هماتوکریت تاثیر بگذارند.

تفسیر نتایج آزمایش هماتوکریت

تفسیر نتایج آزمایش هماتوکریت به پزشکان کمک می‌کند تا وضعیت سلامت خون را ارزیابی کرده و علل احتمالی مشکلات جسمی را شناسایی کنند. در اینجا نحوه تفسیر نتایج آزمایش هماتوکریت توضیح داده می‌شود:

1. محدوده طبیعی هماتوکریت

مردان: 40.7 تا 50.3 درصد

زنان: 36.1 تا 44.3 درصد

توجه: این مقادیر می‌توانند در آزمایشگاه‌های مختلف کمی متفاوت باشند. برای تفسیر دقیق‌تر، باید با پزشک مشورت کرد.

2. هماتوکریت پایین (کم‌خونی)

اگر سطح هماتوکریت پایین‌تر از محدوده طبیعی باشد، این می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت‌هایی مانند کم‌خونی باشد که در آن تعداد گلبول‌های قرمز کاهش یافته و توانایی خون در حمل اکسیژن کاهش می‌یابد. علل احتمالی شامل:

کمبود آهن، ویتامین B12 یا فولات

خونریزی داخلی یا خارجی (مانند زخم معده یا قاعدگی شدید)

بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های کلیوی یا التهابی

اختلالات مغز استخوان مانند لوسمی یا میلوفیبروز

3. هماتوکریت بالا (پلی‌سیتمی)

اگر سطح هماتوکریت بالاتر از محدوده طبیعی باشد، این می‌تواند نشان‌دهنده وضعیت‌هایی مانند پلی‌سیتمی باشد که در آن تولید گلبول‌های قرمز بیش از حد طبیعی است و می‌تواند خون را غلیظ کند. علل احتمالی شامل:

پلی‌سیتمی ورا: یک بیماری نادر که باعث تولید بیش از حد گلبول‌های قرمز می‌شود.

کمبود اکسیژن: زندگی در ارتفاعات یا بیماری‌های ریوی مزمن مانند COPD.

کم‌آبی بدن: کاهش حجم پلاسما که می‌تواند به طور موقت سطح هماتوکریت را افزایش دهد.

4. تفسیر نتایج و اهمیت مشورت با پزشک

تفسیر نتایج هماتوکریت باید توسط پزشک انجام شود تا علل احتمالی تغییرات سطح هماتوکریت بررسی و درمان مناسب تعیین شود. پزشک ممکن است برای تشخیص دقیق‌تر، آزمایشات تکمیلی دیگری مانند شمارش کامل خون (CBC) یا آزمایش‌های خاص دیگر درخواست کند.

غذاهایی که به افزایش هماتوکریت کمک می‌کنند

هماتوکریت نشان‌دهنده‌ی درصد گلبول‌های قرمز خون در کل حجم خون است. افزایش هماتوکریت معمولاً برای درمان کم‌خونی توصیه می‌شود. برای افزایش هماتوکریت، مصرف غذاهای غنی از آهن، ویتامین B12 و فولات بسیار مهم است. این مواد مغذی نقش کلیدی در تولید گلبول‌های قرمز خون دارند.

غذاهای غنی از آهن:

گوشت قرمز: گوشت گاو، گوسفند و جگر از بهترین منابع آهن هستند.

ماهی و مرغ: ماهی‌های چرب مانند سالمون و قزل‌آلا نیز حاوی آهن هستند.

حبوبات: لوبیا، عدس، نخود و سویا منابع خوبی از آهن گیاهی هستند.

سبزیجات برگ سبز تیره: اسفناج، کلم پیچ، کلم بروکلی و چغندر از این دسته هستند.

میوه‌های خشک: کشمش، آلو خشک و خرما منابع غنی از آهن هستند.

آجیل و دانه‌ها: کنجد، تخمه کدو، بادام و فندق حاوی آهن هستند.

غذاهای غنی از ویتامین B12:

گوشت: گوشت قرمز، مرغ و ماهی از منابع خوب ویتامین B12 هستند.

محصولات لبنی: شیر، پنیر و ماست حاوی ویتامین B12 هستند.

تخم مرغ: تخم مرغ نیز منبع خوبی از ویتامین B12 است.

غذاهای غنی از فولات:

سبزیجات برگ سبز تیره: اسفناج، کلم پیچ و کلم بروکلی از منابع غنی از فولات هستند.

حبوبات: لوبیا، عدس و نخود حاوی فولات هستند.

میوه‌های مرکبات: پرتقال، گریپ فروت و لیمو از منابع خوب فولات هستند.

آجیل و دانه‌ها: بادام، فندق و تخمه آفتابگردان حاوی فولات هستند.

آزمایش های همراه با هماتوکریت

آزمایش هماتوکریت معمولاً به عنوان بخشی از یک آزمایش جامع‌تر به نام شمارش کامل خون یا CBC (Complete Blood Count) انجام می‌شود. این آزمایش، تصویری کلی از سلول‌های خونی شما ارائه می‌دهد و به پزشک کمک می‌کند تا انواع مختلفی از بیماری‌ها را تشخیص دهد.

علاوه بر هماتوکریت، آزمایش CBC معمولا شامل موارد زیر است:

هموگلوبین (Hb): مقدار هموگلوبین، پروتئینی است که در گلبول‌های قرمز وجود دارد و وظیفه حمل اکسیژن را بر عهده دارد.

تعداد گلبول‌های قرمز (RBC): تعداد دقیق گلبول‌های قرمز خون شما را نشان می‌دهد.

