به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در ایران، قاچاق چوب به مرحله‌ای رسیده است که نه تنها از جنبه‌های اقتصادی و محیط‌زیستی بلکه از بعد منابع آب نیز به یک بحران خاموش تبدیل شده است.
طبق اظهارات الهه موسوی، فعال محیط زیست در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی رکنا، قاچاق چوب به شیوه‌های نوینی چون استفاده از پیک موتوری در حال افزایش است.
موسوی در توضیح این روند گفت:" امروزه، قاچاق چوب معمولاً توسط افراد عادی با استفاده از وسایل نقلیه کوچک مانند موتورسیکلت انجام می‌شود و همچنان مقصد این چوب‌ها کارخانه‌های چوب‌بری هستند. بسیاری از این کارخانه‌ها بدون بررسی منشأ چوب، آن را خریداری می‌کنند."
به گزارش خبرنگار رکنا، جنگل‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی کشور، نقش بی‌بدیلی در تنظیم چرخه آب دارند.
الهه موسوی در این خصوص می‌گوید: "جنگل‌ها نه تنها به‌عنوان ذخایر کربن عمل می‌کنند، بلکه فرآیندهای طبیعی نظیر تبخیر، تقطیر و نفوذ آب به خاک را تسهیل می‌کنند. به‌طور خاص، جنگل‌های هیرکانی و دیگر جنگل‌های طبیعی که به‌عنوان یک میراث طبیعی در نظر گرفته می‌شوند، در مدیریت منابع آبی و حفظ تنوع زیستی اهمیت ویژه‌ای دارند. هر گونه آسیب به این جنگل‌ها نه تنها موجب کاهش منابع طبیعی مانند چوب و گیاهان دارویی می‌شود، بلکه می‌تواند منجر به بحران‌های آبی شود."
پیامدهای این تخریب تنها محدود به از بین رفتن درختان نیست. هر درخت قطع‌شده به منزله از دست رفتن یک سد طبیعی است که می‌تواند آب‌های سطحی را ذخیره کند، از سیلاب‌ها جلوگیری کند و از خشک شدن منابع آبی جلوگیری کند. بدون درختان، خاک‌ها نیز ضعیف‌تر می‌شوند و دیگر قادر به نگهداری آب در خود نخواهند بود، که این مسأله به تشدید کمبود آب در مناطق جنگلی منجر خواهد شد.
در مناطقی که جنگل‌ها به‌طور گسترده‌ای تخریب می‌شوند، میزان رواناب‌های سطحی افزایش می‌یابد. آب باران به سرعت به سمت دریاها و رودخانه‌ها می‌رود و در زمین نفوذ نمی‌کند. این فرایند می‌تواند باعث بروز سیلاب‌های شدید و در عین حال کمبود آب در فصول خشک شود. همچنین، قطع درختان به‌ویژه در مناطقی که میزان بارش باران پایین است، باعث کاهش توانایی خاک برای نگهداری آب می‌شود. در نتیجه، منابع آب زیرزمینی که به شدت به رطوبت خاک وابسته‌اند، کاهش می‌یابند.
جنگل‌ها همچنین نقش مهمی در مقابله با تغییرات اقلیمی دارند. با کاهش سطح جنگل‌ها، ذخایر کربن نیز از دست می‌روند و این موضوع می‌تواند به تغییرات شدید اقلیمی مانند گرمایش جهانی و تغییر الگوهای بارندگی منجر شود. این تغییرات نه تنها موجب بحران‌هایی چون خشکسالی و سیلاب‌های غیرمنتظره می‌شود، بلکه بر کیفیت آب و توزیع آن در مناطق مختلف تاثیر می‌گذارد.
