به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، اواسط اکتبر، لیات بناسولی تهیه کننده «فائودا» ایمیلی را به گروهی متشکل از ۱۰۰ نفر که به تازگی در خانه شری لنسینگ رئیس سابق پارامونت گرد آمده بودند، ارسال کرد.
ماییم بیالیک، ستاره «تئوری بیگ‌بنگ» و خواننده مونتانا تاکر، از جمله شرکت‌کنندگان بودند، و موضوع مورد بحث موضوعی بود که به ندرت خارج از گردهمایی‌های غیررسمی مشابه مطرح می‌شود: اینکه تولیدکنندگان محتوای اسرائیلی دارند با بدبینی در بازار جهانی مواجه می‌شوند، در نتیجه ساخت سریال‌هایی مانند «فائودا»، «هوملند» یا «اویفوریا» ممکن است در ریشه نابود شود. بناسولی در این ایمیل هشدار شدیدی صادر و درخواست کمک‌های مالی کرد تا انجمنی تازه تاسیس با نام «دوستان انجمن تهیه کنندگان فیلم و تلویزیون اسرائیل» پا بگیرد.
وی نوشت: «همانطور که ممکن است بدانید، تعداد قابل توجهی از سرمایه گذاران و شرکای ما از ۷ اکتبر همکاری خود را با داستان نویسان و تهیه کنندگان اسرائیلی متوقف کرده‌اند. اکنون اکثر پروژه‌ها در صنعت ما با شکاف بودجه تقریباً ۲۰ تا ۳۰ درصدی مواجه هستند.
این شکاف بودجه تأثیر قابل توجهی بر صنعت ما و توانایی ایجاد محتوای عالی داشته است. این یک مشکل جدی است که بر صنعتی تأثیر می‌گذارد که برای اسرائیل در دهه گذشته اهمیت زیادی داشته است.»
وضعیت اسفبار غیرمنتظره برای تهیه کنندگان فیلم و تلویزیون اسرائیل پس از ۷ اکتبر سال گذشته و پاسخ نظامی مداوم دولت رژیم صهیونیستی در غزه چهره کرده است. در واقع، هر دو طرف می‌گویند که با ادامه درگیری در دومین سال خود، با تحریم روبه رو شده و در لیست سیاه قرار می‌گیرند و ادعا می‌کنند پرونده‌های محرمانه برای افرادی که غیرقابل استخدام تلقی می‌شوند، تشکیل می‌شود.
از یک سو، اسرائیلی‌ها به ویژه در جبهه جشنواره فیلم - حتی زمانی که کار آنها غیرسیاسی است، حذف شده‌اند و از سوی دیگر، چهره‌های حامی فلسطین که در این کشتارها موضع‌گیری کرده‌اند، در محاصره قرار دارند و با عواقب اقتصادی روبه‌رو هستند.
وقتی سوزان ساراندون سال پیش به دلیل حمایت از فلسطین از موسسه استعدادیابی (UTA) کنار گذاشته شد، ثابت شد حتی یک چهره برنده اسکار که جایگاه مهمی در صنعت سینما دارد، مصون از واکنش‌های منفی صهیونیست‌ها نیست. وی پس از آن اخراج شد که در یک گردهمایی حامی فلسطین گفت: «مردم زیادی هستند که می‌ترسند.
در این زمان از یهودی بودن می‌ترسند و طعم مسلمان بودن در این کشور را که اغلب مورد خشونت قرار می‌گیرند، می‌چشند.» همکاری دیرینه او با (UTA) به سرعت قطع شد.
ساراندون به ورایتی گفت: «نمی‌دانم نانسی گیتس و شانی روزنزوایگ، دوستان و نمایندگان ۱۰ ساله من، چگونه تصمیم گرفتند من را کنار بگذارند. نانسی به من اطلاع داد که صهیونیست است. من در تمام عمرم از نظر سیاسی فعال بوده‌ام، بنابراین عجله آنها در این زمان خاص برای اعلام این خبر نشان دهنده این است که قصد دارند موضوع را هیجان‌انگیز کنند.