تعداد گلبول‌های سفید (WBC): تعداد گلبول‌های سفید خون شما را نشان می‌دهد. گلبول‌های سفید برای مبارزه با عفونت‌ها مهم هستند.

پلاکت‌ها: پلاکت‌ها سلول‌هایی هستند که به لخته شدن خون کمک می‌کنند.

میانگین حجم گلبول قرمز (MCV): اندازه متوسط هر گلبول قرمز را نشان می‌دهد.

میانگین هموگلوبین در هر گلبول قرمز (MCH): مقدار متوسط هموگلوبین در هر گلبول قرمز را نشان می‌دهد.

غلظت هموگلوبین متوسط در هر گلبول قرمز (MCHC): غلظت هموگلوبین در هر گلبول قرمز را نشان می‌دهد.

چرا آزمایش‌های CBC همراه با هماتوکریت انجام می‌شوند؟

تشخیص دقیق‌تر بیماری‌ها: با بررسی همزمان این پارامترها، پزشک می‌تواند تشخیص دقیق‌تری از بیماری‌های خونی مانند کم‌خونی، پلی‌سیتمی، عفونت‌ها و اختلالات خونریزی بدهد.

نظارت بر درمان‌ها: تغییرات در نتایج CBC می‌تواند به پزشک کمک کند تا اثربخشی درمان‌ها را ارزیابی کند.

تشخیص علل علائم: علائمی مانند خستگی، ضعف، تنگی نفس و رنگ‌پریدگی پوست می‌تواند ناشی از مشکلات مختلف خونی باشد. آزمایش CBC به پزشک کمک می‌کند تا علت اصلی این علائم را پیدا کند.

آزمایش‌های تکمیلی

در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش‌های تکمیلی دیگری را نیز درخواست کند تا اطلاعات بیشتری در مورد وضعیت خون شما به دست آورد. این آزمایش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

اسمیر خون: برای بررسی شکل و اندازه گلبول‌های قرمز و سفید

آزمایش‌های عملکرد اندام‌ها: مانند آزمایش عملکرد کلیه یا کبد

آزمایش‌های ژنتیکی

توجه: تفسیر نتایج آزمایش‌های CBC باید توسط پزشک انجام شود. زیرا عوامل مختلفی مانند سن، جنس، وضعیت سلامتی و داروهایی که مصرف می‌کنید می‌توانند بر نتایج آزمایش تاثیر بگذارند.

چگونه سطح هماتوکریت را افزایش یا کاهش دهیم؟

سطح هماتوکریت، که نشان دهنده درصد گلبول‌های قرمز خون در کل حجم خون است، می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار بگیرد. افزایش یا کاهش آن نیاز به توجه پزشکی و رعایت رژیم غذایی خاص دارد.

افزایش سطح هماتوکریت

اگر پزشک تشخیص دهد که سطح هماتوکریت شما پایین است و نیاز به افزایش دارد، معمولا موارد زیر توصیه می‌شود:

تغذیه مناسب:

افزایش مصرف آهن: غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، ماهی، حبوبات، سبزیجات برگ سبز تیره (اسفناج، کلم پیچ)، میوه‌های خشک (کشمش، آلو) و آجیل (بادام، کنجد) را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

ویتامین C: برای بهبود جذب آهن، مصرف غذاهای حاوی ویتامین C مانند پرتقال، لیمو، توت فرنگی و فلفل دلمه‌ای را افزایش دهید.

فولات و ویتامین B12: این ویتامین‌ها برای تولید گلبول‌های قرمز ضروری هستند. غذاهایی مانند سبزیجات برگ سبز تیره، حبوبات، گوشت، ماهی، تخم‌مرغ و محصولات لبنی منابع خوبی از این ویتامین‌ها هستند.

مکمل‌ها: در برخی موارد، پزشک ممکن است مکمل‌های آهن، فولات یا ویتامین B12 را تجویز کند.

درمان علت زمینه‌ای: اگر کم‌خونی شما ناشی از یک بیماری زمینه‌ای مانند بیماری مزمن، خونریزی یا اختلالات جذب باشد، درمان بیماری اصلی نیز ضروری است.

کاهش سطح هماتوکریت

اگر سطح هماتوکریت شما بالا باشد (پلی‌سیتمی)، کاهش آن معمولاً به درمان بیماری زمینه‌ای نیاز دارد. درمان پلی‌سیتمی بسته به علت آن متفاوت است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فراترزیس (phlebotomy): در این روش، مقدار مشخصی از خون از بدن خارج می‌شود تا سطح هماتوکریت کاهش یابد.

دارودرمانی: داروهایی برای کاهش تولید گلبول‌های قرمز تجویز می‌شوند.

درمان بیماری زمینه‌ای: اگر پلی‌سیتمی ناشی از یک بیماری زمینه‌ای مانند بیماری‌های کلیوی، تومورها یا اختلالات خونی باشد، درمان بیماری اصلی نیز ضروری است.

سوالات متداول

آیا کم‌خونی قابل درمان است؟ بله، با تشخیص به موقع و درمان مناسب، اکثر انواع کم‌خونی قابل درمان هستند.

آیا پلی‌سیتمی خطرناک است؟ بله، پلی‌سیتمی اگر درمان نشود می‌تواند عوارض جدی مانند سکته مغزی و حمله قلبی را به دنبال داشته باشد.

آیا می‌توان با مصرف مکمل‌ها سطح هماتوکریت را افزایش داد؟ بله، در برخی موارد، پزشک ممکن است مکمل‌های آهن، فولات یا ویتامین B12 را تجویز کند.