به گزارش رکنا، AST مخفف Aspartate Aminotransferase است که به فارسی آسپارتات آمینوترانسفراز ترجمه میشود. این آنزیمی است که به طور طبیعی در سلولهای بدن، به ویژه در کبد، قلب، کلیهها، مغز و ماهیچهها وجود دارد.
تشخیص آسیب کبدی: اصلیترین دلیل انجام آزمایش AST، بررسی عملکرد کبد است. زمانی که سلولهای کبد آسیب میبینند، AST آزاد شده و وارد جریان خون میشود. بنابراین، افزایش سطح AST در خون میتواند نشانهای از بیماری های کبدی مانند هپاتیت ، سیروز یا سرطان کبد باشد.
نظارت بر بیماریهای کبدی: این آزمایش به پزشکان کمک میکند تا پیشرفت بیماریهای کبدی را زیر نظر داشته باشند و اثربخشی درمان را ارزیابی کنند.
تشخیص آسیب به سایر اندامها: اگرچه کبد اصلیترین منبع AST است، اما افزایش سطح این آنزیم میتواند نشانه آسیب به سایر اندامها مانند قلب، کلیهها یا ماهیچهها نیز باشد.
پزشک ممکن است در موارد زیر آزمایش AST را تجویز کند:
مشکلات کبدی: در صورت وجود علائمی مانند زردی پوست و چشمها، خستگی مفرط، درد شکم، تیره شدن رنگ ادرار یا رنگ پریدگی مدفوع
مصرف داروهای خاص: برخی داروها میتوانند به کبد آسیب برسانند.
قبل از جراحی: برای ارزیابی عملکرد کبد قبل از انجام جراحی
پیگیری بیماریهای مزمن: برای نظارت بر بیماریهای مزمنی مانند هپاتیت C
مقدار طبیعی: میزان طبیعی AST در خون بسته به روش آزمایشگاه متفاوت است. پزشک با توجه به مرجع آزمایشگاه، نتایج شما را تفسیر میکند.
افزایش سطح AST: افزایش سطح AST معمولاً نشاندهنده آسیب به کبد یا سایر اندامها است.
کاهش سطح AST: کاهش سطح AST معمولاً اهمیت بالینی ندارد.
توجه: برای تفسیر دقیق نتایج آزمایش، همیشه باید به پزشک مراجعه کنید. زیرا عوامل مختلفی مانند سن، جنس، داروهای مصرفی و سایر بیماریهای زمینهای میتوانند بر سطح AST تأثیر بگذارند.
آزمایش AST معمولاً همراه با آزمایش ALT (آلانین آمینوترانسفراز) انجام میشود. مقایسه نتایج این دو آزمایش به پزشک کمک میکند تا تشخیص دقیقتری را ارائه دهد.
آزمایش AST به خودی خود خطری ندارد. این آزمایش یک روش ساده و روتین است که برای بررسی عملکرد کبد انجام میشود. در این آزمایش، مقدار کمی خون از رگ شما گرفته میشود و به آزمایشگاه ارسال میشود.
اگرچه خود آزمایش AST خطری ندارد، اما مانند هر عمل پزشکی دیگری، ممکن است با برخی عوارض جزئی همراه باشد. این عوارض معمولاً موقتی و خفیف هستند و شامل موارد زیر میشوند:
کبودی در محل نمونهگیری: این عارضه شایعترین عارضه پس از آزمایش خون است و معمولاً با کمی فشار بر روی محل نمونهگیری برطرف میشود.
سرگیجه یا احساس سبکی در سر: این عارضه به دلیل کاهش ناگهانی حجم خون ممکن است رخ دهد.
عفونت: اگر محل نمونهگیری به درستی ضدعفونی نشود، خطر عفونت وجود دارد. اما این عارضه بسیار نادر است.
اگر پس از انجام آزمایش خون، علائمی مانند تب، لرز، قرمزی و تورم در محل نمونهگیری، درد شدید یا خونریزی طولانی مدت مشاهده کردید، باید به پزشک خود اطلاع دهید.
آرام باشید: استرس و اضطراب میتواند باعث افزایش فشار خون و سختتر شدن پیدا کردن رگ شود.
به اندازه کافی آب بنوشید: قبل از آزمایش خون، به اندازه کافی آب بنوشید تا رگها پر خون شوند.
داروهای خود را به پزشک اطلاع دهید: برخی داروها ممکن است بر نتایج آزمایش خون تأثیر بگذارند. بنابراین، قبل از انجام آزمایش، لیستی از تمام داروهایی که مصرف میکنید را به پزشک خود ارائه دهید.
آزمایش AST (آسپارتات آمینوترانسفراز) یکی از آزمایشهای رایجی است که برای ارزیابی عملکرد کبد انجام میشود. افزایش سطح این آنزیم در خون معمولاً نشاندهنده آسیب به سلولهای کبد است. با این حال، تفسیر دقیق نتایج آزمایش AST نیاز به بررسی سایر عوامل و انجام آزمایشهای تکمیلی دارد.
