به گزارش همشهری‌آنلاین -در جریان بازی با الشرطه، شاید هیچ‌یک از هواداران پرسپولیس فکرش را هم نمی‌کرد که آن نمایش کم‌رمق و سردرگم، با چاشنی پذیرفتن ضمنی حذف از لیگ نخبگان آسیا، چنین پایان شورانگیز و شگفت‌آوری داشته باشد. این اتفاق اما رخ داد و سرخپوشان طوری بازی را بردند که از یک برتری 3یا 4گله معمولی هم به‌مراتب شیرین‌تر بود. آنها بعد از یک گل آفساید و یک گل سالم و درحالی‌که به زحمت کار را به تساوی کشیده بودند، در اوج فشارها برای زدن گل برتری مرتکب یک خطای پنالتی شدند؛ توپی که ناباورانه گل نشد تا بلافاصله آن طرف پنالتی دیگری برای پرسپولیس رخ بدهد و این بار گئورگی گولسیانی گل نخستین پیروزی آسیایی سرخپوشان بعد از 400روز را به ثمر برساند.پرسپولیس در این شب پرفراز و فرود، ضعف‌ها و قوت‌هایی داشت که بعضی از آنها را به‌طور اجمالی با هم مرور می‌کنیم.

سیاه

نیمه‌اول این بازی شاید بدترین 45دقیقه نخست تیم گاریدو در این فصل بود. در آسان‌ترین بازی آسیایی (دست‌کم روی کاغذ) سرخپوشان به کلی بی‌روحیه و ناامیدکننده ظاهر شدند. آنها از دادن 3پاس پیاپی به هم نیز عاجز بودند، به سادگی هر چه تمام‌تر توپ‌ها را لو ‌دادند و حتی مؤثرترین نفرات مسابقات قبلی مثل وحید امیری هم پراشتباه ظاهر شدند. انگار این تیم از نظر روحی، حذف از آسیا را پذیرفته بود و این قطعا یک نمره منفی برای کادرفنی است. آماده کردن روانی و انگیزشی بازیکنان برای حضور در چنین میدانی، نخستین ماموریت مربیان است که هرگز انجام نشده بود. اشتباه بزرگ و نادر محمدحسین کنعانی‌زادگان روی گل الشرطه هم گواهی بر همین روحیه پایین است. در بحث فنی اگر قرار باشد سراغ اشتباهات فاحش کادرفنی برویم، قطعا نخستین آنها استفاده دوباره از علی علیپور در پست وینگر خواهد بود. این همه اصرار گاریدو برای اینکه ثابت کند علیپور وینگر است، واقعا عجیب به‌نظر می‌رسد؛ حالا اگر سمت راست جواب نداد، این بازیکن را به سمت چپ منتقل می‌کند تا یک نمایش ضعیف دیگر از علیپور به ثبت برسد و خودش بین دو نیمه ناچار به تعویض او شود. گذشته از اینها، کلا شادابی تیمی و نرخ موقعیت‌سازی هم در پرسپولیس پایین آمده که این موضوع زیاد جالب نیست؛ به‌خصوص که 2مسابقه آسیایی اخیر روی بهترین زمین‌های چمن برگزار شد.

سپید

در دقایق پایانی این بازی از بهترین سروش رفیعی فصل رونمایی شد؛ طوری که انگار نیمکت‌نشینی‌ها مؤثر افتاده باشد. او از زمان حضورش در زمین، جریان بازی را به نفع پرسپولیس تغییر داد و رگه‌هایی از آن هافبک خلاق و مؤثر سال‌های گذشته را به رخ کشید. رفیعی یک پاس گل به عیسی آل‌کثیر داد که در نهایت آفساید اعلام شد، یک شوت خطرناک زد و با چند پاس کلیدی دیگر، عملا سیمای پرسپولیس را تغییر داد. اگر او همین فرم را حفظ کند، خیلی به پرسپولیس کمک خواهد کرد. همینطور اوستون اورونوف هم بعد از مدت‌ها بالاخره بهبود یافت و با یک گل مهم، ارزش‌هایش را نشان داد. درصورتی که این وینگر ازبکستانی مصدوم نشود، یک اتفاق مهم برای قرمزها رخ داده است. همین داستان در مورد ایوب عملود هم صدق می‌کند و باید ببینیم این دو خارجی مؤثر می‌توانند در مسابقات فشرده پیش رو عصای دست گاریدو باشند یا نه. عیسی آل‌کثیر هم در یک‌نیمه فرصتی که داشت نمایش خوب و مؤثری ارائه داد و گل اول را ساخت. احتمال اینکه او از این پس بیشتر به‌کار گرفته شود، وجود دارد. در مجموع پرسپولیس در این مسابقه با یک کام‌بک شورانگیز و روحیه‌بخش موفق به کسب پیروزی شد؛ اتفاقی که در اوج انتقادات و حملات شدید به این تیم در فضای مجازی رخ داد و می‌تواند با افزایش روحیه سرخپوشان، آنها را با فرم بهتری به مسابقات لیگ برگرداند.