روزنامه فرهیختگان در یادداشتی به نقد سخنان یک نماینده مجلس درباره شهادت ابراهیم رئیسی پرداخت.
این روزنامه در این زمینه نوشت: ۲۴ ساعت بعد از سخنان رهبری، این حرف‌ها از جماعتی که خود را از شیعیان تنوری و سیاسیون ذوب در ولایت می‌خوانند، قابل قبول نیست.
مسئله فقط یک فرد یا یک گزاره نیست. با میزانسن عجیبی طرفیم؛ طیفی از سخنرانان به ظاهر انقلابی عادت به ایراد سخنان سطحی، تخدیرگونه و ماورایی دارند.
سخنرانانی که عموماً سازوکار تولید استدلالشان ارجاع به رمز‌ها و راز‌ها و اخبار پنهانی و ماورایی است. سازوکاری که با یک گارانتی قضایی-امنیتی در سال‌های قبل تلاش کرده به مخاطب بقبولاند که مثلاً رئیس‌جمهور اسبق، جاسوس اسرائیل است یا سد‌های جنوب کشور ساخته شده تا عنداللزوم دریچه‌های آنها باز شود و آب سد‌ها با پرش از روی سر اهواز و آبادان و... کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس را غرق کند و...
طراحان سیاسی و اسپانسر‌های اقتصادی و ذی‌نفعان این فرایند هم در قدرت هستند. آنها یک شبکه تخدیر‌کننده معرفتی می‌خواهند، یک جامعه توده‌ای که هرچیزی را باور کند و بستری که در عین شبکه کردن این دو، منقطع از بقیه عالم باشد و حس اکثریت بودن را به جامعه مدنظرشان بدهد.
آنچه این روز‌ها در فضای سیاسی و اجتماعی کشور می‌گذرد، حاصل پخت‌وپز این جریان است. یک خطای سیستماتیک که بدنه ارزشی و انقلابی را به جای یک امت رشید و عمیق، یک جامعه توده‌ای می‌خواهد. جامعه‌ای که باور کند ما کرخه و کارون را ساخته‌ایم تا با آنها کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس را غرق کنیم، دیگر هرچیزی را که ما بخواهیم باور می‌کند. اگر به او بگوییم به اینها رأی بدهیم، چون خادمند رأی می‌دهند. اگر چند سال بعد بگوییم رأی ندهید، چون خائنند باز باور می‌کنند و...
البته وقایع اخیر خصوصاً اتفاقاتی که در ماجرای سوریه رخ داد و واکنش‌هایی که در جامعه شبکه‌ای‌شده ایتا بروز کرد، احتمالاً حتی طراحانشان را هم نگران کرده است. حجم تولید خشونت کلامی و توزیع نفرت نسبت به برخی مقامات نظامی و غیرنظامی کشور در حدی بود که نشان می‌دهد این خطای سیستماتیک ممکن است به‌زودی دامن طراحانش را هم بگیرد.
