مدینه، شهری که روزی مملو از نور پیامبر خدا (ص) بود، پس از رحلت ایشان به شهری غم‌زده و پر از سکوت بدل شد. در این میان، خانه‌ای در دل این شهر بود که غم‌های بی‌پایان را در خود جای داده بود؛ خانه‌ای که دخت گرامی رسول‌الله (ص)، حضرت فاطمه زهرا (س)، در آن روزهای پایانی عمر کوتاه اما پربرکت خود را سپری می‌کرد.

حضرت زهرا (س)، بانویی که پدرش او را مادر پدر خوانده بود، نه تنها دخت پیامبر، بلکه حامی و پشتوانه رسالت او بود. اما اکنون، این بانوی بی‌نظیر با پهلوی شکسته و غمی سنگین، در سکوت و غربت به سوگ حقیقت نشسته بود. روزهایی که مدینه شاهد ظلمی بی‌مانند بر خاندان وحی بود، روزهایی بودند که بوی مظلومیت از هر کوچه‌اش به مشام می‌رسید.

این بانوی بزرگوار، همه زندگی خود را وقف حمایت از دین خدا و دفاع از ولایت کرد. پس از رحلت پیامبر (ص)، با شجاعتی بی‌نظیر در برابر انحراف‌ها ایستاد و با ایراد خطبه فدکیه، رساترین فریاد حق را در تاریخ به یادگار گذاشت. خطبه‌ای که هر واژه‌اش آینه‌ای از ایمان، بصیرت و عشق به خداوند بود.

اما این ایستادگی بهایی سنگین داشت. پهلوی شکسته، بازوی کبود و صورت نیلی، تنها بخشی از رنج‌هایی بود که این بانوی معصوم برای دفاع از اسلام و ولایت متحمل شد. او که روزگاری مدینه را از عطر مهربانی خود سرشار می‌کرد، اکنون در کوچه‌های همان شهر، دردی عمیق را به جان می‌خرید.

شب‌های مدینه، در پس درهای بسته خانه علی (ع)، شاهد ناله‌های غریبانه‌ای بود که از عمق دل فاطمه (س) برمی‌خاست. او در برابر چشمان فرزندان خردسالش، حسن و حسین (ع)، که مظلومیت مادر را نظاره می‌کردند، سعی داشت قوت قلبی باشد، اما زخم‌هایش به‌قدری عمیق بود که تاب جسم و روحش را از میان برد.

شهادت فاطمه زهرا (س) تنها یک رویداد تاریخی نیست؛ بلکه فریادی جاودان است که وجدان انسان‌ها را بیدار می‌کند. او با مظلومیتش، حقیقت و عدالت را به قیمت جانش پاسداری کرد و با رفتنش، شکاف عمیقی در دل اسلام باقی گذاشت.

این روزها مدینه در سوگی خاموش فرو رفته است. چراغ خانه علی (ع) کم‌سو شده و زمین و آسمان برای بانویی که ستون خانه وحی بود، گریه می‌کنند. بانویی که نه تنها مادری مهربان، بلکه الهام‌بخش ایمان و استقامت برای تمامی تاریخ است.

حضرت زهرا (س)، با شهادت مظلومانه‌اش به ما آموخت که دفاع از حق، حتی در سخت‌ترین شرایط، وظیفه‌ای مقدس است. او یادآور شد که ایمان واقعی، در سکوت و سازش با ظلم نیست، بلکه در ایستادگی و مقاومت در برابر آن جلوه می‌کند.

این روزها که در ایام فاطمیه قرار داریم، دل‌هایمان با زخم‌های زهرا (س) پیوند خورده است. بانویی که هر اشک برای مظلومیت او، عهدی است برای پایبندی به راه حق و حقیقت. بانویی که با رفتنش، تا ابد پرچم مظلومیت اسلام را برافراشته نگه داشت.

اینک، جهان اسلام در سایه شهادت مظلومانه حضرت زهرا (س) به تأملی عمیق فرا می‌خواند. او که با همه رنج‌ها و زخم‌هایش، در مقابل ظلم و انحراف ایستاد، پیامی ابدی برای امت اسلام باقی گذاشت: حق، همواره نیازمند مدافعانی آگاه و شجاع است. حضرت زهرا (س) در عمر کوتاه اما پربرکت خود، ارزش ایستادگی در برابر ناحق و دفاع از ولایت را به زیباترین شکل به تصویر کشید.

امروز، بر ماست که در سایه آموزه‌های این بانوی بی‌نظیر، راه او را ادامه دهیم. سوگواری برای حضرت زهرا (س) تنها به اشک ریختن ختم نمی‌شود؛ بلکه تعهد به شناخت حقیقت و عمل به آن، معنای حقیقی بزرگداشت یاد اوست. مظلومیت زهرا (س) ما را به بازخوانی رسالت اهل‌بیت (ع) و تلاش برای حفظ ارزش‌های اسلام ناب فرا می‌خواند. شهادت او، ندایی است که تا قیامت، وجدان بیدار انسان‌ها را به حقیقت دعوت می‌کند.

یادداشت از زهرا فتحی

انتهای پیام