این موتور اخیراً موفق به گذراندن مرحله نقد و بررسی طراحی حیاتی (CDR) شده که به عنوان یک نقطه عطف کلیدی در فرآیند مهندسی شناخته می‌شود و بلوغ طراحی را تایید می‌کند.
به نقل از پارتیزان، این موتور قرار است جایگزین موتورهای قدیمی TF۳۳ ساخت پرات و ویتنی شود و به کمک قرارداد ۲.۶ میلیارد دلاری که در سال ۲۰۲۱ به امضا رسید، به عنوان بخش مرکزی برنامه جایگزینی موتور تجاری B-۵۲ (CERP) عمل کند.
هدف از این برنامه، بهبود بهره‌وری سوخت و نگهداری است که منجر به بازطراحی بمب‌افکن‌های B-۵۲H به B-۵۲J خواهد شد. این تغییرات بزرگ، ناوگان بمب‌افکن‌های نیروی هوایی ایالات متحده را که به بمب‌افکن‌های دوران آیزنهاور باز می‌گردند، برای ادامه خدمت تا دهه ۲۰۵۰ و حتی بیشتر آماده می‌کند.
