به گزارش "ورزش سه"، یکی از جذابیت‌های انتخاب بهترین بازیکن لیگ این است که تعریف آن از بازیکنی به بازیکن دیگر فرق می‌کند. آیا واقعاً بهترین بازیکن است یا بهترین بازیکن بهترین تیم؟ آیا بازیکنی است که تیمی کم‌ادعا را به جایگاهی فراتر از انتظار رسانده؟ آیا فقط آمار مهم است یا وقتی از اعداد صحبت می‌کنیم، اعداد خاصی مدنظر است؟
بحث‌های زیادی شکل گرفت وقتی اعلام شد لیونل مسی، مهاجم اینترمیامی، به عنوان بهترین بازیکن سال لیگ حرفه‌ای آمریکا (MLS) انتخاب شده است. او قطعاً باکس‌های زیادی را در انتخاب MVP تیک می‌زند. آمار نشان می‌دهد او بهترین است. مسی کمک کرد تیمش که در سال ۲۰۲۳ نتوانست از مرحله لیگ بالاتر برود و اصطلاح پست سیزن را از دست داد، با ۷۴ امتیاز بهترین تیم مرحله لیگ در سال ۲۰۲۴ شود.
او ۲۰ گل و ۱۶ پاس گل داشت و با ۳۶ مشارکت مستقیم در گل بهترین عملکرد را در این فصل MLS داشت. او به طور متوسط در هر ۹۰ دقیقه بازی روی 18/2 گل مشارکت مستقیم داشت در حالی که نفر بعدی 36/1 مشارکت مستقیم در هر گل داشت و البته کسی نبود جز لوییس سوارز. تا اینجا خیلی خوب است اما اعدادی هم هست که چندان به نفع مسی نیست.
به دلیل حضور در بازی‌های تیم ملی آرژانتین یا مصدومیت، مسی تنها در ۱۹ بازی از ۳۴ مسابقه اینترمیامی در فصل عادی شرکت داشت که در ۱۵ تا در ترکیب اصلی بود و از ۳۰۶۰ دقیقه ممکن تنها ۱۴۸۶ دقیقه بازی کرد، یعنی در 8/55 درصد بازی‌ها و 1/48 دقایق بازی.
اما آیا مسی باید به خاطر این عملکرد در دقایق نسبتاً کم بازی‌اش مورد تحسین قرار بگیرد یا باید به خاطر نبودنش توبیخ شود؟ آمار دومی را تأیید می‌کند. با مسی، میامی ۱۲ برد، ۶ تساوی و یک باخت داشته. با ۵۱ گل زده و ۲۶ گل خورده. به طور متوسط در هر بازی 2.7 گل زده و 2.21 امتیاز گرفته و ۵۸ درصد مالکیت توپ داشته است. بدون مسی ۱۰ برد، دو تساوی و سه باخت داشته با ۲۸ گل زده و ۲۳ گل خورده، به طور متوسط در هر بازی 1.9 گل زده و 2.13 امتیاز گرفته با میانگین مالکیت توپ 51 درصد.
قطعاً میامی با مسی تیم جذاب‌تری است؛ کدام تیم این‌گونه نیست؟ اما میامی بدون مسی در طول فصل عادی به ۷۲ امتیاز می‌رسید که با رکورد ۷۳ امتیاز نیوانگلند روولوشن در سال ۲۰۲۱ فاصله اندکی دارد. اما همچنان عنوان بهترین تیم فصل عادی را با شش امتیاز اختلاف به این تیم می‌داد. اگر میامی به هر حال به این عنوان می‌رسید، آیا مسی واقعاً بهترین است؟
بله و دلیلش این است: حذف مسی از اینترمیامی در خلأ صورت نمی‌گیرد. وقتی صحبت از جذب بازیکن می‌شود، مسی می‌تواند هر بازیکنی را به اینتر میامی بیاورد. اگر او در این تیم بازی نمی‌کرد، سوارس نمی‌آمد، همین‌طور سرخیو بوسکتس و خوردی آلبا، این را می‌توان به دیگر بازیکنان آمریکای جنوبی مثل فدریکو ردوندو و توماس آویلس هم بسط داد.
بدون اینها میامی تیمی معمولی می‌شود با آرزوی آخرین سهمیه پلی‌آف و جایی در میان نخبگان MLS ندارد. بعد نوبت ملاحظات اقتصادی می‌رسد، نه فقط برای اینترمیامی بلکه برای کل لیگ. همه می‌دانند با مسی پول بیشتری از اسپانسرشیپ، فروش بلیت و حق پخش به لیگ و میامی سرازیر می‌شود. آیا باید این عوامل در رأی‌گیری دخالت داده شود؟ نه اما با نقش پررنگ تجاری مسی بله.
از طرف دیگر رقبای مسی برای این جایزه به اندازه کافی قدرتمند نبودند. کریستین بنتکه که با ۲۳ گل کفش طلا را گرفت یا اواندر که با مشارکت مستقیم در ۳۳ گل برای پورتلند تیمبرز نفر دوم بود، در تیم‌های متوسطی هستند که یا به پلی‌آف نرسیدند یا خیلی زود از آن حذف شدند. بازیکنان دیگر هم به همین نحو اما هیچ‌کدام در استاندارد مسی و در مقیاسی بزرگتر، اینترمیامی نبودند. به نظر می‌رسد بهترین بازیکن بهترین تیم این جایزه را گرفته است.
ایران ورزشی