من معتقدم همه حق تحریم دارند. این یکی از معدود ابزارهای مفیدی است که جمعیت‌های بی صدا دارند.» (یوتا هرگز دلیل جدایی از ساراندون را به طور علنی اعلام نکرد و دراین باره از هرگونه اظهارنظری خودداری کرد).
وی می‌افزاید: «کارم را از دست داده‌ام. من دوستان و خانواده‌ام را از دست داده‌ام، اما از کسانی نیز الهام گرفته‌ام که به اندازه کافی به انسانیت اهمیت می‌دهند و به اندازه کافی به امکان جهانی بهتر اعتقاد دارند تا صدای خود را برای توقف نسل‌کشی بلند کنند.
من از دوستان و خانواده همدل و شجاع جدیدم سپاسگزارم. من از خشونت علیه هر جمعیتی بیزارم. به همان اندازه که یک تهدید بزرگ است، درهم شکستن حقوق متمم اول ما است. این همان چیزی است که فاشیسم را ممکن می‌کند. تا زمانی که همه ما آزاد نباشیم، هیچکس آزاد نیست».
در عین حال، فیلمسازان اسرائیلی می‌گویند که پروژه‌های آنها به عمد توسط افرادی که از جنبش بایکوت، سلب سرمایه‌گذاری در کارهای اسرائیلی و تحریم حمایت می‌کنند، در شبکه‌های اجتماعی حذف می‌شوند. در جشنواره فیلم تورنتو امسال، هیچ فیلمی از اسرائیل جای نداشت و تنها یک درام با عنوان «بلیس» شمی زرهین در آخرین لحظه به برنامه اضافه شد و در همان حال ۴ فیلم از کارگردانان فلسطینی در این جشنواره حضور داشتند.
به همین ترتیب جشنواره ساندنس هم درام «نزدیک‌تر بیا» ساخته تام نشر کارگردان اسرائیلی را رد کرد. این درام درباره زن جوانی بود که با مرگ تصادفی برادرش دست و پنجه نرم می‌کند. گفته شده جوآنا ویسنته مدیر عامل سابق موسسه ساندنس، عاشق این درام بود، اما برنامه نویسان پس از بحث‌های داغ آن را رد کردند.
این فیلم اوایل امسال به ترایبکا ارسال شد و کمیته پیش نمایش آن را تصویب کرد. اینجا نیز جین روزنتال یکی از مدیران جشنواره خواستار بررسی مجدد شد و این اعضای تیم برنامه نویسی ارشد برنامه بودند که بر نمایش آن رای دادند.
«نزدیک‌تر بیا» برنده جایزه دیدگاه‌ها در جشنواره ترایبکا شد و پس از آن جایزه بهترین فیلم جشنواره اوفیر، معادل اسکار اسرائیل را از آن خود کرد و به عنوان نماینده آن به نود و هفتمین دوره جوایز اسکار معرفی شد.
با این حال این فیلم همچنان در طول مسیر جشنواره‌ها با واکنش‌های منفی روبه‌رو می‌شود و ماه پیش فعالان حامی فلسطین در یونان خواستار حذف این فیلم از جشنواره فیلم تسالونیکی شدند و این فیلم را که جنبه سیاسی ندارد، نوعی «شستشوی هنری» نامیدند.
کریگ امانوئل از کارگزاران کهنه‌کار هالیوود که مشاور داخلی رایان مورفی پرودز است و به ساندنس توصیه کرده، می‌گوید جشنواره‌ها دیگر حتی سعی نمی‌کنند مأموریت جدید خود را پنهان کنند. وی گفت: در طول شرکت من در جشنواره فیلم اورشلیم در تابستان امسال، فیلمسازان و تهیه کنندگان به من گفتند که برنامه‌نویسان جشنواره‌های بزرگ، از جمله ساندنس و تورنتو، به آنها گفته‌اند که در این برهه حاضر نیستند فیلم‌ها یا مستندهای اسرائیلی را بپذیرند و بدون توجه به سیاسی بودن یا نبودن فیلم، نمی‌خواهند نگران اعتراض‌ها باشند.
