محمد احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: اخیرا در یک مقاله تحقیقاتی دشت اسدآباد بعضی مناطق  آن ۷۰ سانت در طول چند سال فرونشست داشته است این یعنی مرگ خاموش آبخوان  و دشت، همه این‌ها نشان می‌دهد حسابداری، آب اندک باقیمانده در آبخوان‌های رو به زوال باید به شدت و با حساسیت دو چندان انجام شود.

وی با بیان اینکه استان همدان مانند دهه‌های قبل دیگر جای کشت‌های پر آب بر نیست پتانسیل و توان آبخوان‌هایش تمام شده است، ادامه داد: برای حل ابرجالش آب برای پایداری حیات در استان و کشور نیاز به مشارکت جوامع محلی و کلیه ذی‌نفعان داریم نمی‌توان از پشت میز و روی کاغذ و با اقدامات سلبی این چالش بزرگ را حل کرد.

احمدی بیان کرد: اتفاقی که در استان افتاد  و برخوردی که دادستانی استان با باند رشوه که زیرمیزی برای آب زیرزمینی می‌دادند جای قدردانی دارد چرا که فساد در بخش آب باعث می‌شود اعتماد کشاورزی و ذینفعان در مشارکت حفظ باقیمانده آبخوان‌ها صدمه جدی ببیند.

وی با بیان اینکه می‌توان اقدامات اساسی  را برای جلوگیری از بدتر شدن وضعیت آبخوان‌ها در سال‌های پیش رو انجام داد  که این موضوع متأسفانه رها شده است، گفت: باید اهمیت گنجینه‌های آب زیرزمینی برای همه کشاورزان و مردم و برای مسئولین تصمیم‌گیر صدها بار یادآوری شود چرا که تبعات از دست دادن این آب‌های زیرزمینی غیرقابل جبران و فاجعه بار خواهد بود.

احمدی با اشاره به واقع شدن استان همدان در فلات مرکزی ایران، گفت: میانگین وابستگی کشور به سفره‌های آب زیرزمینی ۶۰ درصد بوده درحالیکه در غرب کشور، استان همدان تنها استانی است که عدد وابستگی به  گنجینه‌های آب زیرزمینی آن بیش از ۸۰ درصد است ‌و در بعضی دشت‌های آن وابستگی کامل صددرصدی به سفره‌های آب زیرزمینی دارند.

وی با بیان اینکه در بیشتر شهرهای استان همدان تأمین آب شرب شهرها و روستاها تماما از طریق آب زیرزمینی صورت می‌گیرد و وابستگی صددرصدی به این سفره آب تجدیدناپذیر دارند، افزود: بنابر آمار وزرات نیرو فلات مرکزی ایران از تنها ۱۰ درصد آب تجدیدپذیر کشور بهره می‌برد  و از ۳۰۰ میلیارد متر مکعب آب تجدید ناپذیر و ذخایر استراتژیک آبی آن که دیگر تجدید نخواهد شد.

احمدی با اشاره به اینکه نیمی از آب‌های زیرزمینی یعنی بیش از ۱۵۰ میلیارد متر مکعب را برای همیشه مصرف و به عبارتی گنجینه‌های استراتژیک آبخوان‌های زیر پایمان را خالی کرده‌ایم، ادامه داد: چه بر سر آبخوان ‌هایی که باید در روز مبادا و در شرایط تغییر اقلیم تکیه‌گاه ما باشندآوردیم که تمام آنها دچار فرونشست و شاخص‌های  منفی و رو به زوال شده‌اند؟

احمدی افزود: بنابر برآورد کارشناسان تا سال  ۱۴۲۰ نزدیک به ۱۱۸ آبخوان  کشور که همگی آنها در فلات مرکزی واقع شده برای همیشه خشک شده و آبی در آنها باقی نخواهد ماند و غیرقابل احیاء برای ابد خواهند شد.

وی تصریح کرد: بر اساس آماری که اخیرا  رئیس مرکز خشکسالی کشور ارائه کرده تا ۱۸ آذر ۱۴۰۳ استان همدان از جمله دشت اسدآباد ۴۵ درصد کاهش بارندگی داشته و برای کل کشور ۳۰ درصد کاهش بارندگی نسبت به بلند مدت بوده است اما افزایش دما ۱.۵ درجه نسبت به بلند مدت در کشور رخ داده است.

احمدی با بیان اینکه امسال پنجمین پاییز خشکی است که در یک دهه گذشته سپری می‌کنیم، ادامه داد: پاییز امسال تقریباً تمام کشت‌های پاییزه گندم، جو و کلزا  در استان همدان با اتکاء به آب زیرزمینی سبز شدند و اگر آب زیرزمینی وجود نداشت در هیچ یک از مزارع دانه‌ها از خاک جوانه نمی‌زدند.

وی با اشاره به اینکه کشت‌های دیم نیز در پاییز امسال به سختی با بارندگی‌های اندک پاییزه سبز شدند و تعدادی نیز بواسطه تاخیر در بارندگی‌ها خشک شدند و جوانه نزدند، گفت: اینها نشان می‌دهد که وابستگی ما به آب زیرزمینی برای حیات ساکنان استان و پایداری از نقش بسیار مهمی برخوردار است به‌ویژه که منابع آب شرب در بیشتر جاها وابستگی کامل به آب زیرزمینی دارد و با پایین رفتن سطح آب زیرزمینی کیفیت آب نیز دچار افت خواهد شد و به عبارتی هرچه سطح سفره‌های آب زیرزمینی پایین برود بر عکس سطح ec  یا املاح آب بالا می‌آید.

مدیرعامل خانه حامی کشاورز اسدآباد با تأکید بر اهمیت حفظ کیفیت آب باقیمانده در آبخوان‌ها از آلودگی، ادامه داد: چشمانمان را به آسمان دوخته‌ایم و فکر می‌کنیم با بارندگی مجدداً زیر زمین پر آب خواهد شد در حالی‌که بیلان دشت‌های ما بشدت منفی است میزان آب ورودی و خروجی آن هیچ تناسبی با هم ندارد و در خوشبینانه‌ترین حالت یک به ۱۰ است.

وی بیان کرد: فرونشستی که در  تمام دشت‌ها رخ می‌دهد نشان از خالی شدن خلل و فرج خاک در اعماق زمین از آب به واسطه حفر چاه‌های عمیق دارد که آب گرانبها و با ارزش به بالای زمین استخراج می‌شوند و برای همیشه از بین می‌رود.

احمدی افزود: ترک برداشتن خانه‌های باغی کشاورزان، بالا آمدن لوله جدار چاه‌های عمیق  از زمین، فرونشست پله‌ای یک تا دو کیلومتری در اطراف روستاهای وندرآباد و پیرشمس الدین و قادرآباد دشت اسدآباد و چهاردولی، کاهش آبدهی چاه‌ها به یک سوم تا یک پنجم، همگی نشان از خالی شدن گنجینه‌های  آبخوان‌های شهرستان دارند و باید به فکر این سرمایه تجدیدناپذیر بود.

انتهای پیام