بیماریهای کبدی: هپاتیت، سیروز، سرطان کبد و سایر بیماریهای کبدی میتوانند باعث افزایش سطح AST شوند.
آسیب به قلب: سکته قلبی، نارسایی قلبی و سایر بیماریهای قلبی نیز میتوانند باعث افزایش سطح AST شوند.
بیماریهای عضلانی: بیماریهای عضلانی مانند دیستروفی عضلانی نیز میتوانند باعث افزایش سطح AST شوند.
مصرف برخی داروها: برخی داروها مانند استامینوفن با دوز بالا، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و برخی داروهای شیمی درمانی میتوانند به کبد آسیب رسانده و باعث افزایش سطح AST شوند.
آسیبهای عضلانی: آسیبهای عضلانی مانند ضربات شدید یا ورزشهای سنگین نیز میتوانند باعث افزایش سطح AST شوند.
کاهش سطح AST معمولاً اهمیت بالینی ندارد و میتواند به دلایل مختلفی مانند کمبود تغذیهای رخ دهد.
مقادیر نرمال: محدوده نرمال AST بسته به آزمایشگاه و روش انجام آزمایش متفاوت است. پزشک با توجه به مرجع آزمایشگاه، نتایج شما را تفسیر میکند.
افزایش سطح AST: افزایش سطح AST لزوماً به معنای بیماری جدی نیست. پزشک برای تشخیص دقیق علت افزایش AST، آزمایشهای تکمیلی مانند آزمایش ALT، بیلی روبین، آلبومین و تصویربرداری از کبد را تجویز خواهد کرد.
کاهش سطح AST: کاهش سطح AST معمولاً اهمیت بالینی ندارد.
بیماری/وضعیت | توضیحات |
---|---|
هپاتیت ویروسی | التهاب کبد ناشی از ویروسهای هپاتیت A، B یا C. |
هپاتیت الکلی | آسیب کبدی ناشی از مصرف بیش از حد الکل. |
سیروز کبدی | جایگزینی بافت سالم کبد با بافت اسکار. |
کبد چرب غیر الکلی | تجمع چربی در کبد به دلایلی غیر از مصرف الکل. |
هپاتیت خودایمنی | التهاب کبد ناشی از سیستم ایمنی بدن. |
سرطان کبد | رشد سلولهای سرطانی در کبد. |
مصرف برخی داروها | برخی داروها مانند استامینوفن با دوز بالا، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و برخی داروهای شیمی درمانی میتوانند به کبد آسیب رسانده و باعث افزایش سطح AST شوند. |
سن: سطح AST در نوزادان و کودکان ممکن است نسبت به بزرگسالان متفاوت باشد.
جنس: در برخی موارد، سطح AST در مردان کمی بالاتر از زنان است.
داروهای مصرفی: برخی داروها میتوانند بر سطح AST تأثیر بگذارند.
روش انجام آزمایش: روش انجام آزمایش و کیتهای آزمایشگاهی مورد استفاده نیز میتوانند بر نتایج آزمایش تأثیر بگذارند.
اگر نتیجه آزمایش AST شما غیر طبیعی بود، حتماً به پزشک مراجعه کنید. پزشک با بررسی سایر علائم و انجام آزمایشهای تکمیلی، علت افزایش یا کاهش سطح AST را تشخیص داده و درمان مناسب را تجویز خواهد کرد.
توجه: این مطلب صرفاً جنبه اطلاعرسانی داشته و به منظور ارائه اطلاعات عمومی در این زمینه تهیه شده است. برای تفسیر دقیق نتایج آزمایش، همیشه باید به پزشک مراجعه کنید.
ویژگی | آزمایش AST (آسپارتات آمینوترانسفراز) | آزمایش ALT (آلانین آمینوترانسفراز) |
---|---|---|
محل اصلی فعالیت | کبد، قلب، ماهیچه های اسکلتی | کبد |
افزایش در | بیماری های کبدی، بیماری های قلبی، آسیب های عضلانی | بیماری های کبدی |
حساسیت به بیماری های کبدی | کمتر نسبت به ALT | بیشتر نسبت به AST |
نسبت AST/ALT | در بیماری های کبدی معمولا کمتر از 1 است | در بیماری های کبدی معمولا بیشتر از 1 است |
کاربرد | تشخیص آسیب کبدی، بیماری های قلبی، آسیب های عضلانی | تشخیص اولیه بیماری های کبدی، نظارت بر درمان هپاتیت |
ALT: آنزیمی است که عمدتاً در کبد یافت میشود. افزایش سطح آن معمولاً نشاندهنده آسیب به کبد است و حساسیت بیشتری نسبت به AST برای تشخیص بیماریهای کبدی دارد.
نسبت AST/ALT: مقایسه این دو آنزیم به پزشک کمک میکند تا نوع آسیب کبدی را تشخیص دهد. به عنوان مثال، اگر نسبت AST/ALT بیشتر از 1 باشد، احتمال آسیب کبدی الکلی بیشتر است.