غلامرضا صادقیان، سردبیر روزنامه جوان در یادداشتی با عنوان «پزشکیان در تنگنای چاپلوسان دستپاچه و منتقدان عجول» به بررسی آرا درباره رفع آهسته فیلترینگ توسط دولت چهاردهم پرداخته است.
او در این زمینه نوشت: اعضای شورای راهبری دولت پزشکیان اکنون بر او سخت می‌گیرند. مثلاً منتقد پرکاری گفته است: «آقای پزشکیان وقت را برای انجام اصلاحات اساسی در کشور دارد از دست می‌دهد. آنچه که امروز کشور را تهدید می‌کند، فیلترینگ نیست بلکه ناترازی‌های متعدد، تحریم و مسائل دیگر است.»
این نقد‌ها حساب‌شده است. یعنی طرف می‌داند که تحریم‌ها و ناترازی‌ها دکمه ندارد که فشار دهند و تمام! همان فیلترینگ هم که یک مطالبه جدی همین منتقدان بود و کراراً می‌گفتند اگر فیلترینگ را بردارد، مردم به پزشکیان برای باقی مسائل هم اعتماد می‌کنند و حتی می‌گفتند اگر فیلترینگ را بردارد، باقی کار‌ها را هم که نکند، مردم راضی‌اند، با فشار یک دکمه میسر نشد و نمی‌شود.
حالا درباره تحریم‌ها که اساساً جدی‌تر و تواناتر از این دولت هم نتوانست آن را بردارد، چرا باید به پزشکیان بگوییم وقت را داری هدر می‌دهی؟! حتی ناترازی‌ها را یک‌بار می‌گویند محصول دو دهه نامدیریتی است و با یک تصمیم یک‌شبه قابل‌حل نیست و بار دیگر تهدید می‌کنند که آقای رئیس‌جمهور! وقتت کم است!
به‌نظر می‌رسد چنین منتقدانی که در خود دولت و مشاوران و رسانه‌های همسو و حامی دولت فراوان‌تر از جا‌های دیگر هستند از دو جهت فعالند، یکی برای حفظ پرستیژ منتقدانه خود و دیگری برای کاری است که سال‌هاست از نظام می‌خواهند، یعنی همان مذاکره سریع و بی‌قیدوشرط. وگرنه چه دلیلی دارد که یک منتقد نزدیک به دولت به رئیس‌جمهور بگوید برای ناترازی‌ها و تحریم‌ها داری وقت را از دست می‌دهی؟! مثلاً باید برای تولید برق و گاز بیشتر چه کرد یا تحریم‌ها را چطور و با فشاردادن کدام دکمه یا رهاکردن کدام تیر برداشت؟
