به گزارش همشهری آنلاین، منتقد روزنامه گاردین درباره فصل دوم سریال «بازی مرکب» می‌نویسد که پس از شروعی کُند، این سریال در نهایت به نمایشی تبدیل می‌شود که شما را به طرز ناراحت‌کننده‌ای تشنه خون می‌کند. روزنامه تایمز نیز این سریال را «داستانی چندلایه و ظریف درباره انتقام و رستگاری» توصیف کرد.
محبوب‌ترین سریال اصلی نتفلیکس در روزهای پایانی سال ۲۰۲۴ به صفحه نمایش بازگشت، با شخصیت اصلی سونگ گی-هون (با بازی لی جونگ-جه) - همان بازیکن شماره ۴۵۶ - که سه سال پس از پیروزی در مجموعه بازی‌های مرگبار، دوباره وارد میدان شده است.
فصل اول این درام کره‌ای داستان گروهی ۴۵۶ نفره از افراد درمانده و بدهکار را روایت می‌کرد که برای دریافت یک جایزه نقدی بزرگ، تا پای مرگ با یکدیگر رقابت می‌کردند. این بار، برنده قبلی همراه با صدها شرکت‌کننده جدید به میدان بازگشته و تلاش می‌کند آن‌ها را به امنیت برساند.
طبق گفته ربکا نیکلسون از گاردین که به این فصل سه ستاره از پنج ستاره داده است، قسمت‌های جدید این سریال شخصیت اصلی را مصمم به انتقام از ثروتمندان پشت پرده این نمایش مرگبار نشان می‌دهد.
او اضافه کرد که قسمت‌های ابتدایی شبیه تاکتیک‌های وقت‌کشی به نظر می‌رسند و ادامه داد: «با توجه به اینکه این سریال «بازی مرکب» است، این روند نسبتاً معمول است. وقتی وارد خود بازی‌ها می‌شویم، این درام کره‌ای پرطرفدار مسیر خود را پیدا می‌کند. اما زمان زیادی صرف کش دادن داستان می‌شود که بسیار دردناک است.
منتقد گاردین نتیجه‌گیری می‌کند که فصل سوم که برای سال ۲۰۲۵ تأیید شده است، باید بهتر عمل کند و اضافه کرد: «با وجود تمام نوسانات، به‌ویژه در زمانی که داستان در حال گرم شدن برای ورود به ماجراهای اصلی است، یک پیچش بزرگ وجود دارد که واقعاً خوب عمل می‌کند، اما اینکه آیا این پیچش به اندازه کافی از آنچه در فصل اول اتفاق افتاده متمایز است یا نه، مشخص نیست و زمانی که فکر می‌کنید می‌دانید داستان به کجا می‌رود، مسیر خود را تغییر می‌دهد، هیجان را افزایش می‌دهد و جایگاه خود را پیدا می‌کند. اما چه حیف که این روند طولانی است.»
فصل اول که به گفته تیم گلنفیلد از تایمز به‌عنوان تفسیری ضدآرمانشهری از مشکلات سرمایه‌داری در مرحله پایانی شناخته می‌شد، به بزرگ‌ترین افتتاحیه سریالی نتفلیکس تبدیل شد و در ۲۸ روز اول توسط ۱۱۱ میلیون کاربر تماشا شد.
فصل دوم «بازی مرکب» از نگاه منتقدان ۵ رسانه: شگفت‌انگیز یا ناامیدکننده؟
منتقد تایمز به فصل دوم چهار ستاره داد و گفت: «کلید موفقیت این بازگشت شگفت‌انگیز، ریتم دقیق و متفکرانه است که با نشانه‌هایی از روشنایی در دل سایه‌های تاریک همراه شده است. اگرچه مخاطب علاقه دارد بلافاصله به میدان وحشت بازگردانده شود و روایت ۴۵۶ بازیکن که به روش‌های خلاقانه‌تر تحت کنترل و شکنجه قرار می‌گیرند، چند قسمت اول به‌طور متقاعدکننده‌ای زندگی در بیرون از میدان را بررسی می‌کند.»
او افزود: «این سریال داستانی درباره انتقام و رستگاری است: پیچیده‌تر، ظریف‌تر و چندلایه‌تر از سریال اصلی.»
اد پاور از تلگراف، اما تنها سه ستاره به این فصل داد و آن را به نسخه معادل آلبوم دوم دشوار یک ستاره موسیقی پاپ که یک شبه به شهرت رسیده تشبیه کرد.
او نوشت: «این فصل شامل بسیاری از مواردی است که در فصل اول بازی مرکب در سال ۲۰۲۱ دوست داشتید، اما علاقه کمی به فراتر رفتن یا حتی برهم زدن قواعد قبلی دارد.»
آنابل نوگنت از ایندیپندنت معتقد است که کارگردان در رویکرد خود کاملاً موفق بوده و چهار ستاره به این فصل داده است.
او نوشت: فصل دوم بازی مرکب به‌اندازه فصل اول شوکه‌کننده نیست، اما مگر نه اینکه این موضوع هدف اصلی است؟ تکرار شوک فصل اول غیرممکن است، و نویسنده هوانگ دونگ-هیوک به‌خوبی می‌داند که نباید تلاش کند.»
او همچنین به شخصیت‌های جدید بازی اشاره کرد: «یک فراری کره شمالی که مجبور شده نوزاد خود را رها کند، یک کاریکاتوریست شهربازی که نیاز به پول برای درمان سرطان دخترش دارد و یک ستاره سابق یوتیوب و معامله‌گر رمزارز که پول خود را در یک کلاهبرداری از دست داده است. سونگ گی-هون همچنان تلاش می‌کند به آن‌ها کمک کند، از جمله دختری جوان که بارداری خود را زیر لباس‌های گشاد ورزشی پنهان می‌کند و یک افسر نظامی سابق که به دنبال یک زندگی جدید در تایلند است.»
منتقد ایندیپندنت همچنین نوشت: «در حالی که فصل اول برای ایجاد شوک از مرگ‌ها بهره می‌برد، فصل دوم وحشت خود را از آنچه مخاطبان بازگشته می‌دانند، استخراج می‌کند و گی‌هون را بار دیگر وارد بازی می‌کند. گی هون با این که می‌داند که بعداً چه اتفاقی می‌افتد، با این دانش نیز نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد. حذف شوک و کنار زدن رمز و رازی که فصل اول را داشت، یک ریسک است، اما ریسکی که به کارگردان اجازه می‌دهد پیام ضدسرمایه‌داری قدرتمند خود را به‌طور کامل نشان دهد.»
از سوی دیگر دنیل فینبرگ از هالیوود ریپورتر فصل دوم را به‌طور کلی ناامیدکننده خواند و نوشت: «این فصل دارای مشکل بنیادی نیست که آن را شکسته خورده بدانیم اما می‌توان گفت فصل دوم جواب نداده است.»
