سرویس جهان مشرق - پروفسور بوعز گولانی استاد دانشگاه و کارشناس صهیونیست در گزارشی در رابطه با مسئله اردن و تحولات منطقه ای نوشت:
«در حال حاضر در خاورمیانه مجموعه ای از کشورها وجود دارد که مدت ها پیش به عنوان موجودیت های ملی واقعی وجود نداشتند، اگرچه جهان همچنان با آنها به عنوان دولت های ملی برخورد می کند. لبنان در سال ۱۹۷۵ در جنگ داخلی از هم پاشید و از آن زمان تاکنون واقعاً به عنوان یک کشور مستقل عمل نکرده است.»
«عراق پس از سقوط رژیم صدام حسین در سال ۲۰۰۳ از هم پاشید. لیبی پس از سقوط رژیم قذافی از هم پاشید. سوریه با وقوع قیام در سال ۲۰۱۱ شروع به تجزیه کرد و بیشتر قلمرو آن در سال ۲۰۱۵ به خلافت اسلامی تبدیل شد. اما اسد توانست وضعیت را تا زمان سقوط خود در یک ماه پیش تثبیت کند. سومالی دیگر از اواخر دهه ۱۹۹۰ به عنوان یک کشور مستقل وجود نداشته است. یمن نیز بیش از یک دهه پیش به دو بخش تقسیم شد و این فهرست از تحولات داخلی در کشورهای منطقه و پیامدهای آن همچنان ادامه دارد.»
اینگونه است که اردن می تواند به کشور دشمن تبدیل شود
این کارشناس صهیونیست با اشاره به ارجحیت هویت‌های قومی و دینی در منطقه مینویسد:
«در بخش بزرگی از کشورهای خاورمیانه، هویت قومی و فرقه ای بسیار بیشتر از هویت ملی اهمیت دارد. سید حسن نصرالله سالهای قبل گفت که او در درجه اول شیعه و پس از آن لبنانی است. رهبر جدید سوریه، احمد الشرع، اول از همه یک سنی و در درجه دوم سوری است. کردهای عراق، ترکیه و سوریه بسیار بیشتر از کشورهایی که در آن زندگی می کنند، بیشتر از حکومت‌رسمی حاضر، به میراث قومی خود وفادار هستند. اذعان به این واقعیت و درک شکنندگی موجدیت هایی که ما را احاطه کرده اند، برای آینده ما حیاتی است.»
وی نگرانی از بابت حوادث احتمالی در اردن را اینگونه عنوان میکند:
«در این زمینه، حادترین موضوعی که ما در مورد آن باید بحث کنیم، مربوط به ثبات حکومت در اردن و احتمال این مسئله است که شبه‌نظامیان سنی که اکنون جنوب سوریه را کنترل می‌کنند، تلاش کنند گفتمان و نگاه خود را به پادشاهی اردن منتقل کنند. تظاهرات حمایت از حماس که در طول سال گذشته در پایتخت اردن شاهد آن بودیم، بیانگر قدرت فزاینده جنبش اخوان المسلمین در اردن است. ترکیبی از نیروهای خارجی با حمایت مردمی اخوان المسلمین می تواند منجر به سناریویی شود که در آن اردن ناگهان به یک کشور دشمن تبدیل شود که توسط نیروهای رادیکال کنترل می شود.»
«همانطور که در سال ۱۹۷۰ در قبال جنگ داخلی اردن عمل کردیم (کمک های مخفیانه به اردن برای سرکوب فلسطینیان در این کشور)، زمانی که حکومت حسین در برابر تهدید سوریه تقریباً سقوط کرده بود، اسرائیل اکنون نیز باید با ایالات متحده، عربستان سعودی، مصر و امارات متحده عربی برای پیشبرد راه حلی برای حوادث احتمالی همکاری کند و هر اقدامی را که می تواند منجر به فروپاشی حکومت در اردن شود متوقف کند.»
لازم به ذکر است که اردن در چند سال اخیر، وضعیت وخیمی را تجربه کرده است که منجر به نارضایتی‌های گسترده داخلی در این کشور شده است. همچنین همکاری بی چون و چرای حکومت اردن با رژیم صهیونیستی و آمریکا در سرکوب مقاومت فلسطین و جنایت علیه مردم غزه، منجر به شکل گیری توده عظیمی از نارضایتی داخلی در این کشور را ایجاد کرده است، مسئله ای که در آینده نزدیک میتواند منجر به یک حادثه بزرگ در مسیر آینده این کشور شود.