با این حال باز هم کار مدیران جشنواره‌ها بدون اعتراض پیش نرفت و گروهی در شب افتتاحیه جشنواره تورنتو در برابر مرکز جشنواره نارضایتی خود را از شریک جشنواره رویال بانک کانادا ابراز کردند و شعار «نسل کشی منابع مالی RBC» را سر دادند.
از سوی دیگر برخی اصرار دارند که هالیوود افراد را برای ابراز دیدگاه طرفدار فلسطین مجازات می‌کند. ورایتی قبلاً گزارش کرده بود که اشلی مارگولیس استاد بازاریابی هالیوود به کارکنان گفته از همکاری با هر فردی که «علیه اسرائیل پستی منتشر می‌کند» خودداری کنند.
مارک پلات، تهیه کننده «سفید برفی» هم پس از آنکه بوتس رایلی نویسنده و کارگردان فیلم گفت «متاسفم برای شما زحمت می‌کشم» و نمایش حملات حماس را «تبلیغات قتل‌آمیز» خواند، خواستار اخراج وی شد، هر چند نتیجه‌ای را که می‌خواست به دست نیاورد.
در همین حال افراد دیگری شغل و نمایندگی خود را از دست داده‌اند. کمپانی «اسپای گلس» ملیسا بار را را به دلیل پست‌های حامی فلسطین و غزه قطبی در رسانه‌های اجتماعی از مجموعه فیلم‌های «جیغ» اخراج کرد و CAA سیرا رائو و رجینا جکسون را اندکی پس از حملات ۷ اکتبر به دلیل پست‌ها و اظهارات عمومی علیه اسرائیل کنار گذاشت. (رائو گفته بود: نسل‌کشی غیرقابل انکار است. می‌توانید آن را از طریق تلویزیون زنده تماشا کنید. CAA در سمت اشتباه تاریخ قرار گرفته است).
در این میان راجر واترز پرمخاطب‌ترین فردی بود که با پیامدهای شغلی روبه‌رو شد. در ژانویه، BMG روابط خود را با یکی از بنیانگذاران پینک فلوید به دلیل انتقاد طولانی مدت وی از اسرائیل قطع کرد و باعث محکومیت هم گروه سابق وی دیوید گیلمور شد.
این جدایی حرفه‌ای بین واترز و بی‌ام‌جی، که چگونگی حل و فصل آن هنوز در جریان است، پیامدهای مالی زیادی هم برای ناشر موسیقی و هم برای این هنرمند دارد. واترز معتقد است گروهی با ارتباطات عمیق در هالیوود و به نمایندگی UTA، شرکت مادر BMG را تحت فشار قرار داد تا او را کنار بگذارد.
واترز گفت: البته این از لحاظ مالی به من صدمه می‌زند شاید ۵۰ میلیون دلار، ۱۰۰ میلیون دلار. نمی دانم. من حیران بودم. گفتم «داری با من شوخی می‌کنی؟» و پاسخ جاناتان گرینبلات [مدیر عامل ADL] این بود که «تفاوت زیادی بین هنرمندانی وجود دارد که با عواقب ابراز یهودستیزی یا سایر اشکال نفرت مواجه می‌شوند، در مقایسه با اینکه صرفاً به خاطر اینکه از کجا آمده‌اند یا از چه دینی هستند کنار گذاشته شوند».
در واقع دیگران می‌گویند هالیوود برای اسرائیلی‌ها، حتی برای اسرائیلی‌های داستانی، دیگر مهمان‌نواز نیست. تابستان پیش، دیزنی یک شخصیت مامور موساد را از «کاپیتان آمریکا: دنیای جدید» حذف کرد تا شخصیتی با هویت اسرائیلی که نام مستعارش هم صبرا بود و یادآور نسل کشی در صبرا و شتیلا، دیگر ابرقهرمان نباشد.
