همشهری آنلاین ــ سپیده شریعت‌رضوی: صحرا اسداللهی این روزها با حضور در ریلیتی شوی «شام ایرانی» و رفتار صمیمی و بی‌غل و غشی که در این برنامه از خودش نشان داد مورد توجه قرار گرفته است. ژانر تلویزیونی ریلیتی شو (Reality Show) که در سال‌های اخیر جایگاه خود را در فضای برنامه‌سازی داخلی پیدا کرده و این روزها بازارش حسابی داغ است، برای چهره‌های سرشناسی که در این برنامه‌ها شرکت می‌کنند مثل تیغی دولبه است. ریلیتی شو ازیک‌طرف می‌تواند به محبوبیت فوری و بیشتر آنها کمک کند و از طرف دیگر ممکن است به شهرت و تصویر چهره‌ها نزد مخاطب لطمه بزند. اسداللهی به خوبی این آزمون را پشت گذاشت و موفق شد در «شام ایرانی» رابطه خوبی با مخاطب برقرار کند. به همین مناسبت با او گفت‌وگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
خانم اسداللهی درباره دلایل خود برای پذیرفتن حضور در ریلیتی شوی «شام ایرانی» برایمان بگویید؟
شاید بشود یکی از مهمترین دلایل من برای حضور در این پروژه، سعید ابوطالب کارگردان و تهیه‌کننده اثر بود که باعث شد پیشنهاد حضور در «شام ایرانی» را بپذیرم چراکه هر زمان با ایشان کار کردم تجربه بسیار خوبی برایم رقم خورد. خدا را شاکرم که کار با این گروه درجه یک همیشه حال خوب برایم داشته. البته درست است که در «مافیا» و «پدر خوانده» بازیکن ضعیفی بودم و شاید مردم مرا خیلی دوست نداشتند و حتی حرصشان دادم اما از همکاری با سازندگان اثر لذت بردم. در حقیقت آقای ابوطالب هم انسان شریفی است و هم در همکاری با ایشان بسیار آرامش دارم. همچنین علاقه‌ام به آشپزی باعث شد در «شام ایرانی» حضور پیدا کنم چراکه از انجام آن لذت می‌برم.
شما فصل های پیشین این برنامه را تماشا کرده بودید؟
بله. من پیش از حضور در «شام ایرانی» فصول پیشین آن را تماشا کرده بودم و برایم جالب بود. اساسا شبکه‌هایی را که برنامه آشپزی دارند، دنبال می‌کنم چراکه غذا پختن یک زیبایی بصری دارد که آن را به شدت دوست دارم.
مخاطب در «شام ایرانی» تا چه اندازه با خود واقعی صحرا اسدالهی روبرو بوده است؟
من نه تنها در این برنامه بلکه در دیگر برنامه‌هایی که حضور پیدا می‌کنم، تلاش دارم که خودِ واقعی‌ام را به نمایش بگذارم. اینکه چقدر مردم با من ارتباط می‌گیرند و باورم می‌کنند، باید آنها پاسخ دهند اما همواره سعی کردم همانی را که هستم، به نمایش بگذارم.
برای برگزاری مهمانی خود با چه چالش‌هایی مواجه بودید؟
من مهمانی خود را در روستایی برگزار کردم که در آن به دنیا آمدم، آن‌هم در شرایطی که گاز نبود؛ البته گازی که من در این برنامه استفاده کردم با کپسول کار می‌کرد نه گاز شهری. هوا بسیار سرد بود، به قدری که آب یخ زده بود. به هر حال برگزاری مهمانی در آنجا با سختی‌هایی همراه بود اما علاقه‌مند بودم آن را همان جا برگزار کنم چراکه به دنبال رقم زدن یک تجربه خاص برای همه بودم.
حرکت خلاقانه شما در بردن این برنامه به دل طبیعت، نشان‌دهنده اهمیت ارتباط با ریشه‌ها و لذت بردن از سادگی‌های زندگی است و واکنش های مثبتی هم به آن نشان داده شده است. قصد خودتان از این اتفاق چه بود؟
من به روستای محل تولدم عِرق دارم و فکر می‌کنم بخش زیادی از این برنامه شامِ ایرانی است، پس به دنبال آن بودم زمانی که نوبتم شد مخاطبان را مهمان یک زیبایی بصری نیز کنم. همچنین در منوی غذایم دوست داشتم غذاهای محلی درست کنم؛ غذایی معمولی که خوب پخته شود و همچنین اکثریت مردم بتوانند آن را بخورند و چیز عجیبی نباشد. خوشبختانه مردم با این اتفاق همراه شدند و با هر پیغامی که می‌گرفتم، بسیار حالم خوب شد. همچنین متوجه شدم مردم بسیار مهربان و دل‌بزرگی داریم که واقعا انتقاداتشان سازنده است. قدردان تمام کسانی هستم که با پیام‌هایشان کمک کردند تا انگیزه بگیرم برای ادامه مسیر و دست تک تک شان را می‌بوسم.
از نظر شما این ریلیتی شو در ادامه مسیر برای جذاب ماندن و جذب مخاطب بیشتر نیازمند توجه به چه مواردی است؟
درباره «شام ایرانی» مهمترین نکته این است که هر چه قدر ایرانی‌تر و ساده‌تر برگزار و فضای متفاوتی خلق شود، بینندگان آن را بیشتر دوست دارند. همچنین در نظرسنجی‌ها مشخص است که چه مواردی برای مخاطب جذاب است و چه نکاتی نه. ما به عشق مخاطب کار می‌کنیم و به عشق آنها همه کار می‌کنیم و نظرشان بسیار مهم است.
