سرویس جهان مشرق - جاستین ترودو، نخست وزیر ۵۳ ساله کانادا که در نوامبر ۲۰۱۵ به قدرت رسید و دو بار در انتخابات مجدد پیروز شد و به یکی از باسابقه ترین نخست وزیران کانادا تبدیل شده بود، بدلیل مسائل اقتصادی از جمله گرانی و کمبود مسکن در کانادا استعفای خود را اعلام کرد. جاستین پیر جیمز ترودو، سیاستمدار کانادایی، بیست و سومین نخست‌وزیر کانادا و رهبر حزب لیبرال این کشور بود. در ماه‌های اخیر فشار اعضای حزب لیبرال و افکار عمومی در این کشور برای کناره‌گیری ترودو افزایش قابل توجهی یافته بود.

از شهریور ۱۳۹۱ که کانادا در تصمیمی یک طرفه، اقدام به قطع رابطه با جمهوری اسلامی ایران کرد، با وجود برگزاری چند دور مذاکره، هیچ گاه یک روابط دیپلماتیک پایدار میان دو طرف از آن زمان تا به امروز میان تهران و اتاوا شکل نگرفته است که بخش عمده ای از آن در دوره جاستین ترودو بوده است. این درحالی است که جاستین ترودو در زمان تبلیغات برای انتخابات اعلام کرده بود که در صورت پیروزی به دنبال عادی‌سازی روابط دیپلماتیک با ایران خواهد بود.

در کنار مسائل داخلی که در نهایت منجر به کناره گیری ترودو از نخست وزیر کانادا شد، باید به این مسئله اشاره کرد که او در حدود ده سال دوران نخست وزیری خود، تبدیل به یک پدر معنوی برای جریان‌های اپوزیسیون، اختلاسگران و تروریست‌های فراری از ایران شده بود و یک بازیگر صف اولی در تمام تصمیمات ضد ایرانی در عرصه‌های مختلف بود. در واقع از جاستین ترودو باید به عنوان یکی از ضد ایرانی ترین سیاستمداران دنیا یاد کرد، کسی که تمام تلاش خود را در دشمنی با دولت و مردم یران به کار گرفت.

خودکشی کاووس سید امامی و واکنش ترودو

اولین اقدامات ضد ایرانی دولت کانادا به رهبری جاستین ترودو، در زمان خودکشی سید کاووس امامی، جاسوس رده بالای آمریکا در زندان‌های ایران بود. دولت وقت کانادا طی اظهاراتی مداخله جویانه در این مسئله که جزو امور داخلی و امنیت ملی ایران محسوب میشود، اقدام به اتخاذ مواضع ستیزه جویانه علیه ایران کرد. در آن زمان، جاستین ترودو، در توییتی که دخالت در امور داخلی کشور محسوب میشود، نوشت: "ایران باید به مریم ممبینی، همسر کاووس امامی اجازه دهد این کشور را ترک کند و به کانادا سفر کند تا در کنار خانواده اش باشد و این کشور باید به سوالات در مورد مرگ شوهر او، کاووس سیدامامی، در زندان اوین پاسخ دهد. "

پرونده کاووس سید امامی در ایران و مداخله گری‌های دولت کانادا، آغازی بر روند تقابل جاستین ترودو با جمهوری اسلامی ایران بود.

تصویب قطعنامه ضدایرانی در سازمان ملل

از جمله دیگر اقدامات جاستین ترودو علیه جمهوری اسلامی ایران، ایفای نقش مخرب کانادا در مجامع بین المللی بود. سال ۱۳۹۷، مجمع عمومی سازمان ملل به پیش‌نویس طرح ارائه‌شده از سوی کانادا در خصوص نقض حقوق بشر در ایران، با اکثریت ضعیف رای مثبت داد.

در آن سال، این قطعنامه ضدایرانی که موضوع آن تکراری و با اهداف سیاسی مطرح شده بود، در حالی تنها با ۸۴ رأی موافق به تصویب رسید که ۳۰ کشور با آن مخالفت کرده و ۶۷ کشور نیز به آن رای ممتنع دادند. پیش از رای‌گیری در خصوص این قطعنامه، نماینده دائم ایران در سازمان ملل هدف از آن را سیاسی دانست و از اعضای مجمع عمومی خواست از استفاده از حقوق بشر به عنوان ابزاری سیاسی علیه کشورها ممانعت کنند.

اقدام علیه سپاه پاسداران و توقف مذاکرات عادی سازی روابط با ایران

دولت جاستین تردو که یکی از شعارهایش در آغاز کار، عادی سازی روابط با ایران بود، تنش با تهران را با اقدام علیه یکی از بزرگترین نهادهای کشور، یعنی سپاه پاسداران، به اوج خود رساند. در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۸ پارلمان کانادا در مصوبه‌ای به توقف مذاکرات از سرگیری روابط با ایران رأی داد و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را وارد فهرست گروه‌های حامی تروریسم کرد.

