همشهری - سعیده مرادی: پناهگاه پلنگچال از مشهورترین و پررفتوآمدترین پناهگاههای مسیر درکه به قل توچال است که حدود ۳۰۰ متر مربع وسعت دارد و در آن خوابگاهی با گنجایش ۷۰ تا ۸۰ نفر ساخته شده است.
پناهگاه قدیمی کوهنوردان
ساخت پناهگاه پلنگچال سال ۱۳۴۹ با پیگیریهای فردی به نام مهندس نوروزی که از پیشکسوتان عرصه کوهنوردی ایران بود و با تأیید رئیس تربیت بدنی وقت شروع شد. این پناهگاه در ارتفاع ۲۴۵۰ متری از سطح دریا قرار دارد. مدت زمان رسیدن به این پناهگاه از میدان درکه حدود ۳ ساعت بوده که البته این زمان در فصلهای مختلف کمتر و بیشتر میشود. پناهگاه پلنگچال امکاناتی مانند رستوران، ۸ اتاق جهت اسکان شبانه و سرویس بهداشتی دارد و همه روزه از ساعت ۵ بامداد تا ۲۱ پذیرای ورود کوهنوردان است.
کوهپیمایی از کنار رودخانه
سرتاسر مسیر درکه تا پناهگاه از داخل دره زیبای پلنگچال و از کنار رودخانه میگذرد و یکی از زیباترین مسیرهای صعود به ارتفاعات شمال تهران محسوب میشود. در طول مسیر تعدادی استراحتگاه وجود دارد، که یکی از قدیمیترین آنها به نام استراحتگاه اُذغالچال، از سال ۱۳۵۴ فعال است. از پناهگاه پلنگچال مسیری در جهت شمالشرقی با ۴ ساعت کوهپیمایی به قله توچال میرسد. مسیر پناهگاه پلنگ چال به ایستگاه ۵ توچال هم راهی پر سنگلاخ است. از پناهگاه پلنگچال علاوه بر توچال، مسیرهایی به امامزاده داوود(ع)، قله شاهنشین و ایستگاه پنجم تلهکابین توچال وجود دارد.
نشانی: مسیر کوهنوردی درکه، محدوده پلنگ چال