به گزارش "ورزش سه"، در چارچوب مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی، یوونتوس در خانه خود به مصاف کالیاری رفت و توانست در یک بازی تماشایی و البته یک‌طرفه، با چهار گل زیبا کالیاری را به قاطعانه‌ترین شکل ممکن شکست دهد.
شاگردان موتا در این بازی عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود به نمایش گذاشتند و اکثر بازیکنان بانوی پیر با ارائه یک فوتبال جذاب و تماشاگرپسند، طرفداران را حسابی به وجد آوردند.
یوونتوس سه‌شنبه شب، با تمامی آن چیزی که از ابتدای فصل از سبک بازی آنها مشاهده کرده یودیم، فرق‌های بسیار زیادی داشت و اتفاقا می‌توان از دل همین دیدار به تغییرات و البته سه نکته مهم در موتابال بیانکونری پی برد.
در ابتدا باید اشاره‌ای به این قضیه داشت که یوونتوس در هفته نهم سری آ مقابل اینتر موفق به ثمر رساندن چهار گل در عین دریافت چهار گل از سوی نراتزوری شد و در هیچ دیدار دیگری نتوانسته بود به این شکل چهار گل وارد دروازه تیم حریف کند.
اما بانوی پیر شهر تورین، ترک عادت کرد و در شبی که برخلاف اکثر دیدارهای فصل، تیاگو موتا با یک سبک هجومی و تماشاگر پسند بازیکنان خود را به زمین فرستاده بود، با چهار گل نسخه آبی و قرمزها را در جام حذفی پیچید و برای دومین مرتبه در طول فصل موفق به ثمر رساندن چهار گل در یک دیدار شد.
در نکته دوم موضوع مورد بحث، فرق اساسی بین الگوهای تاکتیکی تیم آلگری با تیم تیاگو موتاست. تا به این مقطع از فصل، از نظر و دیدگاه بسیاری از رسانه‌های ایتالیایی، هیچ تفاوتی میان تیم موتا با آلگری تا به اینجا دیده نشده و چه بسا که موتا و تیمش علاقه بیشتری به آلگری بال دارند. تفکرات پراگماتیک و نتیجه‌گرا بر سبک بازی شاگردان موتا غالب است و به نوعی با چنین شرایطی پا به زمین مسابقه می‌گذارند.
ولی آن چیزی که از نتایج و آمار و ارقام یووه در فصل جاری حاصل شده، تفاوت موتا بال و آلگری بال را به خوبی نشان می‌دهد. در فصل گذشته یووه علاقه چندانی به بازی زیبا نداشت و اکثر نقشه‌ها و استراتژی‌های مکس آلگری، معطوف به یک بازی واکنش‌گرا و با الویت دفاع بر حمله طراحی شده بود. در واقع دوری از ارائه یک فوتبال زیبا و چشم‌نواز و گرایش شدید به بازی چرک و برد دیدارها به اقتصادی ترین نحو ممکن، مدنظر مربی و تئوریسین معروف ایتالیایی بود. اما اکنون تیم موتا با یک بازیسازی درست و اصولی و رعایت تمامی قواعد انتقال و گردش توپ از فاز‌های مختلف در جریان بازی، به نتایج درخشانی به مثابه قد علم کردن و برد برابر منچستر سیتی می‌رسد و در کنار حفظ خصیصه‌های همیشگی دفاع آهنین رایج در فوتبال ایتالیا، این‌چنین فرق خود با سرمربی همانند آلگری را آشکار و مشهود می‌سازد.
گاهی اوقات تفاوت‌های مربی سابق و فعلی بیانکونری، بیشتر از شباهت‌هایشان به چشم می‌آید و البته که یادمان نرود چنین تفاوت‌هایی میان چهره اول نیمکت تیم، با تنها در نظر گرفتن نتایج از دیدگان هواداران و علاقه‌مندان به فوتبال پنهان می‌ماند.
در آخرین نکته هم نمی‌توان از گل‌های استثنایی شاگردان موتا در سه‌شنبه شب به سادگی عبور کرد.
در صحنه گل اول دوشان ولاهوویچ با یک چرخش دیدنی و گرفتاری در بین چند بازیکن کالیاری، توانست با یک ضربه نه چندان محکم اما دقیق دروازه تیم کالیاری را برای اولین بار باز کند.
گل دوم ماحصل شلیک و کاشته‌ای دیدنی از سوی تئون کوپماینرز به سوی دروازه سیمونه اسکوفت بود. چیکو کونسیسائو هم در شبی که از منظر سایت‌های تحلیلی معتبر فوتبال اروپایی بهترین بازیکن زمین لقب گرفت، موفق شد با پای چپ توپ را به گوشه دروازه کالیاری بفرستد.
اما شاید بهترین گل دیدار سه شنبه شب و حتی کوپا ایتالیا 2024/25 توسط نیکو گونزالز به ثمر رسید. گونزالز که در دقیقه شصت و شش جایگزین کنان ییلدیز در زمین شد، علاوه بر ثبت یک پاس گل، گلی به شکل چیپ‌های قدیمی فرانچسکو توتی زد. در دقیقه هشتاد و نه، یووه‌ای‌ها برای به ثمر رساندن گل چهارم و افزایش تعداد گل‌ها و البته سنگین تر کردن شکست تیم کالیاری، فرصت را برای پی‌ریزی یک ضدحمله عالی غنیمت شمردند.
در نهایت توپ به زیر پای نیکو گونزالز رسید و با حمل توپ چند متری، از پشت محوطه جریمه اقدام به نواختن یک چیپ بسیار زیبا کرد و به عالی‌ترین و قدیمی‌ترین حالت ممکن، برای چهارمین دفعه دروازه کالیاری را گشود. گلی که به شدت یادآور و تداعی کننده چیپ‌های خیره کننده اسطوره جاودان رم از پشت محوطه جریمه بود.
به هر روی آن چیزی که از یووه موتا در یک هشتم نهایی کوپا ایتالیا با یکدیگر به تماشا نشستیم، سراسر زیبایی، چشم‌نوازی و البته دلربایی از هواداران بود و باید اذعان داشت که این نمایش، فارغ از سخت یا آسان بودن رقیب، می‌تواند یکی از زیباترین و هیجان‌انگیزترین نود دقیقه‌های یوونتوس در فصول اخیر لقب بگیرد؛ همان چیزی که طرفداران بانوی پیر در هر دیدار، بی‌صبرانه منتظر چنین نمایش بی‌نظیری در مستطیل سبز آلیانز تورین هستند.
