محققان می‌گویند کسانی که زیاد از ایموجی استفاده می‌کنند، از هوش هیجانی بالاتری برخوردارند و در درک، دریافت و مدیریت احساسات خود و دیگران بهتر عمل می‌کنند.
براساس گزارش نیویورک پست، روزانه بیش از 10 میلیارد ایموجی در سرتاسر جهان ارسال می‌شود و عمدتاً نیز زنان در مکالمه با دوستان و خانواده خود از آنها استفاده می‌کنند. اکنون محققان دانشگاه ایندیانا در پژوهش جدیدی دریافتند افرادی که هوش هیجانی بالاتر و حالت وابستگی ایمن دارند، بیشتر ایموجی می‌فرستند. در واقع محققان می‌گویند: «افراد با EI (هوش هیجانی) بالاتر در تفسیر نشانه‌های احساسی در ایموجی‌ها بهتر عمل می‌کنند.»
در پژوهش حاضر 320 بزرگسال، اکثراً اواسط 30 سالگی، در نظرسنجی آنلاینی شرکت کردند و از آنها درباره نوع وابستگی‌شان، هوش هیجانی و استفاده از ایموجی سؤال شد. همچنین شرکت‌کنندگان بیشتر سفیدپوست، تحصیل‌کرده، متأهل، ساکن ایالات متحده و انگلیسی‌زبان بودند.
به گفته محققان ارسال ایموجی با شکل وابستگی ارتباط دارد؛ درکل ۳ نوع اصلی از وابستگی وجود دارد: اضطرابی، اجتنابی و ایمن. افراد دارای وابستگی اضطرابی اغلب در روابط خود احساس ناامنی می‌کنند و از طرد شدن یا رها شدن می‌ترسند اما در وابستگی ایمن فرد به‌دنبال ایجاد روابط سالم و بر پایه اعتماد، عشق، محبت و احترام است.
نظریه وابستگی در اصل از تجربه‌های کودک با والدینش سرچشمه می‌گیرد سپس در بزرگسالی آن را در افراد دیگر فرافکنی می‌کند، سپس این وابستگی در ارتباطات مجازی نیز نمود می‌یابد.
به گفته محققان، مردان و زنانی که میزان وابستگی اجتنابی بالایی دارند، کمتر برای دوستان و شریک عاطفی خود ایموجی می‌فرستند. محققان دریافتند استفاده کمتر از ایموجی هنگام مکالمه با دوستان و شریک عاطفی با وابستگی اجتنابی مرتبط است. افراد با وابستگی اجتنابی اغلب خودشان را در اولویت قرار می‌دهند و عموماً نیز از صمیمیت و نزدیکی پرهیز می‌کنند.
از سوی دیگر، شرکت‌کنندگانی که ایموجی‌های بیشتری می‌فرستند و هوش هیجانی بالاتری نیز دارند، ترکیبی از خودآگاهی و آگاهی اجتماعی بیشتری داشتند و می‌توانستند روابط و درگیری‌های کلامی خود با دیگران را نیز بهتر مدیریت کنند.
درکل محققان می‌گویند روش تعامل و مکالمات ما در ارتباطات مجازی می‌تواند چیزهای زیادی را درباره ما آشکار کند. محققان امیدوارند در تحقیقات آینده جامعه آماری بزرگ‌تر و متنوع‌تری داشته باشند و نوع ایموجی‌های ردوبدل‌شده، محتوای پیام و نوع روابط را بررسی کنند. پژوهش حاضر در ژورنال Plos One منتشر شده است.
