۳۶۷ روز گذشته، اما هنوز اشک‌هایشان خشک نشده است. اشک‌ها چونان رقصی غمناک، از گوشه چشم‌ها روان‌اند، گویی این اندوه پایان ندارد. بغض‌هایی که در گلویشان گیر کرده‌اند، مثل گرهی بازنشدنی، خفه‌شان می‌کند.
مادران... آخ مادران. زجه‌هایشان، شکاف بر دل شب می‌اندازد. یکی سر بر زیر چادر فرزند، آرام زمزمه می‌کند، گویی با فرزندش حرف می‌زند. دیگری، دست‌های لرزانش را بر عکس جوانی پرپر شده می‌کشد، انگار هنوز امید بازگشتش را در دل دارد.
من، توان قدم برداشتن ندارم. تنها از دور نگاه می‌کنم. مادران گل‌های پرپر شده، در میان زجه‌هایشان ایستاده‌اند؛ اما نه، ایستاده نیستند، انگار زمان کمرشان را خم کرده است.
بازماندگان این یک سال را چگونه دوام آورده‌اند؟ هر خطی که بر چهره‌هایشان افتاده، داستانی از شب‌های بی‌خوابی و روزهای گریه است.
صدای گریه‌ها اوج می‌گیرد. مداح می‌خواند، اما این صدا گم می‌شود در دل ناله‌ها و ضجه‌ها. اشک‌ها، بغض‌ها و سکوت شکسته، تنها باقی‌مانده این تراژدی‌اند.
در این میان، چهره‌ای آشنا به چشمم می‌خورد: یگانه قاسمی، خواهر شهیده آیدا قاسمی که در حمله تروریستی ۱۳ دی سال گذشته مادر و خواهرش شهید شده و خود نیز یک پایش را از دست داده؛ با ویلچر همراه مادربزرگش به مراسم آمده است.
یگانه، با وجود جراحات جسمی و روحی، در کنار مادربزرگش حضور یافته تا یاد و خاطره عزیزانش را گرامی بدارد.
حضور او در این مراسم، نمادی از استقامت و پایداری خانواده‌های شهدا در برابر سختی‌ها و مصائب است.
به گزارش ایسنا، اولین سالگرد شهدای حمله تروریستی مسیر گلزار شهدای کرمان در حسینیه ثارالله با حضور خانواده شهدا برگزار شد.
در حمله تروریستی ۱۳ دی ماه سال گذشته همزمان با چهارمین سالگرد شهادت سردار حاج قاسم سلیمانی، ۹۷ نفر شهید و حدود ۴۸۰ نفر مجروح شدند.
انتهای پیام
