کهکشانی که در تصویر ناسا می‌بینید، NGC 300 نام دارد و به‌دلیل تعداد بسیار زیاد ستارگان قابل‌مشاهده‌اش، یکی از نمونه‌های جذاب کهکشان‌های مارپیچی محسوب می‌شود. در تصویر عمیقی که از این کهکشان ثبت شده، ستارگان آبی‌رنگ زیادی دیده می‌شوند که در خوشه‌های ستاره‌ای درخشان و قابل‌تفکیک جمع شده‌اند.
ستارگان آبی‌رنگ عمدتاً ستاره‌های جوان و پرجرم هستند که با دمای بالای سطحی‌شان نور آبی درخشان ساطع می‌کنند. این ستاره‌ها معمولاً در بازوهای مارپیچی کهکشان‌ها، جایی که فعالیت ستاره‌زایی بیشتر است، متمرکز هستند.
یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته NGC 300 نزدیکی آن به زمین است. این کهکشان مارپیچی حدود 6 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد؛ به همین دلیل جزئیات ساختاری آن با وضوح بالایی قابل‌مشاهده است. این نزدیکی به ستاره‌شناسان این امکان را می‌دهد که ویژگی‌های داخلی آن، ازجمله خوشه‌های ستاره‌ای، مناطق تشکیل ستاره و حتی برخی ستاره‌های منفرد را بررسی کنند.
مانند سایر کهکشان‌ها، بیشتر جرم NGC 300 به ستاره‌های کم‌نورتر و به‌خصوص ماده تاریک نسبت داده می‌شود. ماده تاریک که ماهیتی ناشناخته دارد، نقش عمده‌ای در حفظ ساختار کهکشان‌ها ایفا می‌کند و بدون آن، این اجرام نمی‌توانند نیروی گرانشی کافی برای حفظ بازوهای مارپیچی خود ایجاد کنند. اگرچه گروهی از محققان ادعا کرده‌اند نظریه گرانش می‌تواند انبساط کیهان و چرخش کهکشان‌ها را بدون نیاز به ماده تاریک توضیح دهد.
این تصویر اکتبر، در ریوهورتادو، شیلی ثبت شده و حاصل ترکیب فریم‌هایی است که طی بیش از ۲۰ ساعت نوردهی به دست آمده‌اند.
NGC 300 از دید ما به‌اندازه ماه کامل در آسمان گسترده شده است و در صورت فلکی جنوبی سنگ‌تراش (Sculptor) قرار دارد. با تلسکوپ کوچک نیز می‌توان این کهکشان را مشاهده کرد؛ هرچند ثبت جزئیات آن نیازمند تجهیزات پیشرفته و زمان نوردهی طولانی است.
