به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، استان سیستان و بلوچستان با مشکلات جدی بهداشتی مواجه است که بخشی از این مشکلات ناشی از کمبود زیرساخت‌های اساسی مانند آب شرب سالم و مراکز درمانی فعال است. نبود آب کافی و سالم در بسیاری از مناطق روستایی نه تنها سلامت عمومی را به خطر انداخته، بلکه منجر به شیوع بیماری‌هایی مانند عفونت های گوارشی و پوستی شده است. این مشکل، به‌ویژه در فصل‌های گرم سال، شدیدتر می‌شود و زندگی بسیاری از کودکان و زنان را تهدید می‌کند.
علاوه بر این، تعطیلی مراکز جامع سلامت در برخی روستاها موجب شده است که دسترسی به خدمات درمانی و بهداشتی برای بسیاری از مردم غیرممکن شود. عدم آموزش و آگاهی‌رسانی کافی، به‌ویژه به زنان و کودکان، نیز نقش مهمی در گسترش مشکلات بهداشتی دارد. نبود برنامه‌های آموزشی درباره پیشگیری از بیماری‌ها و مراقبت‌های بهداشتی، افراد را در برابر خطرات بیشتری قرار داده و به ناتوانی در مدیریت مسائل بهداشتی در این مناطق دامن زده است. این چالش‌ها نیازمند توجه فوری و برنامه‌ریزی دقیق از سوی مسئولان است.
ساجده عربسرخی، فعال حوزه اجتماعی، بیشتر در مناطق محروم به ویژه سیستان و بلوچستان فعالیت دارد. او در امور خیر، از جمله راهسازی، مدرسه‌سازی، آموزش و توانمندسازی زنان و کودکان در این مناطق فعالیت می‌کند.
او در گفت‌وگویی با رکنا اظهار می کند: من در این سالها بیشتر به کارهای زیرساختی مانند توانمندسازی و کارآفرینی زنان پرداخته‌ام و در بخش‌های راهسازی، انجام ساخت‌و‌سازهای عمرانی و ساخت پل بعد از سیل نیز مشغول هستم.
عربسرخی درباره اهمیت راه سازی در مسیر پیشرفت جوامع می‌گوید: در استان سیستان و بلوچستان، مواردی را می بینید که شاید کمتر جایی از کشور مشابه آن را دیده باشید. برای مثال، «آب‌نما» رودخانه‌ای است که به صورت عمودی از جاده عبور کرده و باعث تخریب آن می‌شود. اگر این رودخانه‌ها به صورت اصولی هدایت شوند، می‌توانند از تخریب جاده‌ها به دلیل سیل‌ها و بارش‌های شدید جلوگیری کنند. بسیاری از تخریب‌ها در جاده‌ها به دلیل آب‌نماهای کوچکی است که عمود بر جاده‌ها حرکت می‌کنند و اصلا هدایت شده حرکت نمی کنند.
او ادامه می‌دهد: همچنین کنار جاده‌ها با کوچک‌ترین باران تخریب می‌شوند و پس از پر شدن با خاک، در بارش بعدی دوباره خراب می‌شوند؛ لذا تصمیم گرفتم در این حوزه، بیشتر فعالیت کنم. من به این نتیجه رسیدم که راه، اولین فاکتور رسیدن به توسعه است و بدون راه، هیچ پیشرفتی امکان‌پذیر نیست.
ساجده عربسرخی همچنین بر توانمندسازی و کارآفرینی با تمرکز روی کودکان و زنان تأکید می کند و می‌گوید: هرچه کودکان کم‌سن‌تر باشند، ارزش کار توانمندسازی برای آنها بیشتر خواهد بود. احداث کتابخانه و پارک نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، اما باید توجه داشت که صرفا ساخت کتابخانه کافی نیست. کتابخانه‌ها باید مروج کتاب نیز داشته باشند تا مفید واقع شوند.
وی در ادامه می‌افزاید: پارک‌ها برای کودکان در این مناطق بسیار مهم است. آنها در پارک‌ها آموزش‌هایی از قبیل مدارا، نوبت دهی، مشارکت و همدلی را فرا می‌گیرند. در واقع، بازی در پارک‌ها برای کودکان به منزله مهدکودکی است که در آن اصول اجتماعی و انسانی را یاد می‌گیرند. همان مهدکودکی که در روستاها و شهرستان هایشان ندارند و از داشتنش محروم مانده اند.
عربسرخی همچنین به لزوم توزیع اقلام بهداشتی به همراه بسته‌های غذایی اشاره می‌کند و می‌گوید: بسیاری از زنان در این مناطق به دلیل کمبود منابع مالی قادر به تهیه اقلام بهداشتی ضروری نیستند. به همین دلیل، مشکلات بهداشتی جدی برای آنها به وجود می‌آید و از آنجایی که بسیاری از آنها از دردهایشان می‌گذرند و به پزشک مراجعه نمی‌کنند، این مشکلات و دردها بیشتر می‌شود.
