به گزارش بی‌‌‌بی‌‌‌سی، جانو لیبر، مدیرعامل سازمان حملونقل متروپولیتن (MTA)، اعلام کرد که طرح جدید کنترل ترافیک از نیمه‌‌‌شب ۵ ژانویه آغاز به کار کرده است. این طرح با استفاده از بیش از ۱۴۰۰ دوربین نظارتی، ۱۱۰ نقطه شناسایی و ۸۰۰ تابلوی اطلاع‌‌‌رسانی، بیش از ۴۰۰ مسیر ترافیکی را تحت پوشش قرار می‌دهد. لیبر همچنین اطمینان داد که توافقات انجام‌‌‌شده با دولت فدرال برای اجرای این طرح، حتی با تغییرات دولت آینده نیز پابرجا خواهد ماند.
اجرای این طرح پس از دو سال کشمکش و تاخیر، سرانجام محقق شد. طرحی که از ابتدا با مخالفت‌‌‌هایی از سوی برخی شهروندان و کسب‌وکارها روبه‌‌‌رو بود. کیتی هوکول، فرماندار نیویورک، گرچه از ابتدا از این طرح حمایت می‌‌‌کرد، اما در ژوئن سال گذشته به دلیل نگرانی از پیامدهای نامطلوب برای ساکنان شهر، اجرای آن را به تعویق انداخت.
ساعاتی پس از اجرای طرح جدید عوارض ترافیکی، جریان ترافیک در مرز شمالی منطقه مشمول مالیات، روان گزارش شد. بسیاری از رانندگان از فعال شدن دوربین‌‌‌های جدید و کسر خودکار هزینه‌‌‌ها از حساب‌‌‌های خود بی‌‌‌اطلاع بودند. جانو لیبر اعلام کرده است که رانندگان در صورت‌حساب‌‌‌های ماهانه خود، هزینه‌‌‌های مربوط به عبور از این مناطق را مشاهده خواهند کرد. با وجود اهداف مثبت این طرح، برخی رانندگان و کسب و کارها نگران تاثیرات منفی آن هستند. برای مثال، کریس اسمیت، مشاور املاک از نیوجرسی، به شدت به این طرح اعتراض کرده و گفته است: «آیا شوخی می‌‌‌کنید؟ این ایده چه کسی بود؟ کیتی هوکول؟ او باید به خاطر این نادانی محاکمه شود.»
با توجه به مخالفت‌‌‌های موجود، آینده این طرح همچنان نامشخص است و باید دید آیا دولت جدید به رهبری ترامپ آن را لغو خواهد کرد یا نه.
جمهوری‌خواهان محلی از ترامپ خواستند تا در این طرح مداخله کند. مایک لاولر، نماینده کنگره از منطقه حومه‌‌‌ای شمال نیویورک، در نوامبر از ترامپ درخواست کرد تا به «پایان دادن به این طرح عوارض ترافیکی نامعقول» متعهد شود. با وجود مخالفت‌‌‌های گسترده، از جمله تلاش مقامات نیوجرسی برای جلوگیری از اجرای این طرح به دلایل زیست‌‌‌محیطی، دادگاه این درخواست را رد کرد. سال گذشته، نیویورک برای دومین سال متوالی به عنوان پرترافیک‌‌‌ترین شهر جهان شناخته شد. در مرکز منهتن، سرعت متوسط خودروها در ساعات اوج صبح به ۱۱ مایل بر ساعت (۱۷ کیلومتر بر ساعت) کاهش یافته بود. برخی از شهروندان از جمله فیل باوئر، جراح ساکن منهتن، از اجرای این طرح استقبال کردند. او معتقد است که این طرح می‌تواند به کاهش ترافیک و تشویق مردم به استفاده از وسایل نقلیه عمومی کمک کند.
اما بر اساس گزارشی از نیویورک‌‌‌تایمز، با وجود تمام این چالش‌‌‌ها، پس از دهه‌‌‌ها انتظار و موانع متعدد، از جمله تلاش ناموفق ایالت نیوجرسی در آخرین لحظات برای لغو آن در دادگاه، درروزهای گذشته طرح عوارض ترافیک در قلب نیویورک اجرا شد. حامیان این طرح از بیش از یک قرن پیش، آن را راهکاری برای کاهش ترافیک سنگین و تامین بودجه موردنیاز برای ارتقای سیستم حملونقل عمومی معرفی می‌‌‌کردند. اجرای این طرح، ۱۵ میلیارد دلار برای بهبود زیرساخت‌‌‌های حملونقل عمومی فراهم خواهد کرد.