این طرح از سوی نماینده حزب محافظه‌کار در مجلس ارائه شده بود. پس از آن‌که جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا از حزب لیبرال به حمایت از آن قیام کرد، همهٔ اعضای حزب لیبرال در کابینهٔ او به این طرح رأی مثبت دادند. همچنین در سال ۱۴۰۳، دولت کانادا رسما اعلام کرد که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به عنوان یک سازمان تروریستی طبقه بندی می‌کند.

مصادره دارایی‌های ایران به بهانه‌های واهی

دولت جاستین ترودو در چند ساله گذشته، طی چندین مرتبه، بر اساس اتهامات واهی و دروغ، اقدام به دست درازی و دزدی از اموال ایران تحت عنوان پرداخت خسارت به قربانیان تروریسم کرد.

بر اساس قانون «عدالت برای قربانیان تروریسم» که در سال ۲۰۱۲ در کانادا صادر شده‌است، کسانی که مدعی قربانیان تروریسم هستند، می‌توانند به دادگاه‌های کانادا از ایران شکایت کرده و غرامت دریافت کنند. در خرداد ۱۳۹۵ دادگاه عالی انتاریو به‌خاطر اتهام واهی حمایت ایران از تروریسم، رأی به مصادرهٔ ۱۳ میلیون دلار کانادا از محل دارایی‌های غیردیپلماتیک ایران از جمله حساب‌های بانکی، به خانوادهٔ قربانیان حملات گروه‌های حزب‌الله لبنان و حماس داد. در تاریخ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۷ دادگاه انتاریو، ایران را به پرداخت ۳۰۰ هزار دلار جریمه به شاکیان قضایی که ایران را به حمایت از تروریسم متهم کرده‌اند، محکوم کرد. همین دادگاه در سال ۲۰۱۶ ایران را به پرداخت ۱۳ میلیون دلار به قربانیان تروریسم محکوم کرده بود که از دارایی‌های غیر دیپلماتیک ایران پرداخت شد.

در ۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۷ دادگاه استیناف استان انتاریو کانادا حکم ۱٫۷ میلیارد دلاری توسط دادگاه ایالات متحدهٔ آمریکا علیه دولت ایران برای قربانیان آمریکایی تروریسم را مورد تأیید قرار داد و مصونیت کشوری برای ایران را رد کرد و تهران را متهم کرد که تلاش دارد تا «قانون عدالت کانادا برای قربانیان تروریسم» را از دور خارج کند. در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۹ دولت کانادا با فروش ساختمان‌های متعلق به دولت ایران در شهرهای اتاوا و تورنتو ده‌ها میلیون دلار به خانواده‌های این قربانیان پرداخت.

همراهی در پروژه‌های ضد ایرانی و میزبانی از ضد انقلاب و تروریست‌ها

دولت جاستین ترودو در ده سال گذشته، همراه با سیاست‌های غرب در پروژه‌های فشار حداکثری علیه ایران، بارها اقدام به تحریم های غیر قانونی جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های مختلف کرده است. تحریم نهادهای اقتصادی و سیاسی به منظور افزایش فشار بر مردم ایران و در جهت ایجاد نارضایتی‌های داخلی و بالا گرفتن آتش ناآرامی‌ها به منظور پیشبرد برنامه‌ جریان‌های معاند و اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران، از جمله اقداماتی است که در دولت جاستین ترودو، در دشمنی با مردم ایران صورت گرفت.

کانادا همچنین در سالهای اخیر مهم ترین پایگاه تجمع جریان اپوزیسیون، جریان ضد انقلاب ایرانی و تجمعات آنها بوده است. جاستین ترودو همواره به عنوان بزرگترین حامی جریان‌های ضد ایرانی در جهان خود را نشان داد و در بسیاری میتینگ‌ها و تجمعات آنها حضور پیدا کرد.

حضور فعالانه وی در میان جریان ضد انقلاب و آغوش باز او در استقبال از دشمنان جمهوری اسلامی ایران، باعث شد تا از جاستین ترودو به عنوان پدر معنوی ضد انقلاب، معاندین و اپوزیسیون یاد شود. کنش فعالانه دولت ترودو در حادثه سقوط هواپیمای اوکراینی و اقدامات مداخله جویانه آن در این پرونده و حمایت از جریانات خارجی و ضد انقلاب به منظور ایجاد فشار بر تهران و برای محکومیت ایران در مجامع بین المللی مختلف در پرونده هواپیمای اوکراینی، از جمله این موارد بود.

همچنین در یک سال گذشته، زمزمه‌های انتقال پایگاه‌های منافقین از آلبانی به کانادا نیز شنیده شد. یک منبع آگاه امنیتی ایرانی پیشتر اعلام کرده بود که سران این گروهک «درپی عزم جدی دولت و دادگاه ویژه ضدتروریسم آلبانی بر محدود کردن این گروهک به‌دلیل مستندات کشف‌شده در مقر اشرف ۳» چنین تصمیمی را گرفتند و «سران آن در حال فراهم کردن مقدمات خروج تدریجی اعضای خود هستند.»

