به گزارش خبرآنلاین، این شاید خبر خوبی در مورد سیارک‌هایی که ارزش بالایی دارند، نباشد؛ اما در بخش دیگری از این تحقیق به این نکته اشاره‌شده که حتی سیارک‌هایی که در ابتدا تصور می‌شد محتوای فلزی نسبتاً کمی دارند، درواقع دارای مقادیر معقولی از این فلزات هستند که از نظر اقتصادی می‌توان آن‌ها را استخراج کرد.
برای اثبات این موضوع، در این مقاله به شکلی مفصل به مجموعه‌ای از مطالعات شهاب‌سنگ‌ها که درواقع بازمانده سیارک‌ها هستند، پرداخته‌شده و درجات ۸۳ عنصر مختلف را با سنگ‌های معدنی موجود در سطح زمین یا نزدیک به آن مقایسه کرده است.
از آنجایی‌که سنجش‌ازدور در تشخیص برخی از این عناصر مشکلاتی دارد، نمونه‌های شهاب‌سنگ که می‌توانند تحت تکنیک‌های آنالیز پیشرفته قرار گیرند، بهترین گزینه برای محاسبه دقیق ترکیب شیمیایی سیارک‌ها خواهند بود؛ به‌غیراز نمونه‌های معدودی از سیارک‌های سالم و بکری که از مسیر دوری بازگردانده شده‌اند.
این داده‌ها نشان داد که PGM ها که غلظت‌شان کمتر از آن چیزی است که در ابتدا در نظر گرفته می‌شد، همچنان غلظت بسیار بالاتری نسبت به سنگ معدن‌های معادل زمینی‌شان هستند.