این طرح به این صورت عمل می‌کند که اکثر رانندگان برای ورود به منطقه مرکزی منهتن، باید عوارض پرداخت کنند. بیشترین میزان عوارض در ساعات اوج ترافیک اعمال می‌شود: از ساعت ۵ صبح تا ۹ شب در روزهای هفته و از ساعت ۹ صبح تا ۹ شب در آخر هفته‌‌‌ها. رانندگان بیشتر خودروهایی که وارد منطقه مرکزی منهتن می‌‌‌شوند، باید عوارض پرداخت کنند.
بیشتر پرداخت‌‌‌های عوارض از طریق سیستم الکترونیکی E-ZPass انجام می‌شود. بسیاری از رانندگان قبلا از این سیستم برای پرداخت عوارض پل‌‌‌ها، تونل‌‌‌ها و بزرگراه‌‌‌ها استفاده کرده‌‌‌اند. دوربین‌‌‌های الکترونیکی در ورودی‌‌‌ها و خروجی‌‌‌های منطقه عوارضی نصب شده‌‌‌اند که به طور خودکار پلاک خودروها را ثبت می‌کنند.
همان‌طور که گفته شد رانندگان بیشتر خودروهای شخصی باید برای ورود به منطقه ترافیک محدود در ساعات اوج ترافیک ۹ دلار و در سایر ساعات 2.25 دلار پرداخت کنند. موتورسیکلت‌‌‌سواران در ساعات اوج 4.50دلار و در ساعات غیر‌اوج 1.05 دلار پرداخت خواهند کرد. رانندگان کامیون‌‌‌های کوچک تجاری و برخی اتوبوس‌‌‌ها در ساعات اوج 14.40 دلار و در سایر ساعات 3.60 دلار پرداخت می‌کنند. رانندگان کامیون‌‌‌های بزرگ و اتوبوس‌‌‌های توریستی باید در ساعات اوج 21.60 دلار و در ساعات غیر‌اوج 5.40 دلار پرداخت کنند.
اما تکلیف تاکسی‌‌‌ها و مسافران اوبر چیست؟ مسافران تاکسی‌‌‌ها و سایر وسایل نقلیه کرایه‌‌‌ای مانند اوبر و لیفت باید علاوه بر کرایه، یک هزینه اضافی برای هر سفر در منطقه ترافیک محدود پرداخت کنند. این هزینه برای تاکسی‌‌‌ها، تاکسی‌‌‌های سبز و خودروهای سیاه ۷۵ سنت و برای اوبر و لیفت 1.50 دلار برای هر سفر به، از، درون یا عبور از منطقه ترافیک محدود است.
آیا معافیت، اعتبار یا تخفیف وجود دارد؟ رانندگان برخی از خودروهایی که افراد دارای معلولیت را حمل می‌کنند و رانندگان خودروهای اضطراری مجاز از پرداخت عوارض معاف هستند. برخی از ساکنان داخل منطقه ترافیک محدود نیز ممکن است واجد شرایط دریافت اعتبار مالیاتی ایالتی باشند. رانندگان کم‌‌‌درآمد می‌توانند پس از ۱۰ سفر اول در ماه، برای دریافت تخفیف ۵۰ درصدی ثبت‌‌‌نام کنند.
در ساعات اوج ترافیک، رانندگان خودروهای شخصی که از طریق چهار تونل دارای عوارض لینکلن، هالند، هیو ال. کری، و کویینز-میدتاون وارد منهتن می‌‌‌شوند، تا ۳ دلار اعتبار در برابر عوارض روزانه منطقه ترافیک محدود دریافت می‌کنند. برای اطمینان از جمع‌‌‌آوری ۱۵ میلیارد دلار برای ارتقای زیرساخت‌‌‌های سیستم حملونقل عمومی شهر، نرخ عوارض تا سال ۲۰۲۸ به ۱۲ دلار و تا سال ۲۰۳۱ به ۱۵ دلار افزایش خواهد یافت. اما در پاسخ به این سوال که آیا این عوارض قطعی شده است؟ باید گفت خیر. دونالد ترامپ، رئیسجمهور منتخب، اعلام کرده است که به عنوان یکی از اولین اقداماتش در کاخ سفید، این برنامه را متوقف خواهد کرد و ممکن است راهی برای انجام این کار پیدا کند. گروه‌‌‌هایی از مخالفان در نیوجرسی و نیویورک نیز بیش از یک سال از طریق دعاوی قضایی با این عوارض مبارزه کرده‌‌‌اند که می‌تواند حتی پس از شروع برنامه، آن را متوقف کند. اما اخیرا قاضیان فدرال در چند پرونده علیه مخالفان این طرح رای داده‌‌‌اند.