او تأکید می‌کند: آموزش، تنها راه جلوگیری از این مشکلات است. من با تلاش‌های خود سعی کرده‌ام به این مناطق کمک کنم. هرچند که برخی می‌گویند این افراد در تنگنای مالی هستند و گرسنه‌اند و در حال حاضر لزومی به آموزش نیست؛ اما من اعتقاد دارم که آموزش می‌تواند به آنها کمک کند تا به توانمندی برسند.
ساجده عربسرخی در ادامه اظهار می کند که به عنوان واسطه بین خیرین و مردم عمل می‌کند و ایده‌های خود را به خیران منتقل می‌کند تا بتواند پروژه‌های خود را انجام دهد.
وی همچنین از مشکل جدی دیگری در این مناطق یاد می‌کند که عبارت است از بازدید برخی از افراد عادی و همچنین سلبریتی‌ها که بدون آگاهی از فرهنگ مردم این مناطق، تصاویری از فقر افراد در این استان منتشر می‌کنند که نه تنها کمک کننده نیست؛ بلکه باعث گم شدن راه حل اصلی برای مرتفع کردن مشکلات مردم در این مناطق است.
وی می‌افزاید: آشنایی با فرهنگ مردم، چیزی است که باید در نظر گرفته شود. در صورتی که این آگاهی افزایش یابد و افراد توانمند شوند، دیگر نیازی به توزیع بسته‌های غذایی یا کمک‌های دیگر نخواهد بود. برای مثال سلبرتی ها از پاهای برهنه کودکان در این مناطق عکس می گیرند در حالی که نمی دانند بسیاری از این کودکان علاقه دارند که قبل از بازی کردن، کفش‌هایشان را در بیاورند.
عربسرخی در نهایت به دستاورد خود در زمینه توانمندسازی خانواده ها اشاره می‌کند و می‌افزاید: ما در این مسیر موفق شدیم به جای اینکه برای این خانواده ها گوسفند بکشیم و چند وعده گوشت برایشان تامین کنیم، به حدود ۸۰ خانواده بز بدهیم تا با آن، معیشتشان را تامین کنند و همچنین از دریافت کمک‌های مادی بی‌نیاز شوند.
او همچنین در مورد فعالیت‌های خود در مناطق مختلف سیستان و بلوچستان از جمله دشتیاری، قصرقند و نیکشهر توضیح می‌دهد و می‌گوید: در این مناطق، بازسازی مدارس موجود و افزایش تعداد کلاس هایشان را به ساخت مدارس جدید ترجیح می‌دهم و در این مسیر همکاری خوبی با سازمان نوسازی مدارس دارم.
این فعال اجتماعی در ادامه به مشکلات سیستم بهداشت و درمان در این مناطق اشاره می‌کند و می‌گوید: متأسفانه بسیاری از خانه‌های بهداشت و مراکز سلامت به دلیل کمبود کادر توانمند، بلااستفاده مانده‌اند. در بعضی از مناطق، این خانه‌های سلامت تبدیل به آغل یا تعطیل شده‌اند.
وی می‌افزاید: فقط در بخش بنت شهرستان نیکشهر، 6 مرکز جامع سلامت وجود دارد که از این تعداد، چهار تا از آنها بسته است و به درشان قفل زده شده است. حتی دو تا از این مراکز، نگهبان هم ندارند. از سویی دیگر، در مراکزی که فعال هستند، می بایست یک پزشک عمومی به صورت تمام وقت حضور داشته باشد؛ این در حالی است که یک پزشک از صبح تا ظهر در این مراکز فعال است و بعد از آن می رود!
ساجده عربسرخی می افزاید: مرکز اصلی بهداشت در شهر بنت است که باید پنج تا پزشک به صورت تمام وقت داشته باشد. این در حالی است که دو پزشک طرحی شیفتی در این مرکز فعالیت می کند. این وظیفه علوم پزشکی ایرانشهر است که این مراکز را تجهیز و به شرایط آنها رسیدگی کند. در دو سه ماه اخیر این مرکز تحت نظر علوم پزشکی چابهار قرار گرفته است که البته چیزی تغییر نکرده است.
عربسرخی مجددا گریزی به مشکل نبود راه‌های مناسب جهت ارتباط مناطق مختلف با یکدیگر اشاره می‌کند و می‌افزاید: در بخش بنت از ۱۲۰۰ کیلومتر جاده روستایی، فقط ۸۸ کیلومتر از آن آسفالت شده است. این وضعیت موجب می‌شود که مردم برای مراجعه به پزشک و یا انجام امور دیگر، هزینه‌های بالایی پرداخت کنند. به طور مثال، با وضعیت بنزین در استان سیستان و بلوچستان، برای رفت و برگشت از طریق این جاده ای که خاکی است، یک فرد بیمار باید چهار میلیون تومان فقط هزینه رفت و برگشت پرداخت کند که بسیاری از روستاییان قادر به پرداخت هزینه‌های بالای رفت و آمد نیستند.
وی در پایان از وضعیت نامطلوب علوم پزشکی در این استان و نیاز به اقدام‌های جدی برای بهبود وضعیت بهداشت و درمان در این مناطق خبر می‌دهد و امیدوار است که وزیر جدید علوم پزشکی توجه بیشتری به این مناطق داشته باشد.