هن مازیگ اینفلوئنسر و رهبر فکری اسرائیلی می‌گوید: «استودیو مارول در دهه گذشته تلاش می‌کرد تا فراگیرتر باشد، مانند نمایش یک پاکستانی مسلمان [با ابرقهرمان کامالا خان در «مارولز»]. اما برای تغییر شخصیت یک جاسوس اسرائیلی که در کتاب‌های کمیک وجود داشت به یک جاسوس روسی و فکر کردن اینکه این بهتر است، واقعاً عجیب است.
به دلایل مشابه کارگردانان، تهیه کنندگان و بازیگران اسرائیلی که با ورایتی صحبت کردند ادعا می‌کنند که فقط به دلیل ملیت خود مجازات می‌شوند، نه برای موضع‌گیری سیاسی. برخی می‌گویند برنامه نویسان جشنواره آشکارا به آنها گفته‌اند که از واکنش معترضان ضداسرائیلی می‌ترسند.
شوال توشوا می‌گوید فیلم کوتاه او «فانکی» که یک فیلم داستانی شخصی درباره تجاوز است، پس از ۷ اکتبر، گاهی بدون توضیح، از جشنواره‌های متعدد حذف شد. وی گفت: من فیلمی درباره غیرانسانی‌ترین تجربه‌ای که تا به حال داشتم، ساختم. و به نوعی، آنقدر برای گفتن یک داستان زنانه متمرکز بودم که فراموش کردم اسرائیلی و یهودی هستم و خود این یک نوع تبعیض دیگر همراه دارد.
وی تاکید دارد که فیلمسازان اسرائیلی به طور سیستماتیک کنار گذاشته می‌شوند.
دیلن جوزف هم که به دنبال یافتن یک توزیع کننده برای فیلم کوتاه خود «فرانسوی» بود و داستان فیلمش هم درباره دسیسه در یک سالن آرایشی است، گفت مسئول آژانسی که سابق با او کار می‌کردم گفت که «ما در طول جنگ با فیلم‌های اسرائیلی کار نمی‌کنیم، اما با بسیاری از فیلمسازان لبنانی و فلسطینی کار می‌کنیم». به عبارت دیگر، او اساساً به من می‌گفت که جایی برای سینمای اسرائیل وجود ندارد.
اسرائیلی‌ها می‌گویند چشم‌انداز شغلی آنها در سال گذشته به طور قابل توجهی با خطر مواجه شده است. دانا اشنایدر تهیه‌کننده آگهی‌های بازرگانی می‌گوید: تا اکتبر پارسال شلوغ‌ترین سال کاری را سپری می‌کردم و بعد از آن شاهد فروپاشی آن در عرض چند هفته بودم.
با توجه به اینکه جنگ غزه هیچ نشانه‌ای از پایان ندارد، برخی معتقدند که تحریم‌های بی‌برنامه به جامعه فیلم آسیب می‌رساند. واترز می‌گوید صنعت سرگرمی مدتی است که مشتاق است از هر دیدگاهی که میانه روانه نیست، فاصله بگیرد. در جشنواره تورنتو سال ۲۰۱۴، فیلمی از اولین کنسرت وی با عنوان «راجر واترز: دیوار» پخش و با استقبال مواجه شد.
وی گفت: بعد از اجرا، جوانی از نتفلیکس آمد و گفت قطعاً می‌خواهیم معامله‌ای انجام دهیم و صبح با شما تماس می‌گیرم. اما صبح روز بعد، آنها تماس نگرفتند، بنابراین، مدیر برنامه‌های من تماس گرفت و آنها گفتند مطمئن نیستند که این برنامه برای نتفلیکس مناسب باشد.
واترز می‌گوید: واقعاً باید هجوم تماس‌ها را در این بین تصور کنید. یعنی واقعاً شما با راجر واترز معامله نمی‌کنید؟ او را گذاشتید در لیست سیاه؟ و با وجود امتیاز ۱۰۰ درصد این فیلم در سایت راتن تومیتوز، این فیلم هرگز توزیع کننده سینمایی پیدا نکرد.
