ناصر فخری طباطبایی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: در بروجرد رمپ‌ها، آسانسورها و دیگر تسهیلات لازم معمولاً وجود ندارند یا به خوبی نگهداری نمی‌شوند. این موضوع باعث می‌شود که کودکان با نیازهای خاص نتوانند به راحتی از خدمات آموزشی یا اجتماعی بهره‌مند شوند.
وی با اشاره به کمبود وسایل ویژه، خاطرنشان کرد: بچه‌های نابینا و سایر معلولان در بروجرد به وسایل خاص مانند عصاهای مخصوص نابینایان، ویلچرها و تجهیزات آموزشی نیاز دارند؛ اما این وسایل معمولاً کمیاب بوده یا قیمت بالایی دارند که خانواده‌ها قادر به خریدشان نیستند.
این معلم بروجردی با اشاره به مشکلات رفت‌وآمد، اضافه کرد: سیستم حمل‌ونقل عمومی در بروجرد نیز یکی دیگر از چالش‌هایی است که افراد دارای معلولیت با آن مواجه هستند. اتوبوس‌ها غالباً فاقد تسهیلات مناسب برای استفاده آنها هستند؛ بنابراین رفت‌وآمد برای این گروه دشوار می‌شود.
فخری طباطبایی بیان کرد: آگاهی پایین جامعه نسبت به حقوق افراد دارای معلولیت نیز مشکل دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد. تبعیضات اجتماعی ممکن است منجر به طرد اجتماعی این گروه شود؛ همچنین عدم پذیرش آنها در محیط کار نیز یک معضل جدی محسوب می‌شود.
وی ادامه داد: کودکان دارای نقص عضو ممکن است با مسائل روانشناختی مانند افسردگی یا اضطراب مواجه شوند؛ زیرا احساس انزوا یا عدم پذیرش را تجربه می‌کنند.
این معلم بروجردی تصریح کرد: دسترسی محدود به خدمات درمانی تخصصی نیز یکی دیگر از چالش‌هایی بوده که خانواده‌ها با آن روبرو هستند؛ زیرا برخی از خدمات پزشکی ضروری ممکن است فقط در مراکز بزرگ‌تر شهری موجود باشد.
فخری طباطبایی اظهار کرد: برای رفع این مشکلات نیازمند همکاری بین دولت محلی، سازمان‌های غیردولتی فعال در حوزه حمایت از حقوق معلولان و جامعه هستیم تا بتوانیم شرایط زندگی بچه‌های مستثنی را بهتر کنیم و حقوق آنان را محترم بشماریم.
انتهای پیام