در حالی که نیویورک به تازگی اجرای طرح عوارض ترافیک را آغاز کرده، لندن سال‌هاست که به عنوان پیشگام در این زمینه شناخته می‌شود. این شهر اروپایی در سال ۲۰۰۳ سیستم عوارض ترافیک خود را اجرا کرد و تجربیات ارزشمندی از این طرح به دست آورده است که می‌تواند به عنوان یک مدل برای نیویورک و دیگر شهرها مورد استفاده قرار گیرد. طرح عوارض ترافیک لندن هزینه‌‌‌ای است که از بیشتر خودروها و موتورسیکلت‌‌‌هایی که وارد محدوده مرکزی شهر لندن (CCZ) می‌‌‌شوند، دریافت می‌شود. این محدوده شامل بسیاری از خیابان‌‌‌های اصلی و جاذبه‌‌‌های توریستی شهر است. رانندگان باید از ساعت ۷ صبح تا ۶ عصر در روزهای هفته و از ساعت ۱۲ ظهر تا ۶ عصر در آخر هفته‌‌‌ها، برای تردد در این منطقه عوارض پرداخت کنند.
این طرح که از سیستم مشابهی در سنگاپور الگوبرداری شده، از سال ۲۰۰۳ اجرا می‌شود. هدف اصلی از اجرای این طرح، کاهش ترافیک، آلودگی هوا و صدا در مرکز شهر و همچنین تامین بودجه برای بهبود سیستم حملونقل عمومی بوده است. با وجود اینکه بخشی از منطقه عوارض در سال‌های گذشته حذف شده است، همچنان یکی از بزرگ‌ترین مناطق عوارض ترافیک در جهان محسوب می‌شود. عوارض ترافیک لندن به این صورت است که بیشتر خودروها برای ورود به مرکز شهر بین ساعت ۷ صبح تا ۶ عصر در روزهای هفته و از ساعت ۱۲ ظهر تا ۶ عصر در آخر هفته‌‌‌ها باید مبلغی حدود ۱۵ پوند پرداخت کنند. اگر این هزینه پرداخت نشود، جریمه‌‌‌ای سنگین در انتظار راننده خواهد بود. البته، این طرح در روزهای کریسمس و سال نو اجرا نمی‌شود.
اجرای این طرح عمدتا بر اساس سیستم شناسایی خودکار پلاک خودروها (ANPR) انجام می‌شود. در 10 سال اول پس از معرفی این طرح، درآمد ناخالص آن تا پایان دسامبر ۲۰۱۳ به حدود 2.6 میلیارد پوند رسید. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳، حدود 1.2 میلیارد پوند در حملونقل عمومی، بهبود جاده‌‌‌ها و پل‌‌‌ها و برنامه‌‌‌های پیاده‌‌‌روی و دوچرخه‌‌‌سواری سرمایه‌گذاری شد که از این مبلغ، ۹۶۰ میلیون پوند به بهبود شبکه اتوبوس‌رانی اختصاص یافت.
طرح عوارض ترافیک احتمالا موجب کاهش ۱۰درصدی حجم ترافیک نسبت به شرایط اولیه و کاهش کلی ۱۱ درصدی مسافت طی‌‌‌شده توسط وسایل نقلیه در لندن بین سال‌های ۲۰۰3 تا ۲۰۱۲ شده است، هرچند این تغییرات را نمی‌توان به طور قطعی به این طرح نسبت داد. با وجود این دستاوردها، سرعت ترافیک در دهه گذشته، به‌‌‌ویژه در مرکز لندن، به‌‌‌طور مستمر کاهش یافته است. شرکت حملونقل لندن توضیح می‌دهد که این کاهش در سرعت ترافیک احتمالا ناشی از مداخلاتی است که ظرفیت موثر شبکه جاده‌‌‌ای را برای بهبود محیط شهری، افزایش ایمنی جاده و اولویت‌‌‌بخشی به حملونقل عمومی، عابران پیاده و دوچرخه‌‌‌سواران کاهش داده‌‌‌اند. شرکت حملونقل لندن در سال ۲۰۰۶ نتیجه‌‌‌گیری کرد که با وجود اینکه سطح ازدحام در مرکز لندن به سطح پیش از اجرای طرح عوارض ترافیک نزدیک است، اثربخشی این طرح در کاهش حجم ترافیک نشان می‌دهد که بدون آن، شرایط به‌‌‌مراتب بدتر می‌‌‌شد.
از تاریخ ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۰، برای تردد در منطقه عوارض لندن، مبلغ ۱۵ پوند به ازای هر روز باید پرداخت شود.