اما در این میان نام کشوری که به عنوان مقصد منافقین به چشم میخورد، کانادا است، بهشت تروریست‌ها و جریان‌های ضد ایرانی. دولت کانادا با وجود دریافت هشدارهای آشکار و پنهان از سوی جمهوری اسلامی ایران، بر میزبانی از این سازمان تروریستی اصرار داشته و حتی به سلسله اقدامات و نامه نگاری های مخالفین و اپوزیسیون جمهوری اسلامی ساکن در کانادا هم که با حضور نیروهای رجوی در کانادا مخالف می باشند، بی اعتنایی کرد.

دخالت فعالانه در اغتشاشات ۱۴۰۱

فوت مهسا امینی و اغتشاشات ۱۴۰۱ در ایران را میتوان مهم ترین مورد در دشمنی آشکار کانادا با جمهوری اسلامی خواند. در کنار دولت های غربی که مدیریت صحنه میدانی اغتشاشات را برعهده داشتند، کانادا گویِ سبقت دشمنی با ایران را از دیگر کشورهای غربی ربود. دولت کانادا از روند اغتشاشات ۱۴۰۱، در ابعاد متفاوت حمایت به عمل آورد و میزبان تجمعات ضد ایرانی متعددی در برهه اغتشاشات ۱۴۰۱ بود.

ترودو، در ایام اغتشاشات ۱۴۰۱ همزمان با مراسم چهلم مهسا امینی، در توییتی نوشت: «امروز چهلمین روز درگذشت مهسا امینی است. همزمان با گردهم‌آیی مردم در ایران و جهان، تصریح می‌کنم: ما در کنارتان می‌ایستیم. درخواست شما برای اقدام را می‌شنویم و به پاسخگو کردن حکومت ایران در قبال رفتار نفرت‌انگیزش ادامه می‌دهیم.»

در ایام اغتشاشات ۱۴۰۱، دولت کانادا در مجامع بین المللی مختلف دست به اقدامات ضد ایرانی متعددی برای افزایش فشارهای خارجی، همزمان با اغتشاشات داخلی در ایران کرد. این مسئله به حدی پیشرفت که ترودو، رسما از براندازی حاکمیت در ایران سخن گفت که بازتاب زیادی در رسانه‌ها داشت. از این رو دولت کانادا به رهبری جاستین ترودو را میتوان در زمزه فعال ترین کشورهای فعال در جریان اغتشاشات و حوادث ضد امنیتی سال 1401 در ایران دانست.

آقای نخست وزیر، کاش به جای مردم ایران، قدری غصه مردم خودتان را می‌خوردید!

جاستین ترودو طی سالهای اخیر، کنشگری فعالی در انجام اقدامات ضد ایرانی همسو با اپوزیسیون ایرانی و جریانات معاندین داشت و همراهی کاملی به پروژه های کشورهای غربی بر علیه مردم و حاکمیت کشور به عمل آورد. همراهی و تمرکز وی بر مسائل ایران به قدری بود که از او به عنوان پدر معنوی مخالفان و اپوزیسیون ایران یاد میشد. او در حالی با اظهارات و سیاست‌های دولت خود اقدام به مداخلی جویی در مسائل داخلی ایران میکرد که خود کانادا و مردم آن، شرایط بحرانی را به لحاظ مشکلات متعدد اقتصادی پشت سر میگذاشتند.

او که مدعی سرکوب مردم ایران بود، در برخورد با اعتصاب کامیونداران کانادایی، با در پیش گرفتن سیاست مشت آهنین و زور اقدام به سرکوب معترضان کرد ودر این رابطه به صراحت اعلام کرد که دستور وی به استفاده از زور و اختیارات وضعیت فوق العاده، تنها راه حل در دسترس وی و البته ضروری ترین اقدامی بوده که وی می توانسته انجام دهد و حتی همین حالا نیز از این تصمیم دفاع می کند.

وی همچنین در نگاه مردم کانادا، مسبب مشکلات و وضعیت بد اقتصادی فعلی کانادا بوده و محبوبیت وی به شدت کاهش پیدا کرده است و شرایط به گونه ای شد که با توجه به فشارهای ناشی از نارضایتی‌های داخلی روبه شد و در نهایت با فشار حزب خود و نظرسنجی‌های ناامیدکننده از وضعیت وی در افکار عمومی کانادا، مجبور به استعفا از نخست وزیری این کشور شد و بدین گونه، پرونده یکی دیگر از ایرانی ستیز ترین سیاستمداران غربی بسته شد.

شاید اگر ترودو به جای آنکه بر وضعیت داخلی ایران و مردم و همچنین غصه خوردن برای اپوزیسیون، تروریست‌ها و معاندان تمرکز کند، کمی بیشتر به رسیدگی و اصلاح مشکلات داخلی مردم کانادا رسیدگی میکرد، اکنون با پایان عمر سیاسی خود مواجه نمیشد!

شادمانی مردم کانادا از استعفای ترودو