به گزارش ایسنا، ترامپ مدعی یک مأموریت است و برنامه‌هایی برای پیشبرد برنامه‌های تهاجمی اولویت‌های اقتصادی دارد. ترامپ در اوایل این ماه به خبرنگاران درباره پایان دادن به جنگ در اوکراین گفت ما پیشرفت کمی داشته‌ایم، اما افزود این جنگ سخت است.
اظهارنظرهای دقیق تر در مورد جنگی که بازارهای انرژی و مواد غذایی جهانی را متلاطم کرده است، پس از ماه ها مطرح می‌شود که ترامپ در کمپین انتخاباتی وعده داد نه تنها به راحتی به جنگ پایان می دهد، بلکه حتی قبل از روی کار آمدن او این کار را انجام خواهد داد.
در زمینه تجارت، رهبران جهان و سیاست گذاران واشنگتن در حال حاضر به دنبال خنثی کردن وعده های تعرفه‌های گسترده ترامپ به ویژه امید او برای اعمال تعرفه‌های کلان بر کل جهان هستند.
در مورد مالیات، دارندگان اوراق قرضه دولتی ایالات‌متحده و محافظه کاران مالی ممکن است مشتاق نباشند با برنامه کاهش مالیات ترامپ همراهی کنند و شرکت های نفتی شرط مطمئنی برای تحقق وعده ترامپ برای افزایش سرسام آور تولید انرژی نیستند.
شاید سوال کلیدی برای سال پیش رو این باشد که آیا ترامپ می‌تواند جهان را در این موضوعات به خواست خود خم کند یا در نهایت مجبور به خم شدن خواهد شد؟ موضوعی که در بسیاری از برنامه‌های اقتصادی ترامپ مطرح است، بدهی ملی فزاینده آمریکاست که اخیراً از مرز ۳۶ تریلیون دلار عبور کرده است و ناظران بودجه را برانگیخته است که بگویند هر صورت حسابی در سال‌های آینده باید به طور کامل پرداخت شود.
ترامپ وعده داده است که مجموعه‌ای از کاهش‌ها، از جمله اصلاحات جدید برای نرخ‌های فردی و شرکتی را به همراه داشته باشد. همین هفته، او قول داد که بزرگترین کاهش مالیات در تاریخ این کشور را اعمال خواهد کرد. نتایج نشان داد که وعده‌های ترامپ می‌تواند بیش از ۹ تریلیون دلار در دهه آینده هزینه داشته باشد. سیاست نیز می‌تواند مانع شود، زیرا برخی نسبت به برنامه‌های او تردید دارند.
موضوع بدهی را می‌توان در همه جا احساس کرد و ترامپ به برنامه‌های دیگر خود برای جبران بالقوه برنامه‌های هزینه‌های جدید تکیه می‌کند. او اغلب از تعرفه‌ها و حفاری نفت برای پرداخت مقدار عظیم بدهی استناد می‌کند.
به گزارش یاهو فایننس، در مورد نفت، ترامپ اغلب ازطلای مایع زیر پای آمریکا صحبت می‌کند. اما ایالات‌متحده در حال حاضر بیش از هر کشور دیگری در تاریخ نفت تولید می‌کند و قیمت‌ها نسبتا پایین است و انتظار می‌رود در آینده نزدیک به همین شکل باقی بماند. شرکت‌های نفتی همیشه نسبت به ایجاد مازاد عرضه محتاط هستند و ممکن است بعید باشد که تولید را افزایش دهند.
