عبور از این راه که سراسر از کویر می‌‌‌گذشت سفر را کوتاه می‌‌‌کرد و در واقع نزدیک‌‌‌ترین مسیر بین هند و بنادر سوریه بود. سنگ‌نبشته‌های یافت شده در آن مدارکی ارزشمند در مورد راه‌ها و تشکیلات تجاری به دست می‌دهد، این شهر اساسا یکی از شهرهای بخش شرقی روم به‌‌‌شمار می‌‌‌رفت. کلونی‌های پالمیری در تعدادی از شهرهای پارتی تشکیل شد و تجار آزادانه میان آنها رفت‌‌‌وآمد می‌‌‌کردند. پالمیرا زمانی در جهان باستان یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی جهان بود، این شهر تبلور هنر و معماری قرن‌‌‌های نخست و دوم به‌‌‌شمار می‌‌‌رود که در آن تکنیک‌های یونانی و رومی با سنت‌‌‌های محلی و نفوذ ایران باستان در هم آمیخته است. این محوطه حاوی بیش از هزار ستون و یک گورستان عظیم شامل بیش از ۵۰۰ مقبره است. تا پیش از جنگ داخلی سوریه هر سال بیش از ۱۵۰ هزار جهانگرد از پالمیرا بازدید می‌‌‌کردند. شهر تدمر را اشکانیان در زمان حکومت وسیع خود که تا صحرای شامات گسترده شده بود بنا کردند، ولی خیلی زود به دلیل حمله‌های رومیان این شهر از خاک ایران جدا شد و در اختیار رومیان قرار گرفت. بعد از آن، این شهر پایتخت ملکه زنوبیا، ملکه سوریه و ملکه‌ شرق شد.

رومیان توجه خاصی به تدمر داشتند و علت آن علاوه بر تجارت، هم‌‌‌مرز بودن تدمر با ایران نیز بوده‌‌‌ است. زیرا تدمر حدفاصلی میان روم و ایران اشکانی و ساسانی بود. در میان این کشمکش‌‌‌های دوجانبه، امیران تدمر سیاستی هوشمندانه اتخاذ کرده بودند و استفاده‌های فراوانی می‌‌‌بردند.  آنتوان به بهانه اینکه تدمر می‌‌‌کوشید از دو قدرت روم و پارت به‌‌‌طور مساوی استفاده کرده و استقلال خود را حفظ کند، در سال ۴۱م. به آنجا حمله کرد. اما حمله او بی‌‌‌نتیجه ماند، زیرا اهالی تدمر پیش از رسیدن آنتوان زنان و اموال خود را برگرفته به جانب چپ رود فرات پناه برده بودند. سپاه روم نیز از ترس تیراندازان ماهر تدمری و حمایت ایرانیان به دشت‌‌‌های فرات نزدیک نشد. تنها نتیجه‌‌‌ای که از این جنگ حاصل شد این بود که میان ایران و آنتوان به کلی به هم خورد، زیرا ایرانیان خود را مدافعان طبیعی تدمر به حساب می‌‌‌آوردند.  تدمر شهری است زیبا با ستون‌‌‌های طلایی رنگ، شهری شاعرانه که آدمی را به یاد یکی از معلقات امروالقیس از معروف‌ترین شاعران عرب دوران جاهلی می‌‌‌اندازد. این شهر زیبا یکی از مهم‌ترین ایستگاه‌های تجاری بین آسیا و اروپا در نیمه‌ دوم قرن اول پیش از میلاد بوده است.

سرانجام این شهر زیبا و شاعرانه در سال ۲۷۴میلادی توسط حمله امپراتور روم(اورلیانوس) ویران شد. از مهم‌ترین بناهای شهر می‌توان به معبد بل یا بعل، «بازار اغوار» و دروازه بزرگ (قوس النصر) اشاره کرد. در قرن سوم میلادی پالمیرا به اردوگاهی نظامی تبدیل شد و به تدریج دوران پرشکوه آن با شن و ماسه صحرایی مدفون شد. هنوز بخشی از این شهر پرشکوه در زیر ماسه‌ها ناپدید است.

۲۱ مه ۲۰۱۵ گروه دولت اسلامی داعش شهر باستانی پالمیرا را تصرف و بسیاری از مجسمه‌ها، معابد و ستون‌‌‌های آن را ویران کرد.