شعر مستزاد چیست
شعر فارسی با تنوع قالب‌ها و سبک‌های گوناگون، غنای بی‌نظیری دارد که آن را از سایر ادبیات جهان متمایز می‌کند. یکی از این قالب‌های کمتر شناخته‌شده ولی بسیار خلاقانه، شعر مستزاد است. مستزاد، به معنای "افزوده شده"، قالبی است که با افزودن عباراتی کوتاه و مستقل به مصراع‌ها یا ابیات اصلی شکل می‌گیرد. این قالب به دلیل انعطاف در بیان مفاهیم و ایجاد ارتباط بین معنا و ساختار، جایگاه ویژه‌ای در شعر فارسی دارد.
تاریخچه شعر مستزاد
شعر مستزاد قالبی است که در آن به پایان هر مصراع یا بیت، جمله یا عبارتی کوتاه اضافه می‌شود. این جمله‌ها که به آن‌ها "مستزاد" گفته می‌شود، از نظر معنایی با متن اصلی مرتبط هستند اما از نظر وزن مستقل و ساده‌تر می‌باشند. افزوده‌ها می‌توانند در قافیه با مصراع‌ها هماهنگ باشند یا قافیه‌ای جداگانه داشته باشند.
واژه مستزاد از نظر لغوی به معنای "زیاد شده" یا "افزوده شده" است و در ادبیات فارسی به قطعاتی اشاره دارد که به متن اصلی شعر اضافه شده‌اند.
تعریف مستزاد
وزن قطعات مستزاد با وزن اصلی شعر تفاوت دارد اما بخشی از ساختار کلی شعر محسوب می‌شود.
معنای تکمیلی:
قطعات مستزاد معمولاً معنای مصراع‌ها را تکمیل می‌کنند، با این حال ممکن است خود نیز معنای مستقلی داشته باشند.
مستزاد می‌تواند در قافیه از متن اصلی پیروی کند یا قافیه‌ای متفاوت داشته باشد.
قالب شعر مستزاد
مستزاد به سه شکل زیر استفاده می‌شود:
افزودن به پایان مصراع: جمله‌ای کوتاه به انتهای هر مصراع اضافه می‌شود.
افزودن به پایان بیت: جمله‌ای کوتاه به انتهای کل بیت افزوده می‌شود.
به صورت مصراع مستقل: جمله‌ای کوتاه پس از بیت به شکل مصراعی مستقل می‌آید.
نشانه‌های استفاده از مستزاد در شعر فارسی به دوره سلجوقیان بازمی‌گردد. نخستین شاعر فارسی‌گویی که از این قالب استفاده کرده، مسعود سعد سلمان بوده است. نمونه‌هایی از مستزاد را همچنین در اشعار منسوب به ابوسعید ابوالخیر نیز می‌توان یافت.
در دوران مشروطه، این قالب برای بیان موضوعات اجتماعی، سیاسی و انتقادی به کار گرفته شد و شاعران برجسته‌ای چون ملک‌الشعرای بهار و میرزاده عشقی با استفاده از این قالب به تولید آثار تأثیرگذار پرداختند.
در این نوع، مستزاد به انتهای هر مصراع اضافه می‌شود. نمونه‌ای از این نوع در شعر مولوی:
هر لحظه به شکلی بتِ عیار برآمد
دل برد و نهان شد
هر دم به لباس دگر آن یار برآمد
گه پیر و جوان شد
مستزاد به انتهای کل بیت افزوده می‌شود. نمونه:
صد حلقه عنبرین بند اندر بند
مانند کمند
مستزاد پس از بیت به صورت یک مصراع مستقل می‌آید. نمونه:
هرگز دل ما از تو به کامی نرسید
برخیز و بیا که خواجه آوازت داد
برای بیان اندوه و حسرت، مستزاد در اشعار مذهبی کاربرد دارد.
در دوران مشروطه، شاعران از مستزاد برای نقدهای اجتماعی و سیاسی استفاده کردند.
اگرچه کاربرد کمتری دارد، اما مستزاد در برخی اشعار عارفانه نیز دیده می‌شود.
برخی از شاعران برجسته‌ای که از قالب مستزاد استفاده کرده‌اند عبارت‌اند از:
مسعود سعد سلمان
مولوی
عطار نیشابوری
ملک‌الشعرای بهار
میرزاده عشقی
سید اشرف‌الدین حسینی (نسیم شمال)
جلال‌الدین همایی
مستزاد موقوف به اشعاری گفته می‌شود که معنای بیت وابسته به جمله مستزاد است.
تا خط معنبر از رُخت بیرون جست
رخ گلگون کرد
در جوی جمال تو مگر آب نماند
سر بیرون کرد
مستزاد به دلیل انعطاف در ساختار، برای بیان موضوعات اجتماعی و سیاسی کاربرد داشته است.
در مرثیه‌های مذهبی و اشعار توصیفی از این قالب استفاده شده است.
قالب مستزاد در شکل‌گیری و تحول شعر نیمایی نقش مؤثری داشته است.
شعر مستزاد یکی از قالب‌های خلاقانه و منعطف شعر فارسی است که به شاعران امکان داده تا مفاهیم پیچیده و متنوعی را در ساختاری زیبا و متناسب بیان کنند. از دوران سلجوقیان تا عصر مشروطه، این قالب در خدمت مضامین مختلفی همچون مرثیه، سیاست و عرفان بوده است. با وجود کمرنگ شدن کاربرد مستزاد در دوران معاصر، این قالب همچنان یکی از جلوه‌های ماندگار و ارزشمند شعر فارسی به شمار می‌رود.
گردآوری: بخش فرهنگ و هنر بیتوته